به گزارش گلستان ما به نقل از رادکانا؛ «آقای استاندار؛ سلام

تبریکِ انتصاب و خیر مقدم به گلستان سبزِخفته در سایه محرومیت»

چند جمله ای از دیارمان (بالاجاده) گویم تا شناختی یابید.

گفتیم شنیده هایت را به دیده آریم و جنابتان از نزدیک بینید.

بالاجاده، همانی که نامش پرآوازه، د رعرصه ملی و گاهی جهانی است و شما نامداران ملی، بسیار از “بالاجاده و بالاجاده ایها ” شنیده اید.

اینجا بالاجاده است. دیاری در جاده (قدیم) کردکوی-گرگان و بالاتر از جاده شاه عباسی با رنگ و لعابی تزئینی از سبزه های خدادادی جنگل که درازای دیارمان تا دامنه هایش کشیده شده است.

همین سبزی و زیبایی ظاهری و چشم اندازش شد غریبی نگاه دولتمندان و… در دوره ها.

بگذار بهتر بگویم؛ محققین و تاریخ نویسان قدمتش را به پنج هزار سال نوشته اند. نشانه های تمدنش ظهور و بروز کرده در تپه ها، زیستگاهها، اقامتگاهها و قبرستان های پیشینیانش که ثبت ملی شده است.

با این قدمت تاریخی و پیشینه تمدنی و با اوج فرهنگی از دهه های اول قرن، که با حضور معنویِ روحانیت آگاه و بصیربه زمان دانش آموختگانی پرورش یافتند که هر یک از آنان امروز چراغهای پرنور در معرفت، معنویت و دین شناختی و فراتر از آن پرورش دانش پژوهانی که با تلاش های فرهنگی و علمیِ بزرگان روستا، مدارس امروزی را از دهه ۲۰ و ۳۰ در روستا دایر کردند و شاگردانی را پرورش دادند که اساتید دانشگاهها و نخبگان علمی منطقه و استان و فراتر از آن در کشور نام و نشانی از بالاجاده را دارند.

آقای استاندار؛ اینجا بالاجاده دیار ۱۷ گوهر آسمانی از شهدای دفاع مقدس و ده ها جانباز سرفراز، آزادگان غیور، رزمندگان ، ایثارگران و بسیجیان که در اعزام ها و در عملیات های دفاع مقدس شرکت داشتند؛ برجستگی نمایانی را در تابلوی خوش رنگ ایثار دیارمان را به زیور حک کرده اند، می باشد.

در این خاک پاک، بزرگانی به نخبگی رسیدند، مدارج عالیه علمی و کرسی های ملّی و بین المللی و یا بر بلندای جایگاه های ورزشی، فرهنگی، هنری، قرآنی و … را از آنِ خود دارند و هر بار نشانه هایی از اعتلای فرهنگی را به نام دیارشان زینت دادند.

حال این همه پیشینه، تاریخ و فرهنگ با توانمندیها و پتانسیل هایی که خوب است شناختی یابید.

جمعیتی بالغ بر ۴۰۰۰ نفر ساکن در روستا؛ دارای زمینهای پهناور کشاورزی با محصولاتی چون گندم، کلزا، سویا، شالی، پنبه و… و باغهایی وسیع از درختان زیتون، آلو، محصولات درختی و مرکبات در چرخش اقتصادی کشاورزی و باغداری و گاهاً دامپروریِ سنتی و…

پتانسیل و توانمندی های منابع انسانی این دیار سرشار و مملو از تخصّص و تجربه تلفیق با تعهّد و تدیّن که رشته های آن از کارشناسی در اغلب علوم امروز و مورد نیاز استان تا بالاترین سطح علمی و دانشگاهی و گاهاً نام های ماندگار در فرهنگ و تاریخ استان را به خود دارد.

طبیبانش حاذق، فرهنگیانش فرهیخته، علماءش بصیر و آگاه و مردمانش همسو، همدل که مثال زدنی اند.

مشارکت اجتماعی آنان بی نظیر، زنانش غیور، مردانش با اراده پولادین در همراهی و مشارکت ها؛ صاحب نظرانش خبره، نخبگانش بین المللی، شاعرانش نام دار و ادیبانی شیوا قلم داردکه مجالی برای نام آوریشان نیست.

فرهنگشان را مکتوب به “کتاب سورم سرا ” کردند و از دور زمان با رسانه های مکتوب و نوشتاری اُنسی دیرینه دارند و از اولین های رسانه دیجیتالِ روستایی در کشور برخوردار بوده و هستند که مستندات فرهنگی و تاریخیشان را در جلد دوّم کتاب «سورم سرا» مصور کرده اند.

بیش از هفده هزار جمعیت ساکن ومهاجر دارد که برحسب مقتضیات زمان هجرت گزیده اند.

بخشی اعظم از نخبگان علمی، دانشگاهی، کارشناسان و کاردانان اداری و… در دستگاه های مرکز استان (گرگان) خدمت می کنند و در قالب تشکلی نظام مند فرهنگی و دینی و اجتماعی با جمعیتی بالغ بر دو هزار نفر فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی در مرکز استان دارند.

عمده نیروهای کار، فکور و بااندیشه شان در پایتخت کشور سکونت و اجتماع دارند. آنهم با تجمعی هدفمند و نظام مند بیش از سه دهه در قالب تشکل های مردم نهاد مذهبی و فرهنگی در تهران، ری و اسلامشهر و با جمعیتی بالغ بر ۷ هزارنفر.

گروه هایی از آن مردم سخت کوش و کم توقع در کُردکوی و سایر شهرستان های کشور برحسب نیازهای شغلی و… ساکن هستند.

