به گزارش گلستان ما ؛ این مدارس با هدف افزایش مشارکت های مردمی ، کاستن بخشی از هزینه های آموزش و پرورش ، دریافت هزینه تحصیل از خانواده هایی که تمکن مالی داشتند و ایجاد فرصت های مناسب برای دانش آموزان مستعد در مسیر کسب دانش با امکانات ویژه و مناسب ، راه اندازی شدند.

در بدو تاسیس مراکز غیر انتفاعی،  این مدارس با جذب دبیران با تجربه و کار آزموده ، استفاده از فضا ها و وسایل کمک آموزشی مناسب و ثبت نام دانش آموزان ساعی و نخبه در کنار دانش آموزان متوسط ، نوید افق هایی روشن در پروردین دانش آموزان با انگیزه دادند.

درجه بندی این مدارس یکی از دقیق ترین فرآیند ها بود که برخی دانشگاه ها نیز در رتبه بندی دانشکده هایشان از این شیوه استفاده کرده اند. خلوت بودن کلاس ها در این مدارس و سایر دلایل ذکر شده باعث شد تا خانوادها از این مدارس استقبال کنند و رقابت در این مدارس بالا بگیرد.

اما بعد از گذشت یک دهه به دلایل متعدد نظیر عدم تحقق وعده های مسئولین در اعطای وام های کلان ، تخلفات زمین خواری و تخلفات ساختمانی در برخی مناطق و شهرستان ها، عدم پرداخت 30 درصد سرانه هر دانش آموز به مدارس غیر انتفاعی که در بدو تاسیس مقرر شده بود ، استفاده از مکان های نامناسب توسط برخی مدارس ، افزایش بی رویه تعداد مدارس غیر انتفاعی ، افزایش تعداد دانش آموزان در هر کلاس ، اقتصاد محور شدن برخی مدارس غیرانتفاعی ، کاهش نیروهای اعزامی آموزش و پرورش به این مدارس ، افزایش مبلغ اضافه کاری در آموزش و پرورش و کاهش رغبت فرهنگیان مجرب در تدریس در این مدارس ، افزایش شهریه ، استیجاری بودن اکثر مدارس و افزایش اجاره بها ، ایجاد مدارس نمونه دولتی ، نمونه مردمی ، مدرسه شاهد ، تیز هوشان ، سمپاد و ... عملاً این مدارس ( علی الخصوص مدارسی که استیجاری بودند) از مدار و روند رو به رشدی که داشتند ، خارج شدند و دبیران با تجربه و دانش آموزان ممتاز دیگر رغبتی به حضور در این مدارس نشان ندادند و این مدارس یکی پس از دیگری – به ویژه در شهرستان ها – منحل شدند.

مدارسی که ماندند (ضمن احترام به مدیرانی که صادقانه در حال خدمت رسانی هستند) به بنگاه نمره پراکنی تبدیل شدند و شنیده ها و دیده ها حاکی از اوضاع نابسامان برخی از این مدارس دارد تا جایی که حتی برای جذب دانش آموز بیشتر ، اخلاق هم در تعدادی از این مدارس در حال قربانی شدن است.

مدارسی که تا چند سال قبل از بهترین و مجرب ترین دبیران شهر استفاده می کردند و دانش آموزان نخبه شهر را بعضاً با آزمون و مصاحبه گلچین می کردند ، امروز برای تکمیل کادر دبیران خود به دانشجویان و دیپلمه ها دلخوش کرده اند و برای جذب و نگهداری دانش آموز نیز به لطایف الحیل! متوسل می شوند. چندی قبل در منطقه 2 تهران جزواتی تبلیغاتی برای معرفی مدارس غیر دولتی توزیع شده که یکی از مدارس ابتدایی غیر انتفاعی برای جذب دانش آموز، برگزاری کلاس های ایروبیک [ورزش همراه با رقص و موسیقی] برای دبستانی ها و پیش دبستانی ها در کنار تدریس و تحصیل را تبلیغ کرده است!

