به گزارش گلستان ما، زمانی که امام علی‌بن موسی‌الرضا(ع) به مرو هجرت کردند، مأمون برای تضعیف جایگاه حضرت رضا(ع) به فضل‌بن سهل امر کرد که اندیشمندانی مثل جاثلیق، رأس‌الجالوت، بزرگان صابئی، هربز بزرگ، زردشتیان، نسطاس رومی و متکلمان را فرا بخواند و آنان با هشتمین پیشوای شیعیان مناظره کنند.

مأمون برای آغاز مناظره خطاب به بزرگ مسیحیان گفت: «ای جاثلیق! ایشان پسرعمویم علی‌بن موسی‌بن جعفر، از فرزندان فاطمه، دختر پیامبرمان و پسر علی‌بن ابیطالب(ع) است. دوست دارم با ایشان سخن بگویی و مناظره کنی و انصاف را رعایت کنی.»

محدثان بزرگی همچون شیخ طبرسی، شیخ صدوق و علامه مجلسی متن مبسوط این مناظره را نقل کرده و آورده‌اند که جاثلیق خطاب به مأمون پاسخ داد: «ای امیرالمؤمنین! چگونه با شخصی مناظره کنم که دلایلش از کتابی است که من آن کتاب را قبول ندارم و نیز به پیامبری معتقد است که من به او ایمان ندارم.»

در این هنگام امام رضا(ع) لب به سخن گشودند و در پاسخ فرمود: «ای نصرانی! اگر من از انجیلت دلیل بیاورم قبول می‌کنی؟» و بدین ترتیب مناظره میان ایشان و بزرگ مسیحیان آغاز می‌شود.

جاثلیق در بخشی از این مناظره می‌گوید: «هر کس که مرده‌ها را زنده کند، کور‌ها و جذامی‌‌ها را شفا دهد، او پروردگاری است که مستحق پرستش است.»

امام رضا(ع) برای اصلاح این عقیده غلط مسیحیان نمونه‌های تاریخی را مثال می‌زنند. آن حضرت خطاب به جاثلیق می‌فرمایند: «یَسَع» هم کار عیسی را انجام داد. بر روی آب راه رفت، مرده‌ها را زنده کرد و کورها و جذامی‌ها را شفا داد. اما امتش او را پروردگار خود قرار ندادند و هیچ‌کس او را عبادت نکرد. «حزقیل نبی» (1) نیز کار عیسی‌بن مریم را انجام داد. 35 هزار نفر را زنده کرد، بعد آنکه 60 سال از مرگشان می‌گذشت.

امام رضا(ع) مثال‌های دیگری در این باره ذکر می‌کنند و پس از بیان این نمونه‌ها خطاب به رقیب خویش در مناظره می‌فرمایند: نمی‌توانی این مواردی را که برایت بیان کردم، رد کنی؛ چون تورات، انجیل، زبور و فرقان درباره آن سخن گفته‌اند. پس اگر هر کسی‌که مرده زنده می‌کند و کور و خوره‌دار را شفا می‌دهد، پروردگاری غیر از خداست، باید همه آنها را پروردگار بدانی!