شهید رحمانی از شهدای هشت سال دفاع مقدس است. غلامحسین از همراهان سیاسی جامعه روحانیت بود و در تشکیلات حزب جمهوری اسلامی فعالیت می‌کرد.

مادر شهید «حسن اعتراف» می‌گوید: «پنج ماه از پسرم خبری نبود پدرش بیمارستان‌ها را به امید خبری از او جستجو کرد، شبی به خوابم آمد و خبر بازگشتش را داد».

شهید غلامحسین رحمانی در آخرین نامه‌ای که برای همسرش نوشته است بیان می‌کند: «همسرم زندگی یک کلاس درس بیش نیست که انسان باید دیر یا زود امتحان پس بدهد.

هم‌رزم شهید حجازی می‌گوید: بعد از شهادتش طبق وصیت خودش سنگی در آن منطقه گذاشتیم و با خون خودش در همان مکان نوشتیم اینجا محل شهادت شهید حجازی گلوگاهی است.

شهید اسدالهی شهیر در فرازی از وصیت نامه‌اش می‌نویسد: می‌نویسم تا همه بدانند که در کجا هستند و چه بار مسئولیتی بر دوش دارند.

شهید محمد مهدوی از شهدای انقلاب سال ۱۳۵۷ است. تکنسین فنی هواپیما بود.