به گزارش گلستان ما ، ورزش راگبی به صورت رسمی زیر نظر فدراسیون بیس بال با مجوز سازمان تربیت بدنی در سال ۱۳۸۰ شروع به کار کرد.

اولین مسابقه رسمی بانوان ایران در شهر گرگان بین دو تیم منتخب استان گلستان و استان تهران در شهریور ماه ۱۳۸۴ به مناسبت بزرگداشت هفته دولت برگزار گردید و اولین دوره مسابقات قهرمانی کشور بانوان در سال ۱۳۸۵ با حضور ۷ تیم در تهران برگزار شد.

در حال حاضر بيش از ۱۴ استان در اين رشته مشغول به فعاليت هستند و اين فدراسيون به عضويت اتحاديه آسيايي و جهاني راگبي در آمده است.

یکی از بازیکنان بااستعداد و آینده دار استان گلستان در این رشته یگانه میرسیدی دانش آموز سال اول دبیرستان است که علیرغم بی مهری ها  از سوی مسئولان به این رشته ، کماکان علاقه مند است در این رشته فعالیت کند.

گفتگوی خبرنگار کلاس بیست با این بازیکن نوجوان گلستانی را در ذیل بخوانید..

**خودتون رو برای مخاطبین  ما معرفی کنید.

سیده یگانه سیدی ، ۱۵ ساله ، فرزند آخر ، متولد بجنورد و در حال حاضر در گرگان زندگی می کنم.

**از چند سالگی وارد ورزش شدی  و چند سال است که این رشته ورزشی را دنبال می کنی؟

از ۱۲ سالگی وارد این رشته شدم  و ۳ سال است به طور جدی کار می کنم.

**اولین مسابقه ای که شرکت کردی کی بود و چه حس داشتی ؟

همون سال ۹۱ چون کوچکترین بازیکن بودم حس پرشوری داشتم که تونستم با افراد بزرگتر بازی کنم.

**مقام هایی که تا الآن  کسب کردید  رو به ترتیب عنوان کنید.

سال ۹۱ رتبه سوم رو در بزرگسالان و ۹۲ رتبه دوم رو در نوجوانان و متاسفانه امسال هم که اعزام نداشتیم.

** در مورد راگبی یه توضیحی میدی که این رشته چیه واز کجا اومده ؟

یه رشته ورزشی هفت نفره است که میتونه  تقریبا ۴ تا هم ذخیره داشته باشه .این بازی درزمین چمن  انجام میشه و دروازه بان نداره ، بلکه کل عرض زمین دروازه ما محسوب میشه و هروقت که بتونیم توپ بیضی مانند اون رو از خط عرضی زمین حریف رد کنیم وروی زمین بذاریم ، یک ترای زدیم.
در این بازی ۳ نفر اول هیکلی تر و با سرعتی پایین تر هستند که فروارد نامیده میشن و از شماره ۵ تا ۷ هم چابکی و سرعت بیشتری دارند که بک وارد نامیده میشن و فرد وسط هم هیکل مناسب و هم سرعت مناسب رو داراست.

**چه عاملی با عث شد که شما به سراغ این رشته ورزشی بروید ؟

من به رشته بسکتبال رفته بودم که مربی من خانم ، نازنین حسینی به من گفتند که شرایط لازم رو برای بازی دارم  و پیشنهاد کردند که به رشته راگبی روی بیارم  .وقتی این بازی رو برای اولین بار دیدم مجذوبش شدم و بسکتبال رو شروع نکرده تموم کردم.

**مشوق شما چه کسی بود و حامیان شما در رسیدن به این نقطه ای که هستید چه کسانی هستند؟

مشوق من مربی عزیزم و بچه های تیم  بودند که با روحیه ی بسیارخوبشون به من کمک کردند که هرلحظه بیشتر به این رشته علاقه مند بشم ولی شرایطی که راگبی داشت با وجودتمرین های سخت هر روزش ، اگر پشتیبانی های مادرم نبود " ادامه دادن " این رشته خیلی سخت می شد.

**کجا تمرین می کنید؟امکانات ورزشی تون مطلوب هست ؟

زمین چمن استادیوم کریم آباد ، زمین خوبیه ولی متاسفانه زمان تمرین ما می گویند زیر کشت است و ما مجبور به تمرین در سالن یا چمن هایی با محیط کوچکتر میشیم که همین به تیم آسیب میزنه و دیگه اینکه رفت و آمد بسیار مشکله  و باید توجه بیشتری به اون بشه ، سال های قبل ما سرویس داشتیم و برای ما که دختر هستیم بهتر بود تا اینکه امسال باید ترمینال باشیم و این برای یک دختر حس خوشایندی نداره ...

**چه کمبود هایی در حوزه فعالیت شما احساس میشه که  فکر مکنی مانع پیشرفت دانش آموزان میتونه باشه ؟

رشته راگبی ، به عنوان یک ورزش توجهی کمی به اوست ، ما امکانات لازم برای جذب بازیکنان جدید رو نداریم . بیشتر هم استانی های عزیزما حتی اسم راگبی رو یک بار هم نشنیده اند.

**فکر نمی کنی رشته ورزشی که کار می کنی پسرونه است؟

راگبی به جهت خشونت کمی که داره به نظر پسرونه میاد و اینکه این بازی در محیط آزاد صورت می گیره ولی امروزه دیگه نمی شه چیزی رو محدود کرد، خانم ها در هر عرصه ای دارند خودشون رو نشون میدن و راگبی هم ان شا ا.. کم نمیاره و خانم ها در این عرصه پیشرفت خواهند داشت و تاکنون که راگبی بانوان از آقایاون هم در استان پیشرفت بیشتری داشته.

**اگه قرار باشه یک رشته ورزشی رو به عنوان ورزش دوم انتخاب کنی چه رشته ای میتونه باشه ؟

هیچ وقت بهش فکرنمی کنم .یا راگبی یا هیچی

**برای آینده چه برنامه هایی دارید ؟

درس، درس ، درس ، تا بتونم به یک شغل آبرومند برسم.

**شنیدم از مسابقات لیگ برتر