به گزارش گلستان ما به نقل از تیتریک، هفته گذشته دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به منظور بازدید از نیروهای نظامی ایالات متحده آمریکا در سفری که از قبل اعلام نشده بود به عراق و آلمان سفر کرد. از آن جایی که عدم اعلام چنین سفرهایی در روابط بین الملل معمول نیست واکنش های گسترده ای در این باره شکل گرفت که شاخص ترین آن امتناع نخست وزیر و رئیس مجلس عراق از دیدار با ترامپ بود.

درباره حواشی این سفر و نقض حاکمیت عراق عکس العمل های گسترده ای شکل گرفت، که بررسی آن موضوع این مطلب نیست، اما نکته جالب توجه ادامه این سفر به یک کشور غربی به نام آلمان است.

عراق به هر ترتیب کشوری است که توسط آمریکا اشغال شده و سپس سالها است که نیروهای نظامی حضور موثر و گسترده در خاک این کشور دارند و از طرفی برخی بی ثباتی های سیاسی و نا امنی های گسترده و بروز تنش های بین المللی باعث شده تا امنیت عراق برای کشورهای درگیر بحران بسیار اهمیت پیدا کند.

پذیرفتن رفتار غیر معمول ترامپ در سفر به عراق قطعاً برای ملت رنج کشیده عراق سخت خواهد بود، اما برای مردم و ملت آلمان چطور؟ در چند روز اخیر موضع گیریهای بسیار مفصلی درباره عراق صورت گرفت ولی درباره آلمان کمتر اظهارنظری صورت گرفت.

ترامپ در ادامه سفر خود بدون اطلاع قبلی و تشریفات معمول دیپلماتیک به پایگاه نظامی پایگاه هوایی رامشتاین در آلمان رفت، آن هم در قلب اروپا و کشوری که به نوعی از قدرت های بین المللی محسوب می شود.

بعد از جنگ جهانی دوم آمریکا به بهانه دفاع از لیبرالیسم در برای خطر گسترش کمونیسم پایگاه های نظامی متعددی در خاک آلمان ایجاد کرد و بعد از چند سال این کشور نزدیک به 250 پایگاه نظامی در آلمان بوجود آورد تا بزرگترین مقر نظامی خود در خارج از خاک های آمریکا را ایجاد کند. از آن تاریخ تاکنون جنبش ها و اعتراضات گسترده ای بر علیه این حضور نظامی شکل گرفت که البته هیچ توجهی به آن نشد و امریکا در بسیاری از درگیری های بین المللی خود از آلمان به عنوان پشتیبان استفاده کرده و هیچ اجازه ای هم از دولت مستقر نگرفته است، درست مانند هفته گذشته که برای سفر به این کشور هیچ اجازه ای گرفته نشد.

نوع ورود و خروج ترامپ به عراق از طرفی نشان از دخالت، قلدرمابی و بی احترامی دارد و از سوی دیگر چون محرمانه و بدون اطلاع قبلی بوده و در کمتر از سه ساعت نیز به پایان رسیده نشانه ای از عجز، ناتوانی و ترس آنها است؛ بخوانیم: ترامپ پس از بازگشت به کشورش نیز طی توئیتی، گله کرد که بسیار ‌اندوهبار است که هفت تریلیون دلار در خاورمیانه هزینه می‌شود و بعد برای رفتن به آنجا، نیاز به این‌ همه محرمانه بودن و بودن این ‌همه هواپیما در اطرافت و نیز بزرگترین تجهیزات جهان باشد و هرکاری کنی که سالم وارد شوی، وی همچنین در جایی گفته که چراغ‌های هواپیمایش در زمان ورود به آسمان عراق خاموش بوده است.

اگر بخواهیم بپذیریم که بلاخره عراق کشوری جنگ زده است که روزی اشغال شده، درباره آلمان ها چگونه باید قضاوت کنیم، آلمان کشوری مستقل است که بعد از اتحاد بخش غربی و شرقی پس از جنگ جهانی دوم به سرعت خود را بازسازی کرده و به یکی از قدرت های بین المللی تبدلیل شده است، چرا باید این گونه تحقیر شوند؟

باید اعتراف کرد که این کوچکترین تاوان پذیرفتن آمریکا و غرب به عنوان قدرت بزرگ است، آمریکا به متحد دیرینه و استراتژیک خود رحم نمی کند چه برسد به کشورهای دیگر، و منطق حاکم بر روابط خارجی چنین عقیده ای، "منفعت طلبی و تامین منافع خود به هر قیمتی" است، چه زیر سوال بردن حاکمیت ملی کشورها و چه تحقیر؛ این نوع رفتار شرم آور و تحقیر آمیز آمریکا باید درس عبرتی برای همه غرب گرایان و کسانی که همواره فریاد ارتباط مستقیم با آن را می زنند، باشد.

هادی امامی

انتهای پیام/