به گزارش گلستان ما، تجربه تاریخی قیام‌های حق علیه باطل نشان می‌دهد که رهبران [نهضت‌هایی که] افق آینده را منطبق با موازین و مبانی، عقلا و فطرتا روشن می‌دیدند، از شدائد، موانع و سختی‌های مسیر نهراسیده‌اند و از پای نیافتاده‌اند و مرارت‌ها و سختی‌ها را تحمل کرده‌اند. زیرا به وعده الهی امیدوار بوده و بدان ایمان داشتند.
به قول مولوی:
کوی نومیدی مرو اومیدهاست
سوی تاریکی مرو خورشیدهاست

  و یا به تعبیر خواجه شیراز:
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایان بنوازد آشنا را

چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی
دل و جان فدای رویت بنما عذار ما را

به خدا که جرعه‌ای ده تو به حافظ سحرخیز
که دعای صبحگاهی اثری کند شما را

و امام خمینی(ره) که از نوادر روزگار ما بودند؛ در عین غربت و تنهایی در مبارزه با رژیم سفاک پهلوی، برمدار امید به استعانت خداوند و آگاهی و بیدار امت اسلام قیام لله کردند که رهبری معظم در چهاردم خرداد بدان اشاره فرمودند:
««امید» عنصر دائم و موتور حرکت امام عظیم‌الشأن بود؛ به‌گونه‌ای که در دهه ۲۰ از قیام لله سخن می‌گفت، در دهه چهل عملا وارد میدان قیام شد و در دهه ۶۰، در دل طوفان‌های مهیب نظامی-امنیتی و سیاسی، خم به ابرو نیاورد.»

بی‌گمان، جامعه‌ای که نسبت به اقدامات و آینده خود ناامید شود به پیری زودرس و هلاکت قطعی خواهد رسید و بالعکس، جامعه‌ای پویاست که نسبت به آینده خود امیدوار باشد.

چنانکه در مبانی کلامی دین اسلام ظهور موعود قطعی است و جامعه‌ای که به ظهور امیدوار است همواره در شرایط حرکت بسمت جلو قرار دارد و هرگز وساوس شیطانی نمی‌تواند مردم امیدوار را از حرکت باز دارد.
مرا امید وصال تو زنده می‌دارد
و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

 نکته۱:
باید دقت داشت که اصلا ایمان به خداوند، ایمان به راه و مسیر حق، اساس امیدواری است و آنکه امیدوار نیست حتما از حیث معرفت به خداوند و انتخاب راه دچار سردرگمی، سرگشتگی و تذبذب است.

تمام انبیاء الهی و امامان معصوم علیهم صلوات الله در سیره قولی و عملی خود به آینده ماموریت خود امیدوار بودند زیرا مومن به ماموریت خود بودند و امامین انقلاب اسلامی نیز امیدواری مومنانه داشته و دارند چنانکه امام رضوان الله قیام خود را مبتنی بر رهنمون قرآن آغاز کردند و در یادداشتهای آن بزرگوار موجود است که در جای جای نهضت اسلامی در بیان و بنان آورده است:
« قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى‌ وَ فُرادى‌»
ودر گفتار مقام معظم رهبری هم توصیه به امیدواری و ایمان موج می‌زند.
لذا نکته باریکتر از مو این است که بدانیم، ثمره ایمان، امیدواری و ثمره ایمان و امید (توکل، بخداوند) است که این مولفه از لوازم حکمرانی است.

مدیریت کارآمد و اثربخش تنها در سایه خط مشی‌گذاری کلان، متوازن با اهداف و آرمان‌های یک ملت، امکان پذیر است و در این راستا مهمترین عامل در خط مشی گذاری کلان «توکل» به خداوند است.

مدیری عزم راسخ در خدمت و انجام مطلوب ماموریت دارد که توکل قوی بخداوند و ایمان و امیدی قوی دارد و امامین انقلاب اسلامی طی چهل و سه سال گدشته چنین بوده‌اند.

مع الاسف برخی از مسئولان ارشد در همین دوران هرگز در تراز انقلاب اسلامی؛ مومن به هدف نبوده‌اند و به همین دلیل توکل به خداوند نداشته‌اند و حتی در مواردی بجای توکل بخداوند، امید به امداد الهی، و توجه به پشتوانه مردمی و اعتماد عمومی داشته؛ به قدرت‌های پوشالی متوسل شده‌اند و موجبات تحقیر خود و کشور را فراهم ساخته‌اند و البته برای ملت مشکلات فراوانی در اقتصاد و سیاست بوجود آورده‌اند.

امام راحل رضوان الله، به راه و قیام الهی خود بعنوان عمل صالح معتقد بود و با ایمان و اطمینان کامل به نصرت الهی همراهی و حمایت مردم توانست علاوه بر ایمان و امید؛ با توکل به ذات اقدس الهی حکومت تا بن دندان مسلح که از حمایت شرق و غرب نیز برخوردار بود را سرنگون سازد و جمهوری اسلامی را جایگزین آن نماید.

