به گزارش گلستان ما به نقل از گل رامیان، خرسها ، پلنگها و یوزپلنگان ایرانی سه پستاندار حاضر در راس هرم غذایی طبیعت ایران می باشند که خطر انقراضشان بسیار زیاد است و طی سالهای اخیر بدلیل اهمیت رسانه ای، آمار تلفات آنها هر از چند گاهی منتشر شده و موجی از بیمناکی را در دل دوستداران طبیعت ایران به راه می اندازد.

با بررسی این اخبار منتشر شده نتایج جالبی بدست می آید که مهمترین آن کشتار این پستانداران زیبا و نادر ایرانی توسط شکارچیان حرفه ای است که سهمی اندک را به خود اختصاص می دهد و ترازو را برای دو گروه دیگر سنگین می کند: الف) دامداران و کشاورزان ب) تصادفات رانندگی

متاسفانه تمام فعالین حفظ حیات وحش نوک تیز حملات خود را به سمت شکارچیان می گیرند و از دو گروه دیگر عمدتا غفلت می کنند.

قصد تبریه شکارچیان متخلف را ندارم که در واقع چنین افرادی اصلا شکارچی نیستند و بیشتر حیوان کش می باشند که به طمع فروش پوست حیوانی آنرا کشته و عمدتا نیز در ایران موفق به فروش آن نشده و توسط عوامل مختلف قضایی ( محیط بانان، نیروی انتظامی، مرزبانان و ... ) دستگیر شده و به مجازات عمل شرم آور خود می رسند . بیشتر قصدم این است که برای رهایی از دست دو گروه تاثیر گذار دیگر راه چاره ای بیابیم.

گروه دامداران و زنبورداران که شاید بیشترین سهم را در این آمار به خود اختصاص می دهند ، عمدتا دلیلشان ایراد خسارتهای مادی  توسط حیوانات گوشتخوار به دامها و یا کندوهای عسل آنان و جلوگیری از تکرار آن است .

برای این معضل می توان از طریق مشارکت وزارت جهاد کشاورزی، سازمان حفاظت از محیط زیست و بیمه مرکزی طرحی را اجرایی کرد مبنی بر بیمه خاص این خسارتها. به نحوی که خسارت دیدگان احساس متضرر شدن را دیگر نداشته باشند و برای دفع ضرر اقدام به کشتار درندگان در معرض خطر ننمایند؛ پس از موظف کردن روستاییان و دامداران حاشیه مناطق زندگی این سه پستاندار به انجام این پوشش بیمه ای ( قطعا باید سوبسید مناسبی نیز از سوی سازمان محیط زیست به این امر اختصاص یابد) مرحله دوم طرح را آغاز نمود.

مرحله آموزش گسترده و فرهنگسازی در نقاط هدف . نقاطی که حیوانات وحشی مورد نظر پراکندگی بیشتری دارند و خطر مواجهه با انسان برایشان بیشتر است . تا با فرهنگسازی مناسب حداقل در دهه آینده کمتر با این خطر مواجه باشیم .

گروه آخر آسیب رسان نیز که شاید بدون قصد و نیت قبلی و کاملا ناخواسته اقدام به کشتارحیوانات می کنند، رانندگان عبوری از جاده های واقع در مناطق زندگی این حیوانات نادر می باشند. سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت راه و شهرسازی می توانند با برنامه ریزی های مناسب ضمن کاهش این جاده ها در آینده اقدام به احداث زیرگذرهای مناسب حیوانات در جاده ها و محدود کردن حاشیه جاده ها برای عبور و مرور حیوانات باشند .

قطعا هر دو روش مستلزم اختصاص بودجه های هنگفتی خواهد بود که عاملی بازدارنده در اجرای آنها می باشد، ولیکن می توان از طرق مختلف - همچون جلب مشارکت سازمانهای مردم نهاد داخلی و سازمانهای بین المللی حفاظت از حیات وحش- جامعه دوست دار حیات وحش را در اجرای این طرحها سهیم نمود .

به هر حال باید هر چه سریعتر و قبل از آنکه حسرت از دست دادن این سه گونه منحصر به فرد را همچون شیر و ببر ایرانی بخوریم اقدامی اساسی در راه حفظ آنها داشته باشیم .

نویسنده: یاسر سجادی فر

انتهای پیام/