به گزارش گلستان ما ؛ اعلامیه جهانی حقوق بشر زمانی که نگاشته شد و به تصویب اعضا آن زمان سازمان ملل متحد رسید بعنوان یک بیانیه مدافع آزادی های مشروع انسانی در زندگی مدرن قرن بیستم همچون قاموسی مقدس شد . این بیانیه در امریکا نوشته شد و از آنجاییکه فرانسه مهد آزادی های انسانی در غرب بحساب می آمد در آنجا به رای گذاشته و تصویب شد . قطعنامه ۲۱۷ سازمان ملل متحد در ۳۰ بند تاکید می کند تمام ابنای بشر آزاد زاده شده و در حرمت و حقوق با هم برابرند .

در میان ۴۸ کشوری که در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ به این قطعنامه رای مثبت دادند ۱۰ کشور مسلمان نیز حضور داشتند ( ایران – عراق – سوریه – لبنان – افغانستان – پاکستان – مصر – ترکیه – اتیوپی – یمن ) و در این بین ۹ کشور اسلامی به این بیانیه رای مثبت داده و یمن نیز با رای ممتنع قطعنامه را به تصویب رساندند . این تعداد یعنی یک پنجم ( ۲۰% ) حاضران در جلسه و نشان دهنده آن است که کشورهای مسلمان نیز همانند سایر ملل با اصول اولیه تعریف شده در این بیانیه موافق بوده اند . ( هر چند سالها بعد با تصویب حقوق بشر اسلامی توسط قاطبه کشورهای مسلمان گامی مشخص تر در این زمینه برداشتند )

در عصر حاضر نیز ۲۰ % جمعیت کل جهان را مسلمانان تشکیل می دهند یعنی تقریبا همان میزان مشارکت در تصویب قطعنامه سال ۱۹۴۸ .

حال سوال اساسی این است که جامعه جهانی تا چه حدی به اصول ۳۰ گانه این بیانیه نسبت به مسلمانان جهان پایبند بوده است ؟؟ احساس مسلمانان این است که بخصوص در سالهای اخیر به بهانه دفاع از ارزشها و اصول این قطعنامه ، حقوق اساسی آنها پایمال شده است و هیچ مرجع بین المللی نیز از این حقوق دفاع ننموده است .

آنجا که به تناوب به پیامبر عظیم الشان و مظلوم اسلام با کاریکاتورها ، لطیفه ها ، داستانها و ... توهین شده است . امری که به قاطعیت و باتفاق آرا در بین مسلمانان توهینی بزرگ و نابخشودنی شناخته می شود . بر مبنای یک اصل مهم از اصول بیانیه حقوق بشر یعنی آزادی بیان این توهین ها صورت گرفته و مخالفین و معترضین نیز با چوب مخالفت با آزادی بیان نواخته شده اند .

من حقوق دان نیستم ولیکن با اندک سوادی می توان این حق انسانی را در مواد قطعنامه ۲۱۷ سازمان ملل متحد به وضوح مشاهده کرد که همه انسانها در برابر قانون برابرند و همگان سزاوار هستند بدون هیچ تبعیضی به صورت برابر در پناه قانون باشند و همه باید در برابر هر عمل تحریک آمیزی که باعث ایجاد تبعیض شود حفظ شوند . ( ماده ۷ ) آیا واقعا به این اصل مهم عمل شده است ؟ آیا مسلمانان مورد تبعیض قرار نگرفته اند ؟ و آیا با توسل به ماده ۱۹ سایر مواد نقض نشده است ؟؟

مگر نه اینست که در ماده ۲۹ و ۳۰ تاکید شده است مراعات حقوق و آزادی های دیگران پیش شرط یک جامعه مردمسالار است و یا اینکه کسی حق ندارد با استناد به موادی از مواد قطعنامه آزادی های مندرج در آن را از میان ببرد ؟؟ آیا بر همین اساس در کشور فرانسه قوانین محدودیت تحقیق و پرسش در خصوص واقعه تاسف بار « هولوکاست » تدوین نشده است ؟؟ ( که غیر از این است نقض آشکار آزادی بیان و عقیده صورت گرفته است !! ) پس چه مانعی وجود دارد که نمی توان حریمی ضد توهین برای رحمت اللعالمین قایل شد . در خصوص زندگی و عقاید پیامبر اعظم اسلام صلی الله و علیه و آله هر نوع تحقیق و پرسشی در طول تاریخ اسلام آزاد بوده و فقط توهین به ایشان و گذشتن از دایره تقدس وی ممنوع بوده است .

بر همین اساس رهبر کاتولیک های جهان در اظهار نظری « آزادی بیان » را دارای محدودیت هایی دانسته است که مسلمانان نیز بر مقداری از این محدودیت اعتقاد دارند . بی شک اگر نیک بنگریم دلیل توهینهای سلسله وار مطبوعات اروپایی به پیامبر جلیل القدر اسلام را جز در اطاقهای دربسته و مخفی دشمنان اسلام در عصر حاضر نخواهیم یافت و جالبتر آنکه ماهیت این دشمنان برای آحاد مسلمین جهان همچون روز روشن است و سعی و تلاششان این است که خود را مبرای از این مسایل نشان دهند و آتش اختلافات مذهبی را در سرزمینهایی که عمدتا مسیحی نشین هستند بیاندازند هر چند آن ممالک در یک زندگی مدرن و در سیاستهای دولتی خود را مقید به رعایت اصول دینی در اجتماع ندانند باز هم قاطبه ساکنین خود را پیرو دین مسیحیت می دانند و چه بهتر که آتش جنگ همچون زمان جنگهای صلیبی باز براه بیافتد و طرفداران صهیونسیم جهانی ( دشمنان قسم خورده اسلام ) از آبی بس گل آلود ماهی های درشت خود را صید کنند ./گرگان خبر