او ارائه‌ای متفاوت از فن گزارشگری فوتبال داشت و تمام طرفداران فوتبال آرزو می‌کردند، مسابقه‌ای که قرار است از تلویزیون پخش شود، همراه با گزارش جواد خیابانی باشد.

استاد؛ این لقبی است که فوتبالدوستان کشورمان به جواد خیابانی داده اند البته نه به خاطر اطلاعات بالای فوتبالی بلکه به خاطر گاف های تمام نشدنی او در گزارش های مختلف.

البته نمی توان گذشته را هم فراموش کرد. همه ما با جواد خیابانی خاطره داریم و هیچ فوتبالدوست ایرانی نمی تواند گزارش تاریخی او در بازی ایران و استرالیا را از یاد ببرد؛ گزارشی که انصافا چیزی شبیه یک شاهکار بود.
اما استاد دوباره در حین گزارش بازی رئال و اتلتیکو، هر کاری از دستش برمی‌آمد برای له کردن اعصاب و روان مخاطب انجام داد.

خیابانی ده بار تاکید کرد این بازی از مرحله یک‌شانزدهم نهایی برگزار می‌شود، در حالی که دو تیم در یک‌هشتم به مصاف هم رفته بودند.

او در یک جمله تاریخی دیگر گفت: «اتلتیکو بازی رفت را در مادرید از رئال برده» خب برادر انتظار داشتی این دو تیم مادریدی در پاریس با هم بازی کرده باشند؟

او بعد از آنکه بازی یک بر یک شد با داد و فریاد گفت: «حالا باید بنشینیم و بشماریم دو تیم چند گل دیگر به هم می‌زنند» یعنی قبلش نمی‌شمردی برادر؟

از همه اینها  که بگذریم، اصرار خیابانی روی بزرگنمایی جذابیت و حساسیت این بازی هم حسابی روی مخ بود. آقا جواد مثل همیشه می‌خواست وانمود کند هر مسابقه‌ای که گزارشش با اوست، بهترین بازی دنیاست. فکرش را بکنید، دقیقه ۲۰ در مورد دوندگی بازیکنان دو تیم می‌گفت: «اینها اصلا انگار آدم نیستند، انگار فراتر از انسان هستند، انگار چهارتا شش اضافه دارند. چقدر می‌دوند.» دوست عزیز، در جام یونس شکوری هم پیشکسوتان فوتبال ایران دقیقه ۲۰ از نفس نمی‌افتند، شما از داربی مادرید چه توقعی داشتی؟ یعنی واقعا هیچکس در صداوسیما گزارش‌های خیابانی را گوش نمی‌کند؟ آقا هر کاری می‌تواند یک تایم بازنشستگی داشته باشد. دریابید این موضوع را…!