به گزارش گلستان ما؛ از سال ۷۶ تاکنون با احتساب یک سرپرست ۱۰ استاندار سکان خطه سرسبز شمال کشور معروف به نگارستان ایران را برعهده گرفتند.

دولت یازدهم و دوازدهم با انتصاب چهار استاندار رکورددار انتخاب استاندار گلستان هستند و همچنین سه استاندار در دولت خاتمی و سه استاندار نیز در دولت احمدی نژاد به این مسند تکیه زده است.

سید ابراهیم درازگیسو،  علی اصغر احمدی  و محمد هاشم مهیمنی در دولت خاتمی، علی محمد شاعری،یحیی محمودزاده، جواد قناعت در دولت احمدی نژاد و حسن صادقلو، سید مناف هاشمی، میرمحمد غراوی( سرپرست) و هادی حق شناس در دولت روحانی به عنوان استاندار گلستان معرفی شدند.

حضور سه استاندار بومی در دولت خاتمی از سال ۷۶ تا ۸۴ به مدت هشت سال باعث تقویت جبهه اصلاحات در استان گلستان در آن برهه زمانی شد به گونه ای که در این سال ها استان گلستان را به عنوان قطب اصلاحات معرفی کردند.

در دولت احمدی نژاد گرچه توصیه های زیادی برای انتصاب استاندار بومی در استان گلستان شد اما رئیس جمهور وقت از دو مازندرانی و یک تهرانی در کرسی استانداری استان گلستان بهره برد و این مسئله در آن زمان باعث دلسردی جبهه اصولگریی و انقلابی شد و می توان گفت شکاف هایی را در این جریان سیاسی به وجود آورد که موجب شد در دو انتخابات مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری میزان آرای گلستانی ها در این جریان ها تضعیف شود.

پس از آن در دوران دولت روحانی و در مدت چهار سال حسن صادقلو به عنوان استاندار گلستان معرفی شد که این مسئله نیز باعث شد که بسیاری از مدیران در جریان های سیاسی اصلاحات و اعتدال به کار گیری شوند و حتی برخی از این مدیران در این دوران توانستند به عرصه های سیاسی کشوری دست یابند.

اما در مجموعه سهم جریان های انقلابی و اصولگرایی از استانداران بومی در این منطقه تقریباً صفر بوده و از مجموعه حدود ۲۵ سال گذشته ۱۶ سال استانداران غیربومی بر استان گلستان حکومت کرده است و شاید این مسئله خود مزید بر علت بوده که استان گلستان از گپ تاریخی و عقب ماندگی زیادی نسبت به استان های همجوار خود برخوردار باشد.

استانی که در تولید ۱۵ محصول کشاورزی رتبه نخست تا ششم را دارد و امنیت غذایی کشور بدون گلستان محقق نمی شود و از فرصت بی نظیر مرزی با کشورهای حوزه سی.آی.اس بهره مند است اما در فقر غلت می زند.

 انتخاب استاندار غیربومی در گلستان در حالی است که  چهره های شاخصی در مقامات و منصب های سیاسی کشور در این استان به چشم می خورد  اما نکته قابل توجه آن است تنها نیمی از استانداران این استان بومی بودند و پنج استاندار دیگر از مازندران، گیلان و تهران مسئولیت هدایت استان گلستان را برعهده داشتند.

گرچه از سال ۷۶ گلستان از استان مازندران جدا شد اما حضور سه شخصیت سیاسی شاعری، قناعت و  هاشمی در استان گلستان نشان می دهد که هنوز سیاست های این استان در سیطره استان همجوار خود قرار دارد.

با روی کار آمدن دولت سیزدهم و پیروزی آیت الله رئیسی در انتخابات این فرصت به وجود آمده که با انتخاب استاندار بومی جبهه انقلابی در این استان از انزوا خارج و تقویت شود.

 جبهه های انقلابی  استان گلستان انتظار دارند آیت الله رئیسی به این فقدان پایان دهد و با انتخاب استاندار بومی زمینه شکوفایی استعدادهای نخبگان جریان های انقلابی که در طول این سالها به حاشیه رانده شدند را فراهم سازد.

مردم گلستان معتقدند انتخاب استاندار غیربومی به نشانه نادیده گرفتن انتظارات این مردم در بدنه دولت است و از اینکه این استان سکوی پرتابی برای مدیران غیر بومی به مقامات بالای کشوری شود خسته شدند.
 دولت سیزدهم می تواند در نخستین خان و  آزمون خود پس از پیروزی در عرصه انتخابات نشان دهد که به دنبال تحقق خواسته ها و حل مشکلات مردم رنج دیده این منطقه است و برای این کار باید مهر تایید بر انتخاب استاندار بومی زده شود.

به قلم: داود خاندوزی
انتهای پیام/