به گزارش گلستان ما به نقل از "تیتریک"؛ توهین به پلیس، یک تهدید جدی برای حاکمیت قانون است.اغلب افسران پلیس در بسیاری از کشورهای اروپایی به استفاده بیش از حد از زور علیه معترضین، بدرفتاری با افراد در بازداشت، هدف قرار دادن اقلیت ها و به طرق دیگر به سوء رفتار متوسل می شوند. این بداخلاقی، اعتماد عمومی به دولت، انسجام اجتماعی و اجرای مؤثر قانون که متکی بر همکاری بین پلیس و جوامع محلی است را تضعیف می کند.
تعیین این موضوع دشوار است که "آیا سوء رفتار پلیس در برخی از کشورها شایع تر شده است؟" یا این که "آیا این مشکل بیشتر قابل مشاهده و شناخته شده است؟"
واضح است که تظاهرات ها در اروپا پیش پا افتاده تر شده اند و چالش های جدیدی را برای اجرای قانون ایجاد می کنند. بعلاوه، جوامع اروپایی متنوع تر شده و نیروهای پلیس گاهی در تعدیل سازی سست شده اند. در موارد دیگر، نخبگان سیاسی مستحق سرزنش هستند، چرا که آنها بواسطه دستورات مستقیم یا لفاظی هایی که گروه های خاصی را خوار می کند، به پلیسِ بد بودن، چراغ سبز نشان می دهند.
در ماه های اخیر، اروپا شاهد چندین مورد چشمگیر است که حفظ نظم و آرامش در تظاهرات از حالت قانونی و اخلاقی قابل قبول، فراتر رفته است.
در اوکراین، استفاده بیش از حد از نیروی پلیس علیه تظاهرکنندگان مسالمت آمیز در اواخر نوامبر سال 2013 موجب رشد عظیم اعتراضات و افزایش تلفات در میان معترضان و پلیس شد. پس از مصاحبه متعدد با قربانیان و بررسی بسیاری از پرونده های پزشکی، الگوی مشخصی از هدف گیری سر و صورت، که کاملا غیرضروری و نامتناسب است، کشف شد.
در متن حوادث پارک گزی در ماه ژوئن سال 2013 در ترکیه، به اظهارات متعدد و بسیار جدی در مورد استفاده مفرط پلیس از زور، از جمله؛ استفاده بیش از حد و نادرست از گاز اشک آور و استفاده از نارنجک به عنوان پرتابه، دریافت گردید. هم در اوکراین و هم در ترکیه، پلیس بارها و بارها روزنامه نگاران و پرسنل پزشکی را که به وضوح با اینکه لباسهایشان قابل تشخیص بود، مورد هدف قرار داد.
با این وجود، استفاده بیش از حد از زور در طی تظاهرات و یا دستگیری ها، تنها تکه ای از کوه یخ است. اشکال دیگر بدرفتاری پلیس خارج از دید عموم مردم رخ می دهد.
رفتار با افراد در حین بازداشت پلیس یک مورد است. گاهی سوءرفتارهای مهلکی در چندین ایالت اروپایی رخ می دهد، که توسط شورای کمیته پیشگیری از شکنجه و رفتار یا مجازات غیرانسانی یا ترذیلی (CPT) تأیید شد. این رفتار عمدتا به صورت سیلی و مشت و لگد و همچنین ضربات با اشیاء سخت به قسمت های مختلف بدن نمود می یابد. CPT اشاره کرده که اتهامات مرتبط با خشونت پلیس عمدتا مربوط به بدرفتاری در زمان بازجویی به منظور گرفتن اعتراف یا استخراج اطلاعات است.
یک مورد نگران کننده، بازداشت پلیس اسپانیا در سلول انفرادی است که توسط پلیس ملی Guardia Civil انجام می شود و مدت مدیدی است که مشکل ساز است. گزارشی که در این باره در سال 2013 در اسپانیا منتشر شد، توسط دادگاه حقوق بشر اروپا و کمیته مبارزه با شکنجه سازمان ملل متحد، نقض جدی حقوق بشر ثبت شد.
شکل جدی دیگری از سوء رفتار پلیس، خشونت علیه اقلیت ها (به ویژه در روم) و مهاجران است. به عنوان مثال، در یونان، تهدیدات منظم و تحرکات نژادی، بدرفتاری با مهاجران در روم توسط مأموران پلیس و گارد ساحلی گزارش شده است. همچنین، نژادپرستی رسمی شده نقش مهمی در مشخصات نژادی منجر به توقف توهین و جستجو با هدف اقلیت ها و مهاجران ایفا می کند. طبق گزارش اخیر در فرانسه، اثر بسیار منفی این اقدام بر بخشهای کل جامعه روشن شد.