در سعادت آباد نیز بروشورهایی در سطح گسترده از سوی یک مجتمع آموزشی پسرانه – دخترانه به اصطلاح درجه یک و با مجوز اداره آموزش و پرورش منطقه 2 توزیع شده که در معرفی برنامه های آموزشی و غیر آموزشی آن برای مقاطع پیش دبستانی تا دبیرستان و هنرستان از عبارت "پارتی تایم"! استفاده شده که نشانگر برپایی محافلی نا مناسب ( به زعم استفاده از چنین واژه ای )  است و این مراسم غیر از جشن هایی است که به مناسبت ها و اعیاد گوناگون در مدارس برگزار می شود. (به نقل از جهان نیوز)

دور زدن قانون نیز در این مدارس چندان غیر قانونی نیست و تعداد زیادی دور برگردان برای قانون در این مدارس تعبیه شده است! دریافت شهریه بیش از مبلغ مصوب ، ثبت نام غیر قانونی و پیش از موعد دانش آموزان متولد ماه مهر در پایه اول ، درج نمرات مستمر و پایانی غیر واقعی در لیست نمرات ، آسان گیری در برگزای امتحانات ، پرداخت دستمزد ناچیز به دبیران ، عدم اجرای دقیق بخشنامه های صادره از سوی آموزش و پرورش علی الخصوص در مورد رفتار و پوشش دانش آموزان ، آزادی های بیش از اندازه و رعایت نشدن شئونات دانش آموزی و ... بخشی از کژتابی های رایج در مدارس غیر انتفاعی می باشند.

از سویی به دلایل مختلف اجتماعی و مشکلات مالی عدیده ، مدیران و موسسان مدارس غیر انتفاعی بیشتر در فکر جذب دانش آموز هستند و به هیچ عنوان راضی به از دست دادن دانش آموز نیستند. اینجاست که مسایل اخلاقی و تربیتی در این مدارس رنگ می بازند و دانش آموزان در انتخاب نوع پوشش و رفتار ، مختار هستند و هیچ برخورد جدی با آنها صورت نمی گیرد. چرا که ممکن است والدین نظرشان نسبت به ادامه تحصیلشان در مدرسه مذبور تغییر کند و این به معنای ضرر مالی برای مدرسه خواهد بود.

هر چند همه مدارس غیر انتفاعی به آفت روزمرگی گرفتاری نشده اند و برخی از آنها همچنان به روز و پر طرفدار هستند و برای ثبت نام در اینگونه مدارس باید از هفت خوان رستم گذشت، ولی باید بپذیریم که حال مدارس غیر انتفاعی در کشور خوب نیست و بسیاری از خانواده ها ترجیح می دهند که فرزندان خود را در مدارس دولتی ثبت نام کنند؛ چرا که معتقدند در مدارس دولتی بیشترین تمرکز روی آموزش است ولی در مدارس غیر انتفاعی کاهش تعداد دانش آموزان و افزایش هزینه های جاری باعث شده است تا موسسان و مدیران مدارس غیرانتفاعی بیشتر به کلاس های فوق برنامه و سایر برنامه های جنبی نظیر اردو ها ، لباس فرم ، کسب مقام در مسابقات و ... که به نوعی باعث کسب در آمد بیشتر می شود بیاندیشند که این باعث پائین آمدن راندمان علمی در این مدارس می شود.

علی ای حال امید است مسئولین با تغییر رویکرد برخورد با مدارس غیر انتفاعی و حمایت از مدارس موفق و برخورد جدی با مدیران متخلف مدارس ، یک بار دیگر آب رفته را به جوی برگردانند و با برنامه ریزی منسجم ، حمایت های معنوی و مادی و حرکت به سوی اهداف از پیش تعیین شده ، شاهد ظهور مجدد و شایسته و علم محور مدارس غیر انتفاعی در عرصه تعلیم و تربیت باشیم.

وحید حاج سعیدی