شاید تعجبتان بر انگیزد از اینکه جامعه روستایی بالاجاده خروجی بیش از۱۰ هزار نفر داشته باشد؛ حتما به روشنی دلیل هجرت آن گروه آگاهی خواهید یافت که منطقه، محروم از منابع و کار و اشتغال و صنعت است و منابع محدود جغرافیایی، کشاورزی و … آن پاسخگوی تامین زندگی هرم جمعیتی هفده هزار نفره در روستا نبوده و نیست.

نظرتان را به گذشته هجرت بر نمی تابم و از حال میگویم، که هرساله خروجی جمعیت جوان ، کارآمد، تواناو تحصیل کرده در مقاطع مختلف علمی و دانشگاهی به بیش از ۱۰۰ نفر از روستا به کلان شهرهایی چون تهران آنهم برای کم ثبات ترین مشاغل در رده های خدمات عمومی هجرتی دائمی دارند و بلاها و آسیب های آن هجرت، خالی شدن جمعیت جوان روستا و رهاسازی مشاغل و اقتصاد روستایی که از قِبَل بی توجهی و برنامه ای مدیران از گذشته بوده و میراثی ماندگار بر اجتماع دیارمان؛ کاشتن بذری که بطوری نهال آن توانمند و سایه گستر شده است و ریز نهال های دست کاشت اقتصادی هم توان رشد در آن نمی باشد.

این محرومیت خفته در زیر سبزی دیارمان بالاجاده است تا نیازهای اساسی اجتماعی مان هم کمتر به دیده برنامه ای مدیران شهرستانی و استانی آید.

دلخوشِ آنیم که از”لمراد نکاء” روستایی به مثابه نزدیک با دیارمان؛ استانداری پرورش یافته است که درد روستایی را میداند، رنج محرومیت کشیده، درد هجرت نیروهای کار و اندیشه را می داند و بالاتر از آن با دردهای هجران مادران و پدران در انتظار دیدار فرزندان مهاجرشان آشناست که خودم نیز در همین شمول می گنجد که رفاه و عدالت اجتماعی را در کلان مدیریتهای شهری و کشوری به تجربه ای گرانسنگ رتق و فتق نموده است.

گفتیم و گوییم تا “استاندار پر توان و با برنامه جدید استانمان به دیارمان به نگاه برنامه ای بیند” و از “پارکهای نداشته کودکان و نوجوانان و زنان” نکته گذاری کند و “خیابانهای سنگ لاخی” ما را با ارابه آهنین که پس از چند بار گذر گذاری برآن نخواهد بود و وامی ماند را نگاهی تازه کند.

فرهنگ دوستانی که در رتبه های برتر روستایی استان نام داشتند را بدون کتابخانه و… ببینند و درد مادران و پدران تنها ، که چشمان درانتظارشان به درب های منازل خالی از فرزندان مهاجرشان بدوزند تا یک بار هجرت را باری بندند بر عکس و بازگشتی به دیارداشته باشند تا با توانمند سازی اقتصادی روستا و بچرخ گردون شهرک های به اصلاح صنعتی که در آن جز… رویشی و تولیدی ندارد فرزندان دیار را بازگرداند که نه انتظار بزرگی است که حداقل منبعد از خروج جوانان جویای کار از روستا ومنطقه جلو گیری کنند.

آقای استاندار: روستایمان در دامنه جنگل است و سالها مدیران نامه ها نوشتند: ازضرورت احداث “پارک جنگلی دئو و لرگی” که نامی دارند در بکری طبیعت و نوع پوشش درختان؛ آنهم در راستای شعار دولتمندان در توسعه صنعت گردشگری؛ ولیکن در انتظار تحقق آن چشم دوخته ایم که طبیعت دوستان چه کنند و ده ها انتظار دیگر چون ” تقویت مرکز بهداشت و درمان عمومی روستا ؛ خانه سالمندان و کمبودهای رفاه اجتماعی از آب اشامیدنی “که قطعی آن در روزها گاها در فصول گرم از نیم روز هم میگذرد و سد خاکی لمبک که جز زیستگاه چند اردک و ماهی پرورشی عایده ای برای تعاونی گرانش ندارد.

علی ایّحال مردمانی دارد مهربان ، پر شور و شعور سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، خودجوش و پر تحرک و مشارکتجو که اگر ازمسئولان یک گام برای توسعه و رفاه اجتماعی برداشته شود ؛ مردمان روستا فرسنگ ها دویدن به سر همراهی و مشارکت خواهند داشت.

خواستیم با این شناخت دعوتی عمومی کنیم از استانداری نام آشنا در خدمت و برنامه؛

الحمدالله محور اتحاد و وفاق همه اندیشه ها و گروههاست و خدمت را عادلانه برای همه مردم گلستان میخواهد و دامنه توانمندیش در سطح ملی به بلندا کشیده شده است و سری در سرهای برنامه ریزان کشوری دارد .

دعوت و درخواستی نماییم تا به بالاجاده عزیزمان سفری نماید و گفته ها را به دیده خویش ببیند

در آغاز مأموریت در این استان؛ آرزوی موفقیت و بهروزی و سلامتی و عزت را برایتان آرزو داریم و امیدواریم خاطره ای از خدمات ماندگار شما در مدّت مسئولیت؛ تاریخ نگاران استانی سال ها و سال ها بنویسند و ماندگار دورانها کنند.

آباد باد گلستان،

توسعه و پیشرفت یابد کردکوی؛

و رشد و پیشرفت نماید بالاجاده.

یادداشتی از عبدالرسول جوادی بالاجاده

مدیر مسئول سامانه اطلاع رسانی سورم سرا -بالاجاده

انتهای پیام/