به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه ، سیده غزل غفارپور عکاس نوجوان گنبدی است که می گوید ۴ ساله بودم که همراه پدرم که عکاس بود به مجموعه سوارکاری گنبد می رفتم و در ۵ سالگی خودم هم عکاسی می کردم.

غزل می گوید :اولین روزهایی که دوربین به دست گرفتم روز هایی بود که دوربین را بر میداشتم و از دستم روی زمین عکس می گرفتم.

پدر به کمک غزل می آید و از روزهای اولی که غزل عکاسی می کند اینگونه می گوید: در خانه ما دوربین دست گرفتن خیلی عادی بود ابتدا دوربین ها نگاتیوی بود و یادم هست اولین باری که غزل عکاسی کرد ۲ حلقه ۳۶ تایی عکس گرفت و در روزهایی که من در سه هفته یک حلقه می گرفتم او ۵ تا ۶ حلقه می گرفت.

سیدسیامک غفارپور می افزاید کم کم عوض کردن نگاتیو را هم یاد گرفت و خودش به تنهایی این کار را می کرد.

از غزل او می پرسم بخاطر کوچک بودنت کسی هم مانع عکاسی تو می شد؟ پاسخ می دهد: اولین بار که رفتم مجموعه سوارکاری داوران نمی گذاشتن عکس بگیرم و مدام من را می نشاندند اما کم کم برای آنها عادی شد و دیگر ماموران نیروی انتظامی هم من را تا نزدیک اسب ها همراهی می کردند و مواظب من بودند.

این عکاس نوجوان ادامه می دهد عکاسی را برای شغل آینده نمی خواهم بلکه دوست دارم مهندس معمار شوم ولی عکاسی را هم در کنارش ادامه می دهم.

در میان عکس هایش ، تصاویری ار محرم و عاشورا دیده می شود از او می خواهم احساسش را در مورد محرم و عاشوراء بگوید و او می گوید : وقتی عزاداریها را می بینم و عکاسی می کنم گاهی احساسی دارم که دوست دارم مطلبی بنویسم و با خود به ادامه داشتن این عزاداریها از سالهای گذشته تا اکنون خیلی فکر میکنم و دوست دارم با عکاسی و نوشتن مطلب به ماندگاری آن کمک کنم.

می گوید عکاسی مناسبت ها ،خبری و طبیعت را بیشتر از عکاسی در موضوعات دیگر دوست دارد و ادامه می دهد البته مناسبتی ، خصوصا عاشورا و مراسم زنجیر زنی و علم گردانی را که همه جمع هستند را بیشتر دوست دارم.

غزل ۵ بار در کنار آثار عکاسی پدر عکس هایش را به نمایش گذاشته است خودش در این مورد می گوید موضعات این عکس ها ، بیشتر طبیعت ، اسب و مجموعه سوارکاری گنبد بوده است البته از برج قابوس هم عکس دارم که در این نمایشگاهها که یک بار در کانون عکس گرگان ، یک بار در ارشاد گنبد و ۳ بار هم در محوطۀ برج قابوس به نمایش گذاشته شده است.

غزل غفار پور همچنین می گوید تصاویری که از عاشورا گرفته ام نیز در چند روزنامه منتشر شده است.

مادر غزل خیاطی می کند و غزل می گوید در اوقات فراغت در کنار مادر خیاطی هم یاد می گیرد و برای خود لباس هم دوخته است ، البته بازی کامپیوتری و کشیدن نقشه ساختمان از دیگر سرگرمی های او در اوقات فراغت است.

این دختر نوجوان در ساخت دو فیلم صدثانیه ای که با موضع کودک بوده نیز به عنوان دستیار پدر و بازیگردان به او کمک کرده است.

عکاس نوجوان گنبدی می گوید شاید خیلی احساس موفقیت نکنم ولی موفق هستم و در این موفقیت خود را اول مدیون خدا که همیشه هست و بعد هم راهنمائی های پدرم می دانم.

غزل می گوید از عکاسی لذت می برد و عکسهایی را که گرفته است را نشان می دهد اما وقتی به عنوان سوال آخر از او می پرسم چه آرزویی دارد پاسخ می دهد: آرزوی من تحصیلات در رشته مورد علاقه ام است تا جائیکه بتوانم برای خودم دفتری داشته باشم البته نه تنها در شهر خود بلکه حتی در شهرها و کشورهای دیگر!