به گزارش گلستان ما به نقل از تیتریک، سرمای هوا را به جان می خرم و عصر یکی از روزهای سرد دیماه قدم زنان راهی کوچه ای می شوم که در آن خاطراتی از لابلای کتاب انقلاب ورق می خورد.

زنگ در را که می نوازم پیرمردی با قدی افراشته به استقبالم می آید، نوای اذان در محله گلستان یک مهرشهر کرج طنین انداز می شود، مرد روزهای سخت داستان ما کتش را به دوش می اندازد و به آرامی راهی مسجد بعثت می شویم.

نماز مغرب و عشا که به جماعت خوانده شد، گوشه ای می نشیند، با ورق زدن تقویم نگاهش را به 27 دیماه می دوزد و در فکر فرو می رود، از او اجازه صحبت می گیرم، به گرمی تحویل می گیرد.

علی چراغلعی 88 ساله که به همراه "عبد خدایی"، آخرین بازمانده گروه فدائیان اسلام است ماجرای آشنایی اش را با شهید نواب صفوی اینگونه در گفتگو با خبرنگار تیتریک، تعریف می کند: 14 یا 15 سال قبل از شهادت شهید نواب صفوی یعنی سال 1320 در حالی که سن کمی داشتم و در آستانه نوجوانی قرار داشتم به واسطه عده ای از دوستان با ایشان آشنا شدم، از همان سال هایی که در بازار تهران جلسات شبانه برگزار می کردند.

شهید نواب صفوی در نجف طلبه بود، کتاب "احمدکسروی" که فردی ضد خدا بود به دستش رسید، پس از مطالعه کتاب آن را نزد ابوالحسن اصفهانی که مرجع بود برد، ایشان اعلام کردند که قتل کسروی مرتد واجب است.

شهید عزم خود را برای از بین بردن کسروی ضد خدا جزم و به دنبال عزیمت از نجف به تهران، در بازار تهران، 4 پایه ای را جلو مغازه برداشته و درباره کشتن وی قریب به 1 ساعت در وسط چهارسو سخنرانی کرد.

پس از اتمام سخنرانی پیاده به سمت خانی آباد تهران که منزل پدری اش بود حرکت کرد، مردم به دنبال وی راه افتادند و پس از رسیدن به متزل بار دیگر نواب صفوی در جمع سخنانی بیان کرد که در نهایت به تشکیل گروه فدائیان اسلام ختم شد.

کسروی را به اسلام دعوت کردند اما با عدم پذیرش وی، 3 نفر از اعضای گروه در سال 1324 این شخص مرتد را به قتل رساندند، پس از دستگیری این 3 نفر کسبه به حمایت از آنها بازار تهران را تعطیل و خواستار آزادی اعضای فدائیان اسلام شدند.

حکومت وقت با مشاهده تعطیلی بازار تهران ناچار به آزادی سه شخص مذکور شد، پس از قتل کسروی شنبه شب ها در مساجد مردم جمع شده و شهید نواب صفوی برای آنها سخنرانی می کرد که در نهایت بازاریان شیفته سخنان وی شدند.

با تداوم فعالیت های این شهید وی را زندانی کردند، قریب به 50 نفر از یاران نزدیک به عنوان ملاقات یکی از روزهای شنبه به زندان مراجعه کردیم، یکی از ما که سید هاشم حسینی نام داشت گفت: اگر نواب صفوی با جرم زندانی شده است پرونده وی را بیاورید و اگر بی جرم زندانی است که ما از زندان بیرون نمی رویم.

کنترل زندان را به دست گرفتیم اما پاسبان ها به زندان هجوم آوردند، پس از نیم ساعت زد و خورد با اعلام شهید نواب صفوی ما عقب نشینی کردیم و در نهایت دستگیر شدیم.

در این مدت یکی از زندانیان به شهید نواب صفوی خدمت می کرد که نامش "مش فرج" بود، شهید با پهن شدن سفره غذا از غذای خود به وی می داد، این اخلاق نواب صفوی همه ما را مجذوب خود می کرد زیرا هیچ چیز را برای خود نمی دانست.

پس از 17 روز اسارت در زندان بین سالهای 1330 تا 32، 36 نفر را آزاد و عده ای را به کرمان و خرم آباد تبعید کردند که بعدها این ماجرا به "تحصن در زندان قصر" مشهور شد.

