به گزارش گلستان ما به نقل از ساحل گميشان ، كمال پيمانيان متولد 1351 در سال 67 وقتي كه تنها 16 سال بيشتر نداشت به عشق خميني و دفاع از كشورش داوطلبانه به ميدان پيكار با دشمنان شتافت و با همان سن كم خود در افتخارات آن دوران سهيم شد.

پيمانيان به ما گفت احساس مسئوليت در زماني كه كشورش به او نياز داشت باعث شد تا همانند ديگر داوطلبان نوجوان به سمت ميدان جنك برود.

آقاي پيمانيان كمي از حال و هواي آنروزهاي جوانان برايمان بگوييد؟

من آن زمان كلاس سوم راهنمايي بودم در 7 تپه گردان امام حسين (ع) لشكر 25 كربلا كمك تير بارچي بودم ، باورتان نمي شود وقتي در جبهه مشغول وظيفه بوديم اصلا به خانه فكر هم نمي كرديم ، همه با تمام وجود سعي مي كردند كمك كنند يكي كفش ها ي رزمندگان را واكس مي زد يكي لباسها را مي شست ، منيت ها در جبهه وجود نداشت همه تلاش مي كردند در كار خير از هم سبقت بگيرند .

آيا شاهد شهادت دوستانت هم بودي ؟

بله يكبار كه درگيري در خط مقدم زياد شد سازمان ملل براي كاهش درگيري ها آب كارون را رها كرد ، آب كف زمين را شست و مينها را با خود بالا آورد يكي از دوستان بسيار نزديكم كه يك جوان كلاله اي و متاهل بود پايش به روي مين رفت و قطع شد وبه علت خونريزي زياد شهيد شد و اين يك خاطره دردناك از آن روزها در ذهن من است.

آقاي پيمانيان حالا كه در سن 41 سالگي هستي آيا باز هم كشور به وجودت نياز پيدا كند دواطلب مي شوي؟

بله ، ما هرگز از انقلاب خود قطع اميد نخواهيم كرد، من از همان سالها تا به امروز عضو بسيج هستم و از سال 80 تا امروز فرمانده گردان سيمين شهر و با حفظ سمت فرمانده پايگاه روستا قرنجيك خواجه خوان محل سكونت خود هستم و اين به دليل عشق من به كشور و رهبرم است.

حرف آخر؟
توصيه ام به همه جوانان ولايتمداري است ، بدانند كشور بدون رهبر به جايي نخواهد رسيد ، من حقيقتا زماني كه مقام معظم رهبري در بيمارستان بودند شب و روز برايشان دعا مي كردم و تمام فكرم پيش ايشان بود...

اگر جوانان جامعه مي خواهند كشورشان آسيب نبيند همواره پيرو خط امام و رهبري باشند و مسجد و حلقه هاي صالحين را هرگز ترك نكنند.اگر دلمان براي انقلاب و رهبرمان بسوزد بايد همواره آگاه و بصير باشيم تاكشور مان را حفظ كنيم.