به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی با عنوان «آوینی» از قلم تا هنر برای انقلاب نوشت: مقام معظم رهبری در وصف این شهید والامقام فرمودند: «شهید آوینی پیشاهنگ کارهای فرهنگی بود این پیشاهنگی سبب می‌شد او گاه تنها باشد».

شهید سید مرتضی آوینی متولد ۱۳۲۶ شهر ری است وی که از کودکی طبع هنری داشت در رشته معماری، دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول به تحصیل و با کارشناسی ارشد در این رشته فارغ التحصیل شد.

ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی معماری را کنار گذاشت و به اقتضای ضرورت‌های انقلاب به فیلم‌سازی پرداخت.

در همین باب ایشان خود چنین بیان داشت:

«حقیر دارای فوق لیسانس معماری از دانشکدهٔ هنرهای زیبا هستم اما کاری را که اکنون انجام می‌دهم نباید به تحصیلاتم مربوط دانست حقیر هرچه آموخته‌ام از خارج دانشگاه است بنده با یقین کامل می‌گویم که تخصص حقیقی در سایهٔ تعهد اسلامی به دست می‌آید و لاغیر قبل از انقلاب بنده فیلم نمی‌ساخته‌ام اگرچه با سینما آشنایی داشته‌ام. اشتغال اساسی حقیر قبل از انقلاب در ادبیات بوده است… با شروع انقلاب تمام نوشته‌های خویش را - اعم از تراوشات فلسفی، داستان‌های کوتاه، اشعار و… - در چند گونی ریختم و سوزاندم و تصمیم گرفتم که دیگر چیزی که» حدیث نفس «باشد ننویسم و دیگر از» خودم «سخنی به میان نیاورم… سعی کردم که» خودم «را از میان بردارم تا هرچه هست خدا باشد، و خدا را شکر بر این تصمیم وفادار مانده‌ام. البته آن چه که انسان می‌نویسد همیشه تراوشات درونی خود اوست همهٔ هنرها این چنین هستند کسی هم که فیلم می‌سازد اثر تراوشات درونی خود اوست اما اگر انسان خود را در خدا فانی کند، آن‌گاه این خداست که در آثار او جلوه‌گر می‌شود حقیر این چنین ادعایی ندارم ولی سعیم بر این بوده است».

 اواخر سال ۱۳۷۰ «موسسهٔ فرهنگی روایت فتح» به فرمان مقام معظم رهبری تاسیس شد تا به کار فیلم‌سازی مستند و سینمایی دربارهٔ دفاع مقدس بپردازد و تهیهٔ مجموعهٔ روایت فتح را که بعد از پذیرش قطع‌نامه رها شده بود ادامه دهد. شهید آوینی و گروه فیلم‌برداران روایت فتح سفر به مناطق جنگی را از سر گرفتند و طی مدتی کم‌تر از یک سال کار تهیهٔ شش برنامه از مجموعهٔ ده قسمتی «شهری در آسمان» را به پایان رساندند ومقدمات تهیهٔ مجموعه‌های دیگری را دربارهٔ آبادان، سوسنگرد، هویزه و فکه تدارک دیدند. شهری در آسمان که به واقعهٔ محاصره، سقوط و باز پس‌گیری خرمشهر می‌پرداخت در ماه‌های آخر حیات زمینی شهید آوینی از تلویزیون پخش شد، اما برنامهٔ وی برای تکمیل این مجموعه و ساختن مجموعه‌های دیگر با شهادتش در روز جمعه بیستم فروردین ۱۳۷۲ در قتلگاه فکه ناتمام ماند. 

 سید مرتضی از زمان خودش جلوتر بود و به مسائل فرهنگی می‌پرداخت که بسیاری از مدعیان عرصه فرهنگ آن را درک نمی‌کردند، هنوز هم در برخی مسائل دوره فهم تفکر او فرا نرسیده است!

 او که یک تئوریسین فرهنگی در عالم نظر و یک عنصر فرهنگی در عالم عمل بود، هم نظراتی در وادی فرهنگ می‌داد و هم به آثاری می‌پرداخت که قابل هضم نبود، خیلی‌ها نمی‌توانستند ملاحظات نظری و عملی دخیل در عقاید و مواضع او را فهم کنند. 

این عدم درک اندیشه فراتر از زمان آوینی برخی را به مخالفت با دیدگاه‌های او واداشت! آنان در نشریات، در سمینار و در مناظره تلویزیونی با او مخالفت می‌کردند، گاهی هم افرادی با وی مخالف بودند که با اندیشه و پایگاهی ایدئولوژیک و سیاسی او مخالف بودند و در مجموع جریانات خزنده‌ای سعی کرد تا او را از عرصه فرهنگ، سینما، رسانه و حتی حوزه هنری حذف نمایند! 

این اقدامات سیدمرتضی را به شکل غریبانه مظلوم نمود و این مظلومیت تا لحظه آخر حیات وی همراهش بود است و اگر حضور ناگهانی رهبر فرزانه انقلاب بر سر جنازه این شهید و لقب نمودن او را به «سید شهیدان اهل قلم» نبود، هنوز هم پس از حدود ۳ دهه از نبودش در جمع ما هنوز هم مظلوم در عرصه فرهنگ بود.

در پایان توصیه می‌کنم به مطالعه آثار مکتوب ایشان خصوصاً مقاله، از دیکتاتوری پول تا اقتصاد صلواتی، کتاب‌های؛ توسعه و مبانی تمدن غرب، حلزون‌های خانه به‌دوش و آینه جادو.

سالروز شهادت سید شهدای اهل قلم و روز هنر انقلاب اسلامی گرامی باد.