به دنبال آزادی شهید نواب صفوی، در سرچشمه تهران منزلی  برای ورود ایشان آماده شد و روزها مردم برای ملاقات وی به آنجا مراجعه می کردند.

مبارزه با بی حجابی تصمیم دیگری بود که توسط گروه فدائیان اسلام گرفته شد، خلیل طهماسبی یکی از اعضای این گروه که در خیابان زنان بی حجاب را به حجاب دعوت می کرد دستگیر شد، پس از زد و خورد ما برای آزادی وی، شهربانی وارد خانه سرچشمه شد و 18 نفر را را با خود برد.

سید عبدالحسین واحدی، یکی از اعضای گروه فدائیان اسلام که در زیر زمین همان منزل بود با سرلشگرکوپال رئیس شهربانی تماس گرفت و گفت آنها را آزاد کنید و الا امشب همه شما را از بین خواهیم برد، در نهایت آنها 18 نفر را رها کردند.

مبارزات فوق در سایه حضور نواب صفوی شکل گرفت، شهیدی که اخلاقی پیغمبرگونه داشت، در پیروی از راه شهید نواب صفوی یکی از فدائیان اسلام که در اهواز سرباز بود با شنیدن سخنانی علیه روزه و حضرت زهرا (س) در ماه رمضان توسط تیمسار پادگان با یقلوی بر سر وی کوبید و نشان داد برای دفاع از ارزش ها واهمه ای حتی از یک تیمسار ندارد.

این سرباز به جزیره خارک تبعید شد اما آنجا نیز سربازان دیگر را به نماز جماعت تشویق کرد و با خلع سلاح نگهبانان زندان، کنترل آنجا را به دست گرفت اما پس از چند روز وی را دستگیر کرده و به تهران انتقال دادند که در نهایت وی در زندان به شهادت رسید.

فداکاری های شهید نواب صفوی، مبارزات و امر به معروف های وی غالب مردم را شیفته این شخصیت مبارز کرد و تلاش دژخیمان را برای بدنام کردن وی در میان مردم به طرق مختلف ناکام گذاشت.

مقام معظم رهبری در دست ‌نوشته ‌ای بر روی عکس نواب صفوی در وصف او نوشت «سلام بر آن پیشاهنگ جهاد و شهادت در زمان ما. ایشان همچنین در مورد نواب صفوی فرمودند: اولین جرقه ‌های انگیزش انقلابی به وسیله نواب در من به وجود آمد.

فداییان اسلام در اعتراض به پیوستن ایران به پیمان بغداد، حسین علاء را 25 آبان 1334 بود که مظفر ذوالقدر یکی از اعضای در آستانه سفر به بغداد جهت شرکت در اجلاس این پیمان ترور کردند، اما وی جان سالم به در برد و ضارب دستگیر شد و به دنبال آن نواب صفوی و دیگر اعضای مؤثر فدائیان در اول آذر آن سال بازداشت شدند.

آنان تحت شکنجه ‌های شدید قرار گرفتند و در دی همان سال در دادگاهی نظامی محاکمه شدند و در نهایت نواب صفوی به همراه مظفر ذوالقدر، خلیل طهماسبی و محمد واحدی به اعدام محکوم شد و حکم دادگاه در بامداد ۲۷ دی ۱۳۳۴ به اجرا درآمد.

پیکر آنها ابتدا در مسگر آباد تهران به خاک سپرده شد اما بعدها با اجازه آیت الله مرعشی نجفی با قرائت مجدد نماز میت آنها را در قبرستان وادی السلام این شهر خاکسپاری شدند.

اشک در چشمانش حلقه بسته و دیگر نمی تواند صحبت کند، ختم کلامش این است ای کاش امروز فدائیان اسلام و نواب صفوی های زمان بودند ....

در راه بازگشت با خودم فکر می کنم که ما میراث دار ریشه دارترین انقلاب جهان هستیم، انقلابی که در برابر ظلم های داخلی و خارجی ایستاد و نواب صفوی ها آن را رقم زدند پس نباید در حفظ آن لحظه ای کوتاهی کنیم.

گلاویژ اصحابی

انتهای پیام/