به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» و به نقل از نوید شاهد؛ شهید مصیب فرامرزی، یکم اردیبهشت ۱۳۳۹ در روستای تاشته از توابع شهرستان مینودشت به دنیا آمد.

پدرش شکرالله، کشاورز بود و مادرش خیرالنسا نام داشت، سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد.

به‌عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت و در بمباران هوایی آبادان بر اثر اصابت ترکش به قلب و پا، مجروح شد.

بیست و یکم دی ۱۳۶۵ در بیمارستان تهران بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسید مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

خاطره‌ای به نقل از همسر شهید

 زمانی که شهید فرامرزی بعد از مداوا از کشور آلمان به ایران بازگشت و برای تشکیل زندگی مشترک تصمیم به ازدواج می‌گیرند.

پس از چند بار خواستگاری در روستا جواب منفی می‌گیرد و علتش هم آن بود که شهید فرامرزی به دلیل بیماری چند سالی دیگر زنده نمی‌ماند و دختری هم دوست نداشت که عمر زندگی مشترک او کوتاه باشد.

 شبی که پدر و مادرش برای خواستگاری به خانه‌مان آمدند مادرم به دایی گفت: برای خواستگاری کدام‌یک از فرزندانت آمده‌ای وقتی می‌شنود برای مصیب، راضی نمی‌شود. دایی در ادامه گفت: درست است که پسرم از سلامتی برخوردار نیست و به دلیل مشکل قلبی چند سال دیگر مهمانمان نخواهد بود؛ اما خودش خواسته از دخترتان خواستگاری کنم.

 تصمیم خودم را گرفته بودم، با وساطت و اصرار فراوان خانواده را راضی کردم و ازدواج انجام پذیرفت که ثمره این ازدواج شیرین دو فرزند گل به نام‌های ابراهیم و اسماعیل است. پسرانم به‌گونه‌ای تربیت شده‌اند که برای همیشه نام پدرشان را زنده نگه‌دارند.

قصد من از ازدواج با این شهید عالی‌قدر ترحم نسبت به او نبود؛ بلکه خوشبختی واقعی و سعادت اخروی را در زندگی مشترک با او جست‌وجو می‌کردم و همواره اعتقاد داشتم و دارم برای سعادت ابدی باید از دنیا و تعلقات آن گذر کرد.

انتهای خبر/