اما چیزی که امروز مهم به نظر می آید " گاو" است و " شیر" و و منفعتی که به ما نمی رسد و دولتمردان که خود را به خوش خیالی کاذب می زنند که پسا همه چی می شود خوشبختی ...

ماجرای اوباما شده است گاو نُه من شیرده که با هزار زحمت و سختی، (البته نه سختی اونها )صدمن شیر از او می دوشند (اینجا هم شوخی بود؛ شما بخوانید مارا دوشیدند) بعد اخرش اون گاو نفهم که جناب اوباما می نماید یک لگد به گالن شیربرجام می زند و همه ی ثمره ای که (ثمر؟؟؟!!!) داده را نابود می کند.

از اوباما که خیری از او ندیدیم (نرود میخ آهنین در سنگ ...ها ) تمام شیر مذاکرات را چپ کرد روی زمین با یک امضا چندین ماه پول ما و حضرات را؛ مثل آبی که به جوی رفته باشد ریخته است.

حالا مسئولان ما هی سر به کارخانه های پگاه بزنند که شیر مدارس کجا رفت و در به در به دنبال آن در منزل فرهنگیان بگردند.شیر ریخته است دیگر باید خندید، قهقه زد و جهانی شد!!؟؟؟

حال هی برویم زانو بزنیم، بخندیم که همه جا گلستان و مردم نمی فهمندو تن امیر کبیر را در گور بلرزانیم؛ خواهیم نخواهیم برد که نکردیم اما شخصیتمان را با امضایی ناقابل به فنا دادیم و دوستان خارجی دیگر را هم از گشت و گذار در ایران سراسر فرهنگ و تمدن و تاریخ محروم کرده ایم.

یادداشت: آلما بهشتی

انتهای پیام/