به گزارش گلستان ما ؛ سید نعیم نریمانی فعال سیاسی و اجتماعی طی یادداشتی نوشت: مظلوم نمایی پروژه ی دیگری بود که از سوی دو کاندیدای دولتی یعنی روحانی و جهانگیری در مناظرات تلویزیونی دیده شد. و این پروژه با پروژه ی رقیب هراسی پیوندی محکم داشت.

در این خصوص باید به تصریح نکاتی را ذکر کنیم،این نکات بشرح ذیل می باشد:

۱- جهانگیری در مناظره ی اول در قالب پروژه ی مظلوم نمایی افاضه کرد! من نماینده ی اصلاح طلبان هستم! افراد مظلومی که آنها را در انقلاب خانه نشین کردند!

در این خصوص فرد دارای تحلیل و بینش سیاسی باید برایش سوال پیش آید که اولا تفکرات چپ و به اصطلاح آزادی خواه که اجماعا امروز حامی دولت کنونی بعنوان رحم اجاره ای اصلاح طلبان بشمار می رود بوده تا چه میزان در قوه ی مجریه بعنوان گسترده ترین رکن و قوه نقش داشته اند؟!

دولت بازرگان،دولت بنی صدر،دولت میرحسین،دولت هاشمی،دولت خاتمی و دولت کنونی روحانی...به سادگی می توان دریافت که به جز دوره ی ۸ساله ی دولت های نهم و دهم زمام قوه ی اجرایی کشور در دست افرادی قرار داشته که بدنه ی این دولت ها امروز حامی دولت روحانی بوده و البته خواستار ادامه ی این دولت برای ۴سال دیگر می باشند!

در دولت دوم احمدی نژاد نیز قرابت قابل توجهی از نزدیکی رئوس حلقه ی انحرافی با بدنه ی اصلاح طلب به چشم می خورد و این موضوع با نامه ی پر مهر مشایی به خاتمی بیش از پیش برجسته تر و محتمل تر می گردد چراکه بعید است بدون زمینه ودفعتا واحده چنین نامه ای خطاب به رهبر اصلاح طلبان نگاشته شود!

حال اگر از ۸ سال دولت احمدی نژاد هم صرف نظر شود روشن می شود که مظلوم نمایی پروژه ایست که جریان مخالف دولت می توانند در صورت عدم تقوای سیاسی آن را منطقا و به صورت آماری بکار گیرند! و ثانیا جناب جهانگیری چنان غرق در این پروژه ی ساختگی شده اند که اگر مخاطبی بی اطلاع ادبیات او را بشنود فکر می کند او و دوستانش بعد از ۳۰ سال حبس فرصت کاندیداتوری پیدا کرده اند و باورش سخت می شود که او را بعنوان معاون اول دولتی بدانند که بعنوان کاندیدا آزادانه به بیان نقد و البته با ادبیاتی پینوکیویی می پردازد!

۲— مسئله ی دیگر پروژه ی رقیب هراسی بود پروژه ای در دو مناظره از سوی روحانی و جهانگیری مورد بهره برداری قرار گرفت.باید نقطه ی شروع این پروژه را زمانی دانست که به خادم الرضای مظلوم ایران انگ قاتل بودن از سوی دوستداران جریان دولت در فضای مجازی مشاهده گردید.

پروژه ای که دروغ را تا حدی پیش می برد که اصطلاحا اگر کسی به شوخی بگوید من نهنگی را در تنگ ماهی جای داده ام توسط پیروان ساده و بی تحلیل امری پذیرفته قلمداد می شود و از طرفی در این پروژه از نقش حامیان امروز و مدافعان حال این دولت در آن اعدام های البته به حق غفلت می شود،غفلت از نقش چهره هایی چون موسوی خوئینی ها،موسوی اردبیلی و...که امروز خواستار ادامه ی حیات این دولت می باشند!

و یا روحانی در مقام شعار از وحدت سخن می گوید و رقیب هراسی را نیز بولد می کند! اما سوالی که ذهن پویا آن را طرح می کند و البته به آن پاسخ درست می دهد این است که آقای روحانی...آقای جهانگیری شما که از مظلومیت مدیران اشراف و وابستگان سیاسی و حزبی تان دم می زنید و معتقدید رقیب همواره نسبت به آنان ظلم کرده و باز خواهد کرد!

خودتان بصورت آماری تا چه میزان مخالفین تان را در قوه ی مجریه میدان داده اید!؟شما که مخالفین را با بد اخلاقی مورد هجمه قرارداده و عصر هجری می خوانید چند درصد مشاغل مدیریتی دولت را به این تفکر مخالف عملکرد دولتتان اختصاص داده اید!حتی دوستان اصلاح طلب خویش را در صورت کمترین مخالفت خانه نشین کرده اید و در موارد متعددی آنان را یا حذف کرده و یا در موضع سکوت قرار دادید!

آقایان روحانی و جهانگیری مردم و توده ی ملت و جوانان تحصیل کرده با سلایق سیاسی گوناگون را چه فرض کرده اید ! چرا واژه های مقدسی چون آزادی را دست آویز کسب قدرت سیاسی قرار می دهید! چرا سعی دارید با سرپوش بر گذشته ی سیاسی خود و دوستانتان در قالب پروژه رقیب هراسی چهره ای نو از خودتان معرفی کنید و ذخایر این انقلاب و امید مردم این سرزمین را مورد خدشه و آسیب قرار دهید! در نهایت من خود و شما و همه ی سلایق سیاسی را به تقوای سیاسی دعوت می کنم.

انتهای پیام/