به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه، امروزه شاهد بسیاری از حملاتی هستیم که هوشمندانه و با یک روند تدریجی خانواده را به سمت فروپاشی می کشاند، از مشغله های کاری ناشی از تغییر سبک زندگی و کمرنگ شدن حضور پدرو مادر در خانه گرفته تا تزریق بی اعتمادی و استقلال کاذب در مادران و دختران که نه تنها جایگاه پدر و در کل مرد را در زندگی متزلزل کرده بلکه شان و منزلت زن و دختر ایرانی نیز دست آویز برخی سودجویان شده است.

ترویج ماهواره و استفاده نادرست از فضای مجازی نیز با ایجاد شکافی عمیق در نسل ها ، فرهنگی را به خورد مردم می دهد که گاهی افراد، دیروز خود را نیز منکر می شوند و در لحظه به دنبال تحول هستند.

این شکاف عمیق رسم مهربانی در خانواده را نیز به سمت بی تفاوتی و روزمرگی می برد و اینجاست که زنگ خطر جدیدی برای خانواده و فرزندان به گوش می رسد. زنگ خطری به نام” مهربانی های ناگهانی در خیابان”!

یک سلام ، یک دوستت دارم و یا یک درد دل با دوست همه ی اینها می تواند مقدمه برای یک شروع نامیمون باشد و فاصله ای که فرزندان را لحظه به لحظه از خانواده دور می کند.

مهربانی های ناگهانی در خیابان ، وقتی رنگ به خود می گیرد که خانواده نتواند رسالت اصلی خود را انجام دهد و از ویژگیهای یک خانواده ایده ال فاصله زیادی بگیرد.

متاسفانه استفاده از ماهواره و طلاق زرد که ناشی از عدم احساس خوشبختی علی رغم کنار هم زندگی کردن، به قدری در خانواده ها شتاب گرفته که گاهی حتی متوجه ریزش های اعضای خانواده نیز نمی شویم و حاصل این ریزش ارتباطی است که در پاسخ به احساس، در بیرون از منزل جستجو می شود و عمدتا عاقبتی ناخوشایند را به همراه دارد.

تمام این جستجوها در آدرس های اشتباه، زمانی در دورن خانواده ها پاسخ داشت و بیرون از منزل تنها عرصه تلاش پدر برای کسب روزی حلال و تحصیل علم فرزندان بود اما امروز خانه تنها به یک رستوران و خوابگاه تبدیل شده است و هر کس برای خود در بیرون از منزل دنیایی دارد که فقط وقتی به بن بست رسید ، ترکش های آن نصیب سایر اعضای خانواده می شود.

شاید به ظن برخی، نگاه صرفا سنتی به خانواده در زمان حال نتواند آنطور که باید پاسخگوی نیاز امروز باشد، اما قطعا نگاه کاملا تجددگرایانه نیز آسیب جبران ناپذیری را به این نهاد مقدس وارد می کند چرا که این تفکر به دلیل تعبیر نادرست از سنت ، سعی در نابودی باورهای ایرانی و اسلامی ما دارد.
شکستن قبح دوستی های خیابانی، خیانت زوجین به یکدیگر، ظواهر غریبه با دین و بدحجابی ، تسلیم شدن والدین در برابر خواسته های غیر ضروری فرزندان برای رفع تکلیف و حضور کمرنگ برخی والدین در خانه آن هم به بهانه تامین نیازهایی که بخش اعظم آن متاثر از تجمل گرایی است ، همه و همه قطعات پازلی را کنار هم قرار میدهد که نقش آن فروپاشی خانواده است.

مهربانی های ناگهانی را به درون خانواده بیاوریم
بری خروج از این بحران راههای زیادی وجود دارد که می توان به آوردن مهر بانیهای ناگهانی در درون خانواده به عنوان یکی از این راهها اشاره کرد. محبت هایی که می توان غیر منتظره از سوی پدر و مادر به فرزند و یا همسر به همسر هدیه داده شود.

این مهربانی های ناگهانی از سوی یک غریبه در بیرون از منزل نه تنها از سر عشق و محبت نیست بلکه گاهی برای اثبات محبوبیت یکی از طرفین خصوصا پسرها به دوستان خود است و پایانی نامبارک را منجر می شود، پایانی که آسیب آن بیشتر از همه متوجه دختران ماست.

البته برای تمرین مهربانی نه تنها باید خانواده ها آموزش هایی ببینند بلکه نیاز به رفع نقص بزرگ ” خلأ بعد پرورشی ” در مدارس نیز احساس می شود. این خلأ سالهاست که دانش آموزان را به اجبار در قالب یک شخصیت تک بعدی جای داده است و نوجوان و جوان ما که نیمی از زندگی خود را در مدارس می گذراند هیچ پاسخی برای سایر ابعاد شخصیتی خود پیدا نمی کند و این امر باعث می شود در کنار خانواده بی تفاوت و رنج تنهایی، به هر مهربانی بدون توجه به نیات، پاسخ مثبت داده شود.

اما اگر این مهربانی ها جزئی از برنامه خانواد و مدرسه شود و در لابه لای مشغله ها گاهی به دلیل اصلی دویدن های خود، یعنی ” آسایش خانواده و زندگی کردن ” نیز بیندیشیم سدی بزرگ در مقابل این آسیب ها خواهیم ساخت.

 راحله شاددل

انتهای پیام/