به گزارش گلستان ما به نقل از فارس، میثم مرادی در پاسخ به نامه نماینده یونیسف در جمهوری اسلامی ایران و تصویر نمادینی که این نهاد بین‌المللی از قبرستان کودکان منتشر کرده است به رویه‌های آن سازمان اعتراض کرد و پرهیز این نهاد از مواجهه با اقدامات تروریستی برخی کشورها مانند عربستان و اسرائیل را مورد نقد قرارداد.

متن نامه دبیر محتوایی نمایشگاه "بچه‌های آسمان" به این شرح است:

شهریور ماه سال گذشته بود که خبر بمباران اتوبوس حامل کودکان یمنی که در حال بازگشت از یک اردوی تفریحی آموزشی بودند، تیتر اول رسانه‌های داخلی ایران شد،خبری تأسف‌بار که نشان‌دهنده عمق سبُعیت و درنده‌خویی رژیم کودک‌کش آل سعود بود که برای رسیدن به اهداف پلید خود از هیچ جنایتی فروگذار نبوده و نیستند. 

عنوان unicef چنان بر روی این کوله‌ها درشت نمایی می‌کرد که ما را به این فکر وا داشت، بهتر است یونیسف و مسؤولان آن را خطاب این جنایت قرار دهیم و مأموریت اصلی آن‌ را در جلوگیری از جنایات جنگی علیه کودکان در یمن، یادآور شویم.جنایت آن چنان عظیم و دردناک بود که با همکارانم تصمیم گرفتیم واکنشی سریع و هنرمندانه به آن نشان دهیم، در بین تصاویر منتشر شده از این کشتار بی‌رحمانه، تصویری بیش از سایر تصاویر، توجه ما را جلب کرد، تجمیع کوله‌پشتی‌های اهدایی یونیسف که آغشته به خاک و خون بودند، کوله‌هایی که قرار بود نماد صلح و امید باشند، تبدیل به نمادهای مرگ و خون و وحشت شدند، تصویری که به سرعت در شبکه‌های مجازی پخش و فراگیر شد. 

به همین منظور ایده اصلی نمایشگاه هنر مفهومی بچه‌های آسمان شکل گرفت که عبارت بود از قرار گرفتن مدل بازسازی شده کوله‌پشتی یونیسف در کنار یک تصویر واقعی از جنایت و روایتی عاطفی و تاثیرگذار از آن. 

نمایشگاه برگزار شد و مورد استقبال مخاطبان و رسانه‌ها قرار گرفت. 
چند روزی از پایان نمایشگاه گذشت که نامه‌ای از نماینده یونیسف در ایران به دستم رسید. 

در آن نامه که تصویر آن را منتشر کردم، نماینده یونیسف ضمن گلایه از انتشار این موضوع که بیان کرده بودیم، هدف اصلی ما از نمایشگاه «نشان دادن بی‌تفاوتی یونیسف نسبت به کشتار کودکان یمن» است، شرحی تفصیلی را از تلاش‌های یونیسیف جهت خدمت‌رسانی به کودکان یمن و تلاش‌های دیپلماتیک برای پیگرد قانونی کسانی که مرتکب جنایات جنگی علیه کودکان می‌شوند، در متن و پیوست نامه آورد. 

تا امروز قصدی برای پاسخ به آن نامه نداشتم، چرا که تصورم این بود که ما پیام خود را به گوش یونیسف رسانده‌ایم.

اما به تازگی با تصویری در پیج رسمی یونیسف در اینستاگرام مواجه شدم که در آن ۳۷۵۸ کوله‌پشتی آبی رنگِ یونیسف در مقابل ستاد مرکزی آن به نشانه مرگ همین تعداد کودک در درگیری‌های سال ۲۰۱۸ نمادی از یک قبرستان را شکل داده است. 

به نظرم اعتراف یونیسف به این نکته که دیگر کوله‌پشتی‌های یونیسف نماد امید و زندگی نیستند بلکه نماد مرگ و نابودی هستند، ما را به سوالات بزرگی رهنمون می‌سازد که سوال اصلی آن ابهام در نوع و کیفیت عملکرد و اثرگذاری یونیسف در مواجهه با جنایت‌های جنگی علیه کودکان است. 

به راستی اگر یونیسف به وظیفه ذاتی و اصلی خود به درستی عمل می‌کرد، آیا امروز شاهد تداوم کشتار بی‌رحمانه کودکان و سوء‌تغذیه و فقدان بهداشت مناسب و شیوع بیماری‌های واگیردار همچون وبا در بین کودکان یمن بودیم؟! 

ما با این سوال مهم مواجه هستیم که منابع مالی یونیسف از کجا و با مشارکت کدام دولت‌ها تأمین می‌شود؟

آیا یونیسف تحت تأثیر لابی‌های قدرت و ثروت جهانی و منطقه‌ای است؟ 

آیا کمک‌های پیدا و پنهانِ دولت‌های جنایتکار همچون سعودی به سازمان‌های بین‌المللی همچون یونیسف، چشم آن‌‌ها را بر روی جنایت‌هایی مثل بمباران اتوبوس حامل کودکان در یمن بسته است؟

یونیسف کدام مسؤول و شخصیت نظامی و دولتی سعودی را در مجامع حقوقی پای میز محاکمه کشانده است؟ آیا اقدام بازدارنده‌ای برای جلوگیری از این جنایت‌ها صورت گرفته است؟ اگر اقدامی شده، نتیجه حقوقی و قضایی آن جنایت و صدها جنایت دیگر که در طول سال‌های گذشته درباره کودکان یمن رخ داده، به چه تغییر رفتار محسوسی در بین حاکمان و دولت سعودی انجامیده است؟

این سوالات دلایلی محکم است تا نتوانم به نامه اعتراضی و گزارشی که نماینده یونیسف در ایران برای من ارسال کرد، اعتنا و اعتماد کنم. 
من امروز پاسخ نامه‌ای را رسانه‌ای می‌کنم که دقیقا یک سال پیش دریافت کردم.

معتقد هستم یونیسف زمانی به درستی به وظیفه خود عمل می‌کند که جهان شاهد محاکمه و تأدیب حکام جنایت‌کار سعودی باشد و این مسأله محقق نمی‌شود تا زمانی که معادلات و مناسبات مالی و حقوقی یونیسف با تمام دولت‌ها و سازمان‌ها روشن و شفاف شده و به دور از جانب‌داری و تأثیرپذیری از جریان‌های پیدا و پنهان قدرت و پول، عاملان اصلی جنایت علیه کودکان یمنی و دیگر جنایتکاران از جمله رژیم صهیونیستی در حق مردم فلسطین، معرفی و محاکمه شوند. 

اگر تا آن روز جایی برای نصب کوله پشتی‌های آبی در مقابل ساختمان مرکزی یونیسف باقی مانده باشد!

انتهای پیام/