یک وظیفه اساسی کشورهای اروپایی، مبارزه با بخشودگیِ ارتکاب نقض حقوق بشر توسط مسئولین اجرای قانون است تا قربانیان به عدالت دست یابند، سوء رفتارهای آینده مقامات اجرای قانون بازداشته شود و اعتماد عمومی و همکاری در اجرای قانون تقویت گردد.
مهمتر از همه این است که بر طبق دادگاه حقوق بشر اروپا، تمام اتهامات بدرفتاری پلیس به طور مؤثر مورد بررسی قرار گیرد تا منجر به شناسایی و مجازات مسئولین مربوطه شود. علاوه بر این، لازم است مجازات های بازدارنده ای برای مجرمین دخیل در نقض جدی حقوق بشر اعمال شود.
متأسفانه بسیاری از تحقیقات در مورد ارتکاب نقض حقوق بشر توسط مقامات اجرای قانون ناکارآمد هستند زیرا اغلب اعضای یک قوا هستند که در مورد اقدامات همکاران خود تحقیق می کنند و گاهی اوقات برای حفاظت از خودشان قانون سکوت را پیش می گیرند. ایجاد مکانیسم شکایات پلیس مستقل که در انگلستان، ایرلند و دانمارک وجود دارد، می تواند یکی از راه حل های این مشکل باشد. گزینه دیگر عبارتند از: توانمندسازی مقامات ملی برای بررسی شکایات در مورد نیروهای انتظامی.
همچنین، رهبران سیاسی بخش مهمی از مسئولیت را تحمل می کنند. همانطور که سازمان اجرای قانون سلسله مراتبی است، مباحثه و نگرش سیاستمداران، به ویژه وزرای داخلی، به ندرت مقامات مختلف نظامی را نادیده می گیرند. بخشودگی مجازات یا اجرای نامناسب قانون در مورد مقامات مسئول خاطی، به شدت به اعتماد عمومی در نهادهای دولتی آسیب می رساند. رهبران سیاسی باید پیام واضحی را کم کم تزریق کنند؛ مبنی بر اینکه افرادی که می دانند یا باید بدانند که رفتار بدی رخ می دهد و نمی توانند از آن جلوگیری یا گزارش کنند نیز در قبال بدرفتاری نسبت به مجرمان واقعی مسئولیت دارند.
کشورها باید دستورالعمل های روشنی مطابق استانداردهای بین المللی درباره استفاده متناسب پلیس از زور شامل؛ استفاده از گاز اشک آور، اسپری فلفل، لوله آب و اسلحه گرم در حین تظاهرات را در نظر بگیرند.
علاوه بر این، باید اقدامات عملی و قابل قبولی مانند تعهد افسران پلیس ضد شورش برای نشان دادن شماره های شناسایی به شیوه ای که آنها را از راه دور قابل مشاهده می سازد و به اندازه کافی کوتاه است تا مردم بتوانند به خاطر بسپارند و از آنها برای گزارش سوء استفاده استفاده کنند، اتخاذ شود.
علاوه بر این، در انتخاب، استخدام و ترفیع پلیس، باید توجه ویژه ای به گزارش های مربوط به سوء رفتارهای گذشته، نگرش های نژادپرستانه و توانایی افراد برای تحمل در برابر شرایط پر استرس شود. استخدام افسران از میان گروه های اقلیت نیز به کاهش خطر انگیزه های خشونت نژادی کمک می کند و پلیس را نماینده ای از تنوع جامعه نشان می دهد. در این زمینه، آموزش مستمر و سیستماتیک حقوق بشر و همچنین اتخاذ و اجرای قانون اخلاق پلیس اروپا در سال 2001 ضروری است.
موضوع سوء رفتار پلیس درازمدت اما اجتناب ناپذیر است. ابزار مؤثری برای مبارزه با این پدیده وجود دارد و باید توسط دولت ها استفاده شود. این کار یک نیاز ضروری برای بازگرداندن اعتماد عمومی به توانایی دولت و حفظ حقوق بشر و حاکمیت قانون است.
به تعدادی از عکسهای این بدرفتاری ها می نگریم:
معصومه میرحسینی - تیتریک
انتهای پیام/
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد