به گزارش گلستان ما به نقل از آناج، اینکه برنامه موشکی ایران ناقض جسم و روح برجام هست یا نه، هیچ‌گونه اهمیتی ندارد. به عبارت دیگر قرار نیست برجام که صنعت هسته‌ای ایران را به یک صنعت تزئینی تنزل داده و از قدرت بازدارندگی کشور در برابر تهدیدات بیگانگان کاسته است، برای قدرت موشکی کشور نیز تعیین تکلیف کند و مهار آن را به دست بگیرد. برجام تا همین‌جایش بس است! و فعلا باید مانند کسی که چک برگشت‌خورده‌ای را هر روز به بانک می‌برد تا ببیند در حسابش پول هست یا نه، در تلاطم و دوندگی باشد.

اشکالش هم اینجاست که نمی‌تواند از صادرکننده‌ی چک شکایت کند؛ چون نه قدرتش را دارد و نه دادگاه، علاقه‌ای برای رسیدگی به شکایتش! و البته دادگاه، ناصالح‌تر از این حرف‌هاست.

یکی از الزامات پذیرش برجام از سوی ایران آن بود که اعمال هرگونه تحریمی به هر بهانه‌ای، برابر است با نقض آن از سوی طرف مقابل، و در نتیجه ایران نیز باید آن را نقض نماید. اما دوماه از اجرای آن نگذشت که ایالات متحده، تحریم‌های جدیدی علیه ایران وضع کرد و بهانه‌اش هم برنامه‌ی موشکی جمهوری اسلامی ایران بود.

جالب است که این اتفاق از سوی دولت‌مردان نه محکوم و نه «نقض برجام» نامیده می‌شود و علاوه بر این‌ها با ارسال سیگنال مذاکره بر سر برنامه موشکی از سوی برخی شخصیت‌های حامی دولت نظیر هاشمی رفسنجانی که بعدها آن را ماست‌مالی کرد، چراغ سبزی به ایالات متحده نشان داد تا وزیر امور خارجه آمریکا در روز گذشته بعد از دیدار با اعضای شورای همکاری خلیج فارس بگوید:«واشنگتن آماده‌ی کار با ایران برای حل و فصل موضوع آزمایش‌های موشکی این کشور است.» او بدون اینکه جزئیات بیشتری ارائه کند، افزود: «ایران باید اول از همه روشن کند که آماده کاهش چنین فعالیت‌هایی است و نیّات و اهداف خود را از این موضوع مشخص کند.»

خوش‌رقصی مقامات دولت یازدهم برای ایالات متحده در دو سه سال اخیر، که نمونه‌ی بارزش عدم محکومیت آمریکایی‌ها در پی ورود غیرقانونی ملوانان آمریکایی به آب‌های سرزمینی کشور و هم‌چنین تقدیم جاسوسان آمریکایی مانند جیسون رضاییان به آنها بوده است، باعث شده تا در کنار همه‌ی انعطاف‌هایی که دولت یازدهم در ماجرای برجام نشان داد، آمریکایی‌ها را بیش از پیش گستاخ‌تر نموده و برای اولین بار در تاریخ انقلاب اسلامی، مسأله‌ی موشکی ایران، قابل مذاکره و تخفیف دانسته شود.

محمود جواد ظریف که در روز گذشته در خصوص مناقشه قره‌باغ اظهارنظر نمود و پیرامون حضور نظامی آمریکایی‌ها در عراق موضعی حداقلی گرفت، تا به این لحظه هیچ‌گونه واکنشی به همتای آمریکایی خود نشان نداد و بار دیگر ضرب‌المثل «سکوت، نشانه‌ی رضاست» را همچون ماجرای ملوانان آمریکایی، برجام و سایر مسائل بین‌المللی مرتبط با یانکی‌ها، به نمایش گذاشت.

به نظر می‌آید با توجه به اعلام موضع قاطعانه سپاه پاسداران پس از اظهارات جان‌کری و درخواست سردار جزایری، معاون ستاد کل نیروهای مسلح، از وزارت امور خارجه مبنی بر لزوم واکنش قاطع به این ادعا، و احتمالا سکوت مقامات ارشد دیپلماسی در برابر آمریکایی‌ها، قرار است تا بار دیگر «نرمش عاشقانه»ی دولت یازدهم، کار دست ایران بدهد و برنامه‌ی موشکی کشور را همانند به بهانه‌های واهی دیگر، «قابل مذاکره» اعلام کنند.

بعید نیست که فرمان هاشمی رفسنجانی در توئیت جنجالی‌اش، به صورتی نرم‌تر و روان‌تر در جریان‌سازی و مجموعه اقدامات دولت یازدهم تئوریزه و اجرایی نشود و چه بسا که اگر هشدار جدی مقام معظم رهبری نبود، الآن اوضاع طور دیگری پیش می‌رفت.

انتهای پیام/