امام همانگونه که خود می‌فرمود، هیچگاه دچار ناامیدی نشد و معتقد بود وقتی ملت چیزی بخواهد، حتما محقق می‌شود.

نکته۲:
این که رهبری معظم انقلاب در سی و چهارمین سالگرد امام راحل به چنین موضوعی پرداختند در حقیقت نیاز مبرم روزگار کنونی ما هم در سطح مدیران جامعه و هم در سطح مردم بعنوان ولی نعمتان انقلاب اسلامی بوده است که متاسفانه گاهی از مواقع ایمان و امید به آینده مطلوب در قاموس آنان لطمه دیده است.

نکته۳:
ظرافت وهنر تبیینی مقام معظم رهبری از طرح مبحث ایمان و امیدواری، در مرقد امام رضوان الله، این بوده است که تراز و شاقولی ارائه دهند تا هر آنکسی که در صدد است، نگرش خود را با رهبری تراز نماید؛ بداند که امیدزدایی از مردم و خلاف گویی علیه اقدامات مومنانه حکمرانی شرعا جایز نبوده و در راستای اهداف اتاق فکر صهیونیست ها،استکبار و  و مخالفان نظام اسلامی است. چنانکه به ای ن مطلب اشاره فرمودند:
"حفظ استقلال و عزت و منافع ملی، وابسته به حفظ ایمان و امید است و در این چند دهه، دستگاه‌های عنود و لجوج استکبار و دستگاه‌های امنیتی و سیاسی و مالی آنها هر کاری توانستند برای تضعیف ایمان و امید انجام دادند که در موارد معدودی هم پیشرفت کردند اما در اغلب موارد به توفیق الهی مغلوب و منکوب ملت ایران شدند."
و در سالیانی پیش نیز جامعه را به این حقیقت اشعار فرموده بودند:
برادران عزیز، خواهران عزیز! بدانید امروز بیشترین نقشه‌ی دشمنان، این کارهای عظیم، متّوجه این است که ملّت ایران این اعتماد به نفسی را که دارد از دست بدهد. حالا من خواهم پرداخت به این قضیّه، عرض خواهم کرد. تلاش مهمّ جنگ نرم دشمن، امروز متوجّه این است که ملّت ایران امیدش را از دست بدهد. ۱۳۹۶/۱۰/۰۶

و آحاد مردم که با اصل و اصول انقلاب اسلامی و مبانی اهداف بلند امامین انقلاب همراهی دارند می دانند که تخریب سرمایه اجتمایی و اعتماد زدایی نسبت به حکمرانی دینی تنها مربوط به دوران ما نیست وبلکه ریشه تاریخی دارد و امروز نیز اعتماد زدایی، امیدزدایی و تخریب سیمای مدیریت دینی درصدر اهداف براندازان حکمرانی دینی قرار دارد و بزرگترین عامل افزایش سرمایه اجتماعی امیدواری یک ملت نسبت آینده مطلوب است که اگر این امیدواری تهدیدشود قطعا سرمایه اجتماعی باخطر هدم و در نتیجه موجبات تهدید نطام اسلامی فراهم خواهدشد.

اقامه عدل و مشخصا عدالت اجتماعی، مبارزه باظلم و فساد، نصب شایستگان در امور عمومی، تلاش و مجاهدت مومنانه در خدمت رسانی، همدلی و هم افزایی مومنانه، دفاع از منفعت عمومی و عمل به قانون، همه و همه از اقدامات راهبردی و از مسببات یک جامعه امیدوار به دستیابی به وضعیت مطلوب است.

نکته۴:
از جمله مبانی مدیریت دینی تاکید بر تلاش مومنانه در راستای نهادمندسازی امیدواری مردم به آینده جامعه است که به عهده آحاد کارگزاران نظام اسلامی است و این مولفه از امهات نظام اداری محسوب می‌شود و اگر حکمرانی با رخوت و سستی همراه شود امیدسوزی اتفاق می‌افتد و بلاشک خیانت به جامعه فراگیر خواهد شد.

امام خامنه ای در سخنان روز چهاردم خرداد۱۴۰۲ خود فرمودند:
"امید با حرکت همراه است و با تنبلی نمی‌سازد و کسانیکه برای رسیدن به سرمنزل مقصود، به بی‌تحرکی و نشستن روی می‌آوردند در احادیث مذمت شده‌اند."

به عقیده راقم این سطور مخاطب اصلی این کلام مسئولان و کارگزاران نظام در همه سطوح سازمانی هستند؛ اگرچه مردم را از خطاب این بیانات دقیق استثناء نمی‌کند.