شهید ابراهیم سیاه‌مرگوئی دهم اسفند ماه ۱۳۶۵ ‏با سمت کمک آرپی‌جی‌زن در پاسگاه زید عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به گلو شهید شد.

غلامرضا نوملی همرزم شهید «سیدعباس حسینی اوزینه» نقل می‌کند: سید عباس شب‌ها از سنگر بیرون می‌رفت، نماز شب می‌خواند و با دعا و مناجات مأنوس بود، برای همین او را شهید زنده صدا می‌کردیم، همیشه در جواب می‌گفت: بادمجان بم آفت ندارد، من کجا و شهادت کجا!

شهید محمود قوانلو در وصیتنامه‌اش نوشت: با یاد خدا در دل، عشق خدا در سر و سلاح آتشین بر کف، تکبیر گویان به قلب سپاه کفر زنید و با جهاد و شهادت، فتح بزرگ را به امام و امت هدیه کنید.

اکرم مهدوی فعال فرهنگی استان گلستان در یادداشتی به مناسبت شهادت مظلومانه جمعی زنان و کودکان بی‌دفاع کشور عزیزمان و تعدادی از فرماندهان ارشد و دانشمندان نوشت: طوفان غیرت ایرانی‌ها در کمین صهیونیست‌های بزدل است این میدان نبرد، بوی ظهور می‌دهد.

از قلب شهر گنبد کاووس شهیدی برخاست که نام این شهید با فروتنی و نهایت احترام به پدر و مادر گره خورده است. شهید احمد فدایی نه تنها در میدان رزم، که در مکتب زندگی خانوادگی نیز اسوه‌ای بی‌بدیل بود و سیره عملی‌اش، چراغ راهی برای جوانان امروز است.

شهید گلستانی فقط یک معاون مخابرات نبود، او یک پیام‌رسان بود؛ پیام‌آور امید، مقاومت و پیروزی؛ شهید احمد زارعی، جوانی که دکل‌های مخابراتی را در آتش برپا می‌کرد.