شهید اسفندیار خادملو در بخشی از وصیت‎نامه خود آورده است: شیطان‌های بزرگ بیرونی و درونی در کمین شما‌ هستند. هوشیار و بیدار باشید.

همسر شهید محمدعلی خالق‌نیا نقل می‌کند؛ «همسرم با وجود مجروحیت همچنان اصرار داشت که به جبهه برود. او به جبهه رفت و به شهادت رسید.»

شهید «محمد ظاهرسارلی» از همان دوران کودکی برای نماز اهمیت خاصی قائل می‌شد و اقامه آن را مایه آرامش روح و جسم می‌دانست.

شهید ابوالقاسم خوشمهر در وصیتنامه‌اش نوشت: هرکس برای خودش اعمال جمع می‌کند و من برای ادامه راه شهیدان که پرچم آنها به زمین مانده است می‌روم.

همرزم شهید «سیدحسین حسینی لمسکی» نقل می‌کند: «یکی از صحبت‌هایی که بار‌ها از او شنیدم این بود که نباید امام عزیز را تنها بگذاریم.»

برادر شهید منتظری می‌گوید: شهید شعبانعلی منتظری به قدری غرق در جنگ بود که تکیه کلامش این بود اگر شهید نشوم خدا حق من را نداده است.

پدر شهید "ابوالحسن لیاقی" نقل می‌کند: «پسرم می‌گفت: ما بارها در جبهه شاهد امدادهای غیبی از طرف خداوند بودیم. یک روز یکی از همین معجزه‌ها جان ما را نجات داد.»

شهید عبدالحسین اخلی در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «ما می‌رویم تا با اهدا خون سرخ خود درخت تناور اسلام را به ثمر برسانیم و راه امام خمینی (ره) راه انبیا است به همین دلیل ما نباید امام را تنها بگذاریم.»

همسر شهید «صفر سبحانی‌بزی» بیان می‌کند: «همسرم آرزو داشت تا سرباز امام (ره) باشد به همین دلیل یک روز بی‌خبر از ما عازم جبهه‌های جنگ شد».

شهید سیدمختار حسینی در سال ۱۳۴۰ در شهرستان گنبدکاووس به دنیا آمد و ۱۳ اسفند ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۶ در منطقه چیلات به شهادت رسید.