خواهر شهید «عبدالله بیانی» نقل می‌کند: «برادرم تنها شش ماه از ازدواجش گذشته بود وقتی از او خواستم از رفتن به جبهه منصرف شود در جوابم گفت: «نه باید بروم و از دین اسلام دفاع کنم».

شهید شیرآبادی دوست داشت همیشه صله رحم را به جا بیاورد، فردی شوخ طبع بود حتی در شرایط سخت زندگی سعی می‌کرد با شادی و نشاط دیگران را به وجد آورد.

شهید مهدی باقری برای دفاع از میهن به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و در بیست و سوم اردیبهشت ۱۳۶۷ بر اثر اصابت ترکش خمپاره شهید شد.

شهید محمد‌جواد آکار در خاطرات خود می‌نویسد: یک روحانی برای ما آجیل سوغاتی آورده بود از طرفی دیگر صدام ملعون هم با آجیل خمپاره و گلوله به ما شیرینی تعارف می‌کرد.

شهید «قربان فرجی» در وصیت‌نامه‌اش نوشت: ای خدای بزرگ ما را یاری کن تا بتوانیم راه خون‌بار شهدایمان را ادامه دهیم و تا آخرین نفس از انقلاب اسلامی دفاع کنیم.

خواهر شهید کیومرث جنگی نقل می‌کند: «برادرم بعد از این که به اسارت رسید به دلیل شکنجه‌های فراوانی که بر او وارد کردند بیمار شد و همانجا به شهادت رسید.»