به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه، این بانوی ورزشکار گنبدی که دارنده دو مدال طلای غرب آسیا در پرش سه گام و طول و رکورددار برش سه گام  در کشور است  از آغاز فعالیت ورزشی خود و کاستی های رشته ورزشی اش در شهرستان می گوید.

در ادامه شرح این گفتگو را می خوانید:

لطفا خودتان را برای خوانندگان ما بیشتر معرفی کنید.

جواهر  زمانی متولد ۱۳۷۲  دانشجوی رشته تربیت بدنی در دانشگاه پیام نور گنبد

از چه زمانی  فعالیت ورزشی خود را آغاز کردید؟

من از چهارم ابتدایی در سطح شهرستان فعالیت ورزشی خود را آغاز کردم و اولین مقام را در مسابقات ۴۰۰ متر کسب کردم که مقام چهارم  در سن ۱۴ سالگی در مسابقات کشوری داخل مدارس  بود.

در همان مسابقات بود که بدون زمینه در پرش سه گام شرکت کردم که مورد توجه کمیته فنی قرار گرفت و زمینه ای شد برای ورود جدی به پرش سه گام حدود ۴ سال بعد توانستم در این رشته در بخش بزرگسالان مقام اولی کشوری را کسب کنم.

مشوق اصلی شما در ورزش چه کسانی هستند؟

پدر و مادرم و آقای ناز قلیچ قره باش مربی من که ۱۲ سال است با او کار می کنم و زحمت بسیاری برای من کشیده است و اگر تشویق های ایشان نبود نه تنها من خیلی از ورزشکاران دیگر ورزش دو میدانی را کنار می گذاشتند او بدون هزینه چشم داشت و توقع برای همه ی ما انگیزه ایجاد می کند.

از افتخاراتی که در این رشته کسب کردید بگویید:

کسب دو مقام پنجم در پرش سه گام و پرش طول در مسابقات آسیایی سنگاپور

کسب دو مدال طلا مسابقات غرب آسیا در دوبی در پرش سه گام و طول سال ۱۳۹۱

جابجایی رکورد پرش طول و پرش سه گام در مسابقات لیگ باشگاهی در سال ۱۳۹۱

تکرار رکورد در سال ۹۲ و ۹۳

کسب مقام اول پرش طول در مسابقات دانشجویان کشور در شهریور ۹۳کسب سهمیه المپیات دانشجویی سال آینده

در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

برای مسابقات آسیایی که خرداد ماه در چین برگزار می شود آماده می شوم که امیدوارم بتوانم در آنجا هم افتخاری برای کشور و شهرستان کسب کنم.

در شهرستان برای انجام فعالیت های ورزشی خود، با چه مشکلاتی مواجه هستید؟

مشکلات متعددی است از جمله عدم وجود سالن وزنه اختصاصی برای ورزشکاران چرا که سالن های موجود مجهز نیستند و دستگاه هایی که دارند خراب و ممکن است به بدن آسیب برساند، مشکل دیگری که ما داریم نداشتن پیستاختصاصی با حصار است که کسی نتواند مشکلی ایجاد کند البته در حال حاضر مشکلات کم شده و کسی مزاحم تمرینات ما نیست.

اما ما باید ۴۰ روز قبل از مسابقات تنها بر روی پیستتارتان تمرین کنیم که متاسفانه این پیست در شهرستان ما نیست.

آیا اقدامی برای ساخت پیست تارتان انجام شده است؟

هیچ اقدامی تاکنون انجام نشده و گنبد با این تعداد ملی پوش حتی یک پیستتارتان هم ندارد در صورتی که هم در بندر ترکمن و هم گرگان پیستتارتان وجود دارد و ورزش کارانشان می توانند به راحتی استفاده کنند.

در ورزشگاه جدید گنبد پیستی برای دو میدانی در نظر گرفته شده است، آیا ساخت آن نیاز شما را برآورده می کند؟

قرار بود این پیست تارتارن شود ولی شنیده ام که قرار است به صورت خاک و آجر کار شود که این خود یک ضعف می باشد چرا که با این همه هزینه ای که شده اگر به پیست تارتان تبدیل نشود فایده ای ندارد و می توان با کمی هزینه ای بیشتر و ساخت پیستتارتان زمینه میزبانی را برای گنبد فراهم کرد و حتی استعداد های زیادی شناسایی شود.

آیا امکان استفاده از پیستهای تارتان موجود در استان را دارید؟

متاسفانه تایم خاصی برای بانوان در نظر گرفته نشده و شرایط برای بانوان مناسب نیست و ما باید ۴ صبح از اینجا حرکت کنیم تا بتوانیم ساعت ۷ صبح از سالن استفاده کنیم و شرایطی نیست که امکان اقامت ما در گرگان یا بندر ترکمن مهیا نمی شود تا راحت تر بتوانیم از این پیست استفاده کنیم.

آیا در حال حاضر عضو تیم خاصی در لیگ کشوری هستید؟

قرار بود برای مسابقات لیگ کشوری امسال در قالب تیم های استان های دیگر اعزام شویم اما به دلیل عدم تامین بودجه نه گلستان خود اعزام داشت و نه با تیم دیگری اعزام شدیم.

نگاه به ورزش قهرمانی بانوان در شهرستان چگونه است؟

اوایل  تبریک و تجلیل انجام میشد اما در چند سال اخیر به ورزش بانوان توجه می شود. بعد از هر موقعیتی که کسب می کنم چه کسب مدال طلا چه رکورد شکنی وقتی میبنم هیچ ارزشی از سوی شهرستان برای این ورزش قائل نمی شوند گاهی رقبت برای ادامه کار را از دست میدهم.
کاش حمایت ها بیشتر شود و اطلاع رسانی و معرفی ورزشکاران موفق برای تشویق و ایجاد انگیزه برای آن ها بیشتر شود.

آیا با توجه به جایگاهی که در رشته خود کسب کردید تاکنون به فعالیت شما توجه شده است؟

در حال حاضر خوب است اما من حقم بود در مسابقات اینچئون حضور داشته باشم اما کسانی را فرستادند که از سطح من پایین تر بودند. قرار گرفتن در مقابل حریف قوی تر انگیزه را بیشتر می کند، و من دوست داشتم این تجربه را داشته باشم.

سخن آخر؟

در پایان از مربی خود تشکر میکنم که اگر حمایت های این شخص نبود شاید خانواده ی من هم تا این حد حامی من نبودند.

ممنون که در این گفتگو شرکت کردید.

من هم از شما بخاطر توجه به ورزش بانوان تشکر میکنم.

انتهای پیام/