به گزارش گلستان ما به نقل از صاحب نیوز؛ این روزها ماجرای پورشه و دختر و پسری که موجب مرگ یک جوان در اصفهان شدند در فضای مجازی بازنشر می‌شود و قلب عموم مردم را از یک اتفاق تأسف‌بار به درد آورده است و این ناراحتی به شکل‌های مختلف در سطح جامعه در فضای مجازی و حقیقی مطرح و باز نشر می‌شود.

شاید تکراری باشد اما یک‌بار دیگر صحبت‌های دختر پورشه سوار که در صحنه حادثه صحبت‌هایی مطرح می‌کند را به خاطر بیاورید:

«می دونی این ماشین چقدره کجا می‌برید؛ الآن بابام میاد؛ کشتیم دیه‌اش را می دیم»

این جملات مانند خنجری بر دل مردم نشست و خیلی‌ها باورشان نمی‌شود که چطور کسی می‌تواند با کشتن کسی این‌گونه حرف بزند اما اگر کمی به عقب برگردیم این صحبت‌ها در جای دیگر هم مطرح شده است؛ آذرماه ۹۵ زمانی که مسافران قطار مسافربری تبریز- مشهد وقتی باشور و شوقی وصف‌ناشدنی برای دیدن گنبد طلایی ثامن‌الحجج لحظه‌شماری می‌کردند در ایستگاه هفت‌خان سمنان، قطار مسافربری سمنان- مشهد به شماره ۳۲۴ و قطار مسافربری تبریز -مشهد به شماره ۴۸۰ باهم برخورد کردند و 45 زائر حرم امام رضا(ع) در آتش سوختند.

* صحبت های مشابه برخی مسئولان دولتی و پورشه سوار 

در حالی که همه در شرایطی که اتفاق افتاد انتظار داشتند خیلی سریع چرایی این حادثه و برخورد با سهل انگاران انجام شود اما عباس آخوندی با خونسردی هر چه تمام‌تر گفت: «چه آن‌هایی که کشته شده‌اند و چه آن‌هایی که مجروح هستند، زیرپوشش بیمه قرار دارند و از این جهت نگرانی خاصی وجود ندارد» این در حالی است که در بسیاری از جهان با کشته شدن یک نفر در چنین حوادثی مسئول ارشد مرتبط با این موضوع استعفاء می‌دهد، امّا حتی یک مدیر ساده هم در این اتفاق استعفاء نداد و این‌گونه هم صحبت به میان آمد.

امّا این‌گونه رفتار به چند بار خلاصه نمی‌شود و مکرراً توسط دیگر مسئولان دولتی تکرار می‌شود. قاضی‌زاده هاشمی وزیر سابق بهداشت دولت روحانی در برخورد با پیرمردی که از پرداخت هزینه‌های مالی فیزیوتراپی همسر خود در مضیقه مانده بود هم یکی از این موارد تلخ بود.

پیرمرد ۷۲ ساله، نانوای بازنشسته‌ای است که به گفته خودش پس از 30 سال فعالیت در این شغل، حالا در شهر کوچک بجستان مشغول کشاورزی است و حالا به خیال خود از حضور وزیر در شهر کوچکشان استفاده کرده و به دنبال راهی برای کاهش هزینه‌های درمان همسر دست به دامان وزیر شده است

او از هزینه سنگین فیزیوتراپی گله می‌کند، وزیر اما با خونسردی رو به مرد می‌گوید: کاری ندارد که! مرد می‌گوید من 30 سال نانوا بودم فیزیوتراپی بلد نیستم، وزیر خندان بهداشت اما باز این‌طور ادامه می‌دهد: مثل چانه گرفتن است، گرمش کن و بمال!

این قبیل رفتار در برخی از مسئولان دولتی به مراتب به شکل‌های مختلف تکرار شده است و حتی بسیاری از فرزندان آن‌ها هم این قبیل رفتار را در جامعه انجام می‌دهند؛ این‌گونه رفتار علی‌رغم اینکه بی‌اعتمادی را در بین مردم به مسئولان رواج می‌دهد نکات منفی شاخص دیگری را هم با خود برای جامعه به همراه می‌آورد.

همیشه در زمان‌های مختلف کسانی هستند که با تکیه بر پولشان اگر فضا پیدا کنند هر جنایتی انجام می‌دهند، یکی از راه جلوگیری رفتارهای عجیب و غریب این طبقه اشرافی نوکیسه قانون است و بازدارندگی دیگر برای این طبقه فضای جامعه است که به شکلی قرار گیرد که جرات ابراز چنین رفتاری را به خود ندهند چرا که مخالفت‌ها و برخوردهای احاد جامعه را در مقابل خود ببینند و زندگی برایشان این‌گونه سخت شود بنابرین از ترس قهر اجتماعی جامعه با آن‌ها رفتار خود را مدیریت کنند.

*مجوز طبقه اشرافی نو کیسه با رفتار  و زندگی برخی مسئولان 

حال این سؤال مطرح است این طبقه که همیشه وجود داشته است چطور گستاخی و تفکرات برده‌داری‌اش این روزها به چشم می‌خورد که جواب آن سخت نیست؛ وقتی مسئول دولتی رفتارهایی چون نمونه‌های که گفته شد داشته باشد و زندگی برخی از این مسئولان دولتی خود معنای کامل اشرافی گری باشد و هر روز آقازاده‌ای از آن‌ها دل مردم را آزرده کند خود مجوزی است که این نو کیسه‌ها هم هیچ احساس نگرانی نکنند و ادبیاتی مشابه با برخی از مسئولان به کار ببرند.

به نظر می‌رسد این سرنخ‌ها همه به یکجا می‌رسد و آن‌هم فرهنگ اشرافی گری برخی مسئولان است که چراغ سبزی برای رفتاری مانند پورشه سوار اصفهانی است.

به همین علت است که هم در کلام رهبر معظم انقلاب و هم در کلام امام امت بارها این خوی اشرافی گری نهی شده است.

رهبر معظم انقلاب 30 خرداد ماه 1397 در فرمایشات خود در جمع نمایندگان مجلس شورای اسلامی فرمودند: «یک مسئله‌ی مهمّ دیگری که فقط مسئله‌ی شما نیست، و مسئله‌ی کشور است، مسئله‌ی اشرافیگری است؛ بلای اشرافیگری، بلای بزرگی است. برای بنده تصویر یک ساختمانی را که با پول بیت‌المال در یک نقطه‌ای ساخته شده است آوردند، من حیرت کردم واقعاً که چطور جرئت شده است، چطور دست و دل کسی به او اجازه داده است که پول بیت‌المال را صرف یک‌چنین چیزی بکند. مسئله‌ی اشرافیگری اگر چنانچه رایج شد، جزو سبک زندگی ما شد، آثار و تبعات آن و ریزشهایی که به وجود می‌آید، دیگر انتهائی ندارد، خیلی مشکل است، خیلی کار را مشکل خواهد کرد؛ این را بایست [در نظر] داشته باشید».

انتهای پیام/