به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»؛ در گالیکش، آخرین ساعات عزاداری روز تاسوعا رنگ و بوی دیگری داشت. هیات عزاداری روستای فارسیان، آیین سنتی «حسن-حسین» را به اجرا درآورد، مراسمی که هرساله با شور و اشتیاق وصف‌ناپذیری توسط جوانان و عزاداران حسینی برگزار می‌شود.

شیوه اجرای این مراسم بدین گونه است که گروهی از عزاداران، معمولاً بین ده تا پانزده نفر، در حالی که دست در کمر یکدیگر حلقه زده‌اند و با دستی دیگر بر سینه می‌زنند، دور علم گرد هم می‌آیند و نوای واگو سر می‌دهند.

در این میان، یک یا دو نفر به عنوان «حسن‌گو» پیش قدم شده و با صدای رسا می‌گویند: «حسن» و سایر عزاداران نیز با هماهنگی کامل پاسخ می‌دهند: «حسین».

این ذکر، دقایقی تکرار می‌شود تا آنکه حسن‌گو نام «علی» را بر زبان می‌آورد و بقیه یکصدا «حیدر» می‌گویند.

این چرخه، بارها تکرار شده و مجدداً به ذکر «حسن» و «حسین» باز می‌گردد.

سپس، یکی از عزاداران خوش‌صدا، نوایی حزین را آغاز می‌کند:

«حسن حسین آقام وای»

و دیگران پاسخ می‌دهند:

«یا امام حسین آقام وای»

حسن‌گو ادامه می‌دهد:

«حسن حسین یا الله

و جمعیت یکپارچه فریاد می‌زند:

«یزید لعنت الله»

و این پرسش جانسوز مطرح می‌شود:

«حسن حسین ما چه شد»

و پاسخی غم‌انگیز شنیده می‌شود:

«در شهر کوفه کشته شد»

این نوحه نیز بارها تکرار شده و پس از آن، دوباره ذکر «حسن» و «حسین» از سر گرفته می‌شود.

در پایان، یکی از افراد خوش‌صدا، با لحنی سوزناک، این ابیات را می‌خواند و در پایان هر مصرع، سایر عزاداران که دور علم حلقه زده‌اند، با تمام وجود «یا حسین» می‌گویند:

«آنجا که سر حسین بر نیزه زدند» («یا حسین»)

«مرغان هوا به دور او خیمه زدند» («یا حسین»)

«مرغان هوا و ماهیان دریا» («یا حسین»)

«ازبهر حسین سنگ‌بر سینه زدند» («یا حسین»)

نکته‌ای در این مراسم وجود دارد که شایان ذکر است: در یکی از مصرع‌ها گفته می‌شود: («امام حسین») در شهر کوفه کشته شد. در پاسخ به این سوال که چرا با وجود شهادت امام حسین (ع) در کربلا، از کوفه نام برده می‌شود، باید گفت که شهر فعلی کربلا سال‌ها پس از شهادت ایشان و یاران باوفایش بنا شده و در دوران یزید، منطقه محل شهادت احتمالاً جزو محدوده جغرافیای سیاسی کوفه محسوب می‌شده است. این امر، خود گواهی بر قدمت کهن این آیین است.

انتهای خبر/