گويی در آن سال‌ها پنجره جديدی به روی دنيای حركات آكروباتيك گشوده شده بود. طراحان مطمئن روس، اين پرنده را؛ رويايی برای شكستن ركوردهای مرگبار می‌پنداشتند و به حيات مجدد صنعت هميشه در صحنه هوانوردي روسيه اميدوار بودند. هرچند ترميناتورها از اين وهله سربلند بيرون آمدند و مانور استثنايي سوپر-كبری را براي اولين بار به نام خود در كتاب ركوردهای هوانوردی به ثبت رسانيدند؛ حركتی كه در آن هواپيما ابتدا با سرعتی معادل 400 كيلومتر بر ساعت كار خود را آغاز می‌كرد و سپس با كشيدن دسته هواپيما به طرف عقب و كاهش تراتل باعث كششی به طرف عقب با زاويه‌ای حدود 135 درجه و سپس چرخش كامل به طور عمود و حفظ  اين حالت به مدت 4 الی 6 ثانيه و سپس مجدداً با پايين آمدن دماغه و Level كردن هواپيما در سطح افق و رساندن سرعت از دست رفته به 150Km/h بدون تغيير ارتفاع و مرحله نهايی كه استفاده از سيستم تحريف جهت اعمال رانش برای تنظيم تعادل اوليه است به اجرا گذاشتند.

هر چند در مورد هواپيمايی كه تنها چند فروند پيش نمونه از آن تهيه شده و فعلاً توليد آن تعليق و يا درواقع متوقف شده است و دليل آن نيز عدم اختصاص بودجه لازم به پروژه آزمايشي Su-37 بوده و حتی دو فروند نيز با وجود تفاوت نه چندانی كه با Su-35 خود دارد در طرح اصلی اين هواپيما ادغام شده است و از اين حيث نمی‌توان آينده‌ای برای آن متصور بود، جنگنده‌ای كه نخستين پرواز خود را در دوم آوريل 1996 انجام داده و از توان بالايی در زمينه پيشرانش برخوردار است، به طوری كه برای توليد و تامين نيروی جلوبرندگی خود از دو موتور توربوفن AL-37FU ساخت شركت Lyulka كه در واقع نوع ارتقا يافته AL-31F به كار رفته در مدل پايه Su-27 است، هركدام با رانشی معادل 30855 پوند بهره میبرد و از سيستم Avionic و الكترونيكی پيشرفته‌ای برخوردار است به طوری كه رادار چندحالته آن با قابليت ترك و نظارت همزمان بر 15 هدف و شليك انتخابی با توجه به سيستم راداری موشك مجهز به قفل روی هدف به طور مستقل در حالت فعال يا غيرفعال به آسودگی می‌تواند به هدايت و مشايعت موشك‌های هوا به هوای خود نظير R-77 پرداخته و شاهد نابودی آن باشد.