شهید مصیب فرامرزی، لذت و شادابی دوران کودکی را مانند هم‌سالان خود نه در بازی‌های کودکانه، بلکه در سجاده سبز نماز می‌دید با درد و رنج‌هایی که گریبان‌گیر مردم جامعه بود آشنا بود و هرچه بزرگ‌تر می‌شد حس انسان‌دوستی و کمک به دیگران در روحش اوج می‌گرفت.

برادر شهید شعبانعلی منتظری گفت: مردم به وظایف خود عمل می‌کنند، اما انتظار دارند مسئولان به فکر مردم باشند، مردم از همه گرایش‌ها در میدان هستند.

سرباز شهید مختار ایگدری در وصیت‌نامه‌اش به امت شهیدپرور ایران می‌نویسد: جبهه‌ها را خالی نکنید و امام را یاری کنید. از امت حزب‌الله می‌خواهم که نگذارند دشمنان داخلی و خارجی به کشور ما نفوذ کند.

شهید احمد سقلی در تنها نامه‌ای که از او به‌جامانده برای برادرش می‌نویسد: هوای اینجا خیلی گرم است. به‌گونه‌ای که تمام روز را مجبوریم در سنگر بخوابیم.

شهید «عزیزالله قربانی» در نامه‌ای به پسر دایی خود می‌نویسد: «یک شب یکی از همرزمانم چند بعثی را با یک آفتابه غافلگیر کرد، خلاصه ابراهیم جان، بعثی‌ها از سایه خودشان می‌ترسند.»

شهید حاجی محمد آتابای از شهدای هشت سال دفاع مقدس است. او بعد از اعزام به خدمت مقدس سربازی به منطقه عملیاتی دهلران انتقال یافت و پس از رشادت‌های فراوان در منطقه مرزی موسیان به درجه رفیع شهادت نایل گشت.