به گزارش گلستان ما؛ شهید علیرضا دیولرگر، در یکی از روز‌های باطراوت و سرسبز در سال ۱۳۴۷ در خانواده‌ای مذهبی و دوست دار اهل بیت در روستای زیبای حسین آباد واقع در مینودشت در استان گلستان دیده به جهان نمود.

وی دوران کودکی را در کانون گرم خانواده همراه با برادر و خواهرانش در دامن پاک مادر و پدر مهربان خود سپری نمود و دوران پرنشاطی را گذراند. ‌ایشان از همان دوران کودکی فردی شاداب و خنده رو بود و بسیار مهربان و خوش اخلاق بود و

یکی از خوصوصیات بارز شهید علیرضا شوخ طبعی‌ایشان بود که همیشه سعی می‌کرد به گونه‌ای مردم را خوشحال نماید و کسی از دست وی دلخور نشود. اگر کسی از کار‌ایشان دلخور می‌شد با طبع شوخ خود از طرف عذر خواهی می‌کرد و او را با خنده رویی خوشحال می‌کرد. ‌ایشان بسیار به بچه‌ها احترام می‌گذاشتند و همیشه با آن‌ها بازی می‌کرد و احترام می‌گذاشت.

وی پس از گذراندن سن کودکی سپس در اوایل هفتمین سال زندگیش برای تحصیل و آموختن علم پا به دبستان شهید قدوسی در روستای زادگاهش نمود و پس از گذراندن دوران ابتدایی برای ادامه تحصیلات خود بعلت نداشتن مدرسه راهنمایی در یکی از مدارس شهر کلاله در مدرسه مدرس ثبت نام نمود و تا مقطع سوم راهنمایی در آنجا به تحصیل پرداخت. ‌ایشان دوران دبیرستان خود را نیز در شهر کلاله سپری نمود. ‌ایشان در کنار تحصیلات خود فردی مذهبی و مقید بود.

وی همچنین در پایگاه بسیج روستای خود حضور فعالی داشت و قسمتی از اوقات فراغت خود را در آنجا مشغول بود. شهید علیرضا به ورزش دو می‌دانی و فوتبال علاقه‌ی بسیاری داشتند بطوری که در مسابقات منطقه‌ای نفر اول در رشته دو می‌دانی شده بود. همچنین در مدرسه فعالیت فرهنگی بسیاری داشتند. ‌ایشان در مدرسه نیز از نفراتی بودند که در بپا داشتن نماز جماعت بسیار کوشا بودند و هم به عنوان مکبر و هم به عنوان مؤذن در مدرسه فعال بود. ‌ایشان فردی بود که دعای بعد از نماز را می‌خواند و هر ماه یک دعا را حفظ می‌کرد و در نماز جماعت مدرسه قرائت می‌نمود.
شهید علیرضا دیولرگر عضو کتابخانه پایگاه بسیج نیز بودند و در آنجا به مطالعه می‌پرداخت. سر انجام‌ایشان در پانزدهم شهریور ۱۳۶۶ از طریق یگان ارتش به خدمت سربازی به مریوان و سر دشت اعزام شد. شهید دیولرگر برای دفاع از میهن اسلامی و حفظ ارزش‌های انقلاب و نبرد حق علیه باطل ترک تحصیل نمود و چون طاقت و تحمل تجاوز به خاک میهن مزدوران بعثی و ریخته شدن خون برادران دینی خود را نداشت به جبهه رفت و تا آخرین نفس و رشادت‌ها و فداکاری‌ها خود به دفاع پرداخت.
پس از گذشت حدوداً شش ماه دلیری شهید علیرضا دیولرگر در جبهه نبرد حق علیه باطل در تاریخ بیست و یکم فروردین ۱۳۶۷ در شهر مریوان در عملیات پنجوین بر اثر اصابت خمپاره دشمن و متلاشی شدن پیکر پاکش جام وصال و شهادت را نوشید و مارا در غم و سوگ فراق خود نشاند.
پیکر پاک و مطهر این شهید بزرگوار به مدت حدوداً هفت سال مفقود الاثر بود که پس از انتظار و بیتابی و چشم به راهی خانواده‌ایشان به مدت هفت سال به منزل گاه و زادگاهش به آغوش خانواده رسید.
پیکر پاک و مطهر این شهید بزرگوار در شهر کلاله گلزار شهدای امام‌زاده عبدالله حیدر آباد پس از تشییع مردم شریف به خاک سپرده شد.

انتهای خبر/