به گزارش گلستان ما به نقل از اترک، یکی از اصول طرحریزی برنامه درسی در مدارس هر کشوری بر اساس جهان بینی آن جامعه صورت می گیرد.

در کشور ما نیز برنامه درسی مدارس چه در نظام طاغوت و چه در نظام جمهوری اسلامی، از جهان بینی اعتقادی غافل نبوده است.

در نظام آموزشی بعد از انقلاب بر اساس اعتقاد به کامل بودن دین اسلام، درس دین و زندگی و قرآن در برنامه درسی مدارس گنجانده شد و مربیانی نیز برای تدریس این کتب تربیت شدند.

در ماه‌هاي پاياني سال 94 ، قانونی در وزارت آموزش و پرورش به تصويب رسيد كه حجم قابل توجهي از ساعات آموزشي درس تعليمات ديني و قرآن را كاهش مي داد.[1]

بر اساس این مصوبه، ساعات درس تعليمات ديني و قرآن در پايه دهم از 4 ساعت به 2 ساعت , در پايه يازدهم از 3 ساعت به 2 ساعت و در پايه دوازدهم نيز از از 3 ساعت به 2 ساعت كاهش يابد. يعني در مجموع ساعات اين درس در مقطع دوم دبيرستان از 10ساعت به 6 ساعت يعني حدودا به نصف كاهش مي يابد.

آنچه این طرح را برای دولت توجیه کرده است، جایگزینی برخی منابع درسی است که دولت قرار است در برنامه درسی دانش آموزان در سال تحصیلی 95-96 بگنجاند.

اما آیا این دروس می توانند جایگزین درس دین و زندگی شوند؟

«فکر و سواد رسانه‌ای»، «سلامت و بهداشت»، «انسان و محیط زیست»، «مدیریت خانواده» و «سبک زندگی» و ... از جمله منابع درسی است که قرار است در مدارس تدریس شوند و یکی از راههای گنجاندن این دروس، کاهش ساعت برخی از دروس است و در این بین کدام درسها راحت تر حذف می شوند، آنچه مسلم است، درس تربیت بدنی قابلیت کاهش نداشته و حتی به خاطر نگاه بیرونی باید افزایش هم بیابد، درسهای تخصصی هم که قابلیت حذف ندارند ، پس آنچه می ماند، دروسی مانند دین و زندگی، قرآن و عربی می باشد که چون مقبولیت غربی هم ندارد می توان ساعت آنها را کاهش داد و به مرور به عنوان دروس اختیاری در برنامه درسی قرار داد و به جای آن دروسی مانند دروس بالا را قرار داد تا جامعه غربی از برنامه درسی ما رضایت مند شود.

امیدواریم علما، روحانیون، جامعه معلمان و دانش آموزان و همه مردم خوب ایران اسلامی این اقدام ضد دینی و برپایه سکولاریزه کردن کشور را محکوم کرده و اجازه این امر را ندهند.

رضا جامی، کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی

انتهای پیام/