شهید عباسعلی کبیری بالاجاده در بخشی از وصیت‌نامه خود می‌نویسد: پدر جان! ما با این بدن ضعیف و ایمان کم به «هَل مِن ناصر یَنصُرُنی» حسین سرور شهید لبیک و برای مبارزه با کفار بعثی به این سرزمین خون شهادت هجرت کرده تا با خون ناقابل خود بتوانیم اسلام را از شر کفار نجات بخشیده و حکومت اسلامی را در عراق پیاده کنیم.

مادر شهید «نصرت یازرلو» نقل می‌کند: «پسرم وقتی فرمان جهاد رهبرش را شنید به دنیا و لذات آن پشت کرد و به جرگه رزمندگان پیوست.»

شهید «شیرعلی جهانتیغ» می‌خواست همیشه خادم طبیعت خدا باشد و برای تکمیل اندیشه دینی‌اش فراگیر‌ی قرآن را دراولویت‌های برنامه‌ زندگیش قرارداده بود.

مادر شهید «حجت‌اله عباسی شاهکوه» از اینکه پسرش دائما در جبهه باشد ناراحت و نگران بود، اما شهید می‌گفت: تا امام خمینی(ره) و این جنگ هست، من هم در جبهه هستم و امام را تنها نمی‌گذارم.

شهید «ابوالقاسم خوشمهر»در جواب مخالفت‌های مادرش برای حضور در جبهه عنوان کرد: «مادر جان تو سید هستی پس از جدت پیروی کن، فردای قیامت در جواب حضرت زینب «س» چه می‌گویی؟ »

غلامرضا نوملی همرزم شهید «سیدعباس حسینی اوزینه» نقل می‌کند: سید عباس شب‌ها از سنگر بیرون می‌رفت، نماز شب می‌خواند و با دعا و مناجات مأنوس بود، برای همین او را شهید زنده صدا می‌کردیم، همیشه در جواب می‌گفت: بادمجان بم آفت ندارد، من کجا و شهادت کجا!