به گزارش گلستان ما به نقل از سلام گنبد، چندی پیش در یک گروه اجتماعی موبایلی نوازندگان خیابانی تهران عضو بودم. نشاط، آرمانخواهی و میهن دوستی این عزیزان برایم جالب بود!

آنان که برای فتح سنگر به سنگر از هیچ تلاش و ابتکاری دریغ نمی کردند. با خود گفتم تازه این عزیزان «پشتوانه مقدسی» چون رهبری را ندارند که مکررا بر اهمیت، ضرورت و اولویت توجه به فرهنگ و هنر توصیه، درخواست و مطالبه کند…(موسیقی از منظر رهبری)

موسیقی امروز فراگیرترین عنصر فرهنگی کشورمان است. بیشتر هنرها با موسیقی رنگی از تاثیرگذاری می گیرند. حال اگر از سهولتِ شنیدن بی ادراک آن بگذریم، سالن های پرِ شهر و روستای کشورمان گویای این واقعیت هستند. در واقع قابلیت های موسیقی مسئولیت خط شکنی خطوط سبز و سفید و قرمز ما را بر عهده دارد!

پذیرش موسیقی بی محتوایِ بازاری از سوی بخشی از جامعه بیشتر معلول بی تفاوتی به بزرگانی است که اسلوب هنر را با تعهد دینی گره می زدند. موسیقی از آنجا که برای استفاده آنچنان نیازی به قدرت تعقل ندارد، بی پروا در روح مردمان ما راه باز می کند. حال موسیقی کشور در غیبت فرزندان انقلاب به سخیف ترین وضعیت خود دچار شده است و از بزرگانی چون استاد لطفی جز سیمای عرفانی و نوازندگی عاشقانه چندان سخنی به میان نمی آید. رسانه های موسیقی نظرات او در قبال جامعه موسیقی و چهره های مشهور را سانسور می کنند!

شاید در اسرع وقت ضروری ترین کار پیش از اقدامات حاشیه سازِ ناشی از تنگدستی سفره فرهنگمان، پرداختن به فرصت هایی باشد که نادیده گرفتیم. در چند روز آینده دو بهانه برای پرداختن به هنرتاثیرگذار موسیقی انقلاب داریم:

۱۱ اردیبهشت سالروز در گذشت استادمحمدرضالطفی نابغه گلستانی موسیقی و رزمنده دفاع مقدس با مواضح صریح در مقابل اپوزیسیون داخل و خارج است!!

و ۱۲ اردیبهشت تولد نغمه پرداز جاودانه های موسیقی انقلاب؛ استاد احمدعلی راغب می باشد.

در اندازه توانمندی و ابتکار ابزار و امکاناتمان قدمی برداریم. نشست بررسی آثار این دو استاد و انتشار آثار جاودانه در رسانه های مجازی و موبایلی و اقداماتی که به قدرشناسی هنر و هنرمند بیانجامد…

باید موسیقی متعهد را به سبد فرهنگی مردم باز گردانیم و این نیل جز با قدرشناسی اساتید برجسته این مسیر ممکن نیست. عرصه نوپای موسیقی جوان انقلاب بسیار نیازمند حمایت، توزیع و نقدمنصفانه است.

نویسنده: صالح کاهانی

انتهای پیام/