غلامرضا خارکوهی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، گفت: آیت‌الله منتظری که قبل از پیروزی انقلاب مبارزات زیادی علیه رژیم شاه کرده بود، در اوایل پیروزی انقلاب محبوبیت زیادی بین مردم داشت و مردم او را حاصل عمر امام و فقیه عالی‌قدر و عالمی ساده‌زیست می‌دانستند، به‌خاطر همین محبوبیت، مجلس خبرگان او را در سال ۶۴ به‌عنوان جانشین امام خمینی تعیین کرد، اما منتظری قدر این محبت اجتماعی را ندانست و به خطای سیاسی افتاد.
 این تاریخ‌نگار افزود: منتظری از یک سو دچار ساده‌لوحی بود و از طرف دیگر به اطرافیانش اعتماد زیادی داشت. در نتیجه افراد و جریانات نفوذی و منحرفان سیاسی به او نزدیک شدند و با توجه به ساده‌لوحی‌اش، او را به مسیر خطا انداختند.
 خارکوهی گفت: امام خمینی طی چند سال دلسوزانه و صادقانه، تلاش زیادی برای هدایت او به عمل آورد و به طور خصوصی تذکرات زیادی به او داد که رفتار و مواضع خود را اصلاح نماید و افراد صالح را در دفتر خود بگمارد. ولی او زیر بار نرفت و از افراد آدمکش و تروریست‌ها حمایت نمود.
 وی افزود: منتظری از دشمنان ملت مثل منافقین و سیدمهدی هاشمی که دستشان به خون بی‌گناهان زیادی آلوده بود حمایت می‌کرد و این تفکر برای هر کشوری مخصوصاً برای آینده ملت ایران خطرناک بود. به همین جهت امام خمینی ناچار شد او را روز ۶ فروردین سال ۶۸ از قائم‌مقامی خود برکنار نماید.
 این تاریخ‌نگار گفت: نامه ۶ فروردین سال ۶۸ امام خمینی به آیت‌الله منتظری یکی از اسناد مهم تاریخ سیاسی ایران است که هم از نظر خط‌شناسی، و هم از نظر محتوا، سندی قطعی و خدشه‌ناپذیر است و قابل تشکیک نیست.
 خارکوهی افزود: کسانی که به اصالت این نامه امام خدشه وارد می‌کنند یا گرفتار جهالت‌اند یا گرفتار عداوت. به نظر بنده این افراد خود می‌دانند که نامه امام خدشه‌ناپذیر است؛ اما به‌خاطر دلبستگی که به خط سیاسی منتظری دارند، با محتوای آن مخالف‌اند و می‌خواهند آن نامه را کم‌رنگ و انکار نمایند.
 خارکوهی گفت: زمانی که در سال ۶۴ آقای منتظری به‌عنوان رهبر آینده جمهوری اسلامی انتخاب شد، جریانات ضدانقلاب به‌تدریج در بیت او نفوذ کردند و او هم که کم‌تحمل و ساده‌لوح بود، تحت‌تأثیر گزارش‌ها و اخبار رسیده و القائات مخالفان انقلاب قرار گرفت. در چنین شرایطی امام خمینی حق داشت او را از رهبری آینده عزل نماید.
 انتهای خبر/