عطیه حاج‌قاسمی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» گفت: مهدیه اسفندیاری یک زن ایرانی و مسلمان که جرمش، تنها هم‌صدا شدن با مظلومیت مردم غزه بود.

قائم مقام حزب نگاه نو استان گلستان ادامه داد:  اما همین هم‌دلی ساده، به بهای حمله‌ی خشونت‌بار به خانه‌اش، بازداشت، زندان، محرومیت و فشار، تمام شد، سوال اینجاست: چرا باید صدای مهدیه باشیم؟ مهدیه اسفندیاری نماد یک نسل جدید است؛ نسلی که باور دارد انسانیت مرز نمی‌شناسد، او به صراحت گفت«وقتی کودکی در غزه زیر بمباران شهید می‌شود، قلب منِ ایرانی هم به درد می‌آید» اما دفاع از همین حقیقت ساده دفاع کرد برای برخی غیرقابل تحمل شد.

حاج‌قاسمی بیان کرد: یورش به خانه‌ی مهدیه، در واقع یورش به آرمان عدالت بود؛ حمله‌ای به غزه، این بار در قالب خاموش کردن صدای یک زن ایرانی. اگر از زاویه‌ی حقوق بین‌الملل به این ماجرا بنگریم، حقیقت روشن‌تر می‌شود« ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی صراحتاً حق آزادی بیان را برای هر فرد تضمین می‌کند، ماده ۹ همین میثاق بازداشت خودسرانه را ممنوع می‌داند، کنوانسیون منع شکنجه هر نوع رفتار غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع کرده است» و قواعد ماندلا (سازمان ملل) تأکید دارد که هر زندانی باید از کرامت انسانی، درمان و ارتباط آزاد برخوردار باشد. حالا سوال اینجاست: در پرونده‌ی مهدیه اسفندیاری، کدام یک از این اصول رعایت شده است؟

وی افزود: او تنها به خاطر حمایت از غزه، از حق آزادی بیان محروم شد، بازداشت او، نمونه‌ای آشکار از بازداشت خودسرانه بود و دوران زندانش، پر از محرومیت و فشار این یعنی نقض آشکار حقوق بنیادین یک زن ایرانی مسلمان، درست جلوی چشم جامعه‌ی جهانی. حال، سوالی دیگر: غربی‌ها که مدام از حقوق زنان در ایران دم می‌زنند، چرا در برابر سرنوشت مهدیه اسفندیاری سکوت کرده‌اند؟ پاسخ واضح است: چون مهدیه محجبه است و چون از غزه دفاع کرده است.

قائم مقام حزب نگاه نو استان گلستان بابیان اینکه تصویر مهدیه با روایت رسانه‌ای آن‌ها از زن ایرانی مطلوب هم‌خوانی ندارد، این همان استاندارد دوگانه‌ی غرب است؛ اگر زنی هم‌جهت با خواسته‌ی آن‌ها رفتار کند، قهرمان حقوق بشر می‌شود؛ اما اگر زنی مانند مهدیه باشد، باحجاب باشد و صدایش علیه ظلم بلند شود، یا نادیده گرفته می‌شود یا حتی سرکوبش توجیه می‌شود.

حاج‌قاسمی ابراز داشت: ماده ۲ اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر می‌گوید: همه‌ی انسان‌ها، بدون تبعیض، حق آزادی و کرامت دارند. پس این سکوت غرب، نه تنها یک سکوت سیاسی، بلکه خیانتی آشکار به اصول بنیادین حقوق بشر است. اکنون می‌رسیم به مسئولیت خودمان در این باره، مردم باید صدای مهدیه باشند، همان‌طور که او صدای غزه شد. نخبگان و دانشگاهیان باید این موضوع را زنده نگه دارند؛ با مقاله، نشست، و کارزار رسانه‌ای حقوق‌دانان باید این پرونده را مستند کنند، تبدیلش کنند به سندی از نقض حقوق بشر و آن را در محافل علمی و حقوقی مطرح سازند.

وی بیان کرد: دیپلمات‌های ما وظیفه‌ای خطیر دارند، باید این مسئله را به سطح بین‌المللی ببرند؛ از شورای حقوق بشر تا مجمع عمومی سازمان ملل و کمیساریای عالی حقوق بشر. دیپلماسی یعنی تبدیل مظلومیت به مطالبه‌ای جهانی؛ یعنی نگذاریم صدای یک زن مسلمان ایرانی، زیر غوغای رسانه‌ای غرب خاموش شود.

قائم مقام حزب نگاه نو استان گلستان  ابراز داشت: نهایتاً؛ حالا دیگر روشن است چرا باید صدای مهدیه باشیم، چون اگر سکوت کنیم، تاریخ علیه ما شهادت خواهد داد.

حاج‌قاسمی بیان کرد: صدای مهدیه بودن یعنی صدای حقیقت بودن، یعنی ایستادن در کنار غزه، یعنی دفاع از کرامت زن ایرانی، فارغ از نگاه‌های سیاسی و استانداردهای دوگانه و فراموش نکنیم  دفاع از مهدیه فقط دفاع از یک زن نیست؛ دفاع از حقوق بین‌الملل، از انسانیت و از آینده‌ای عادلانه‌تر است.

انتهای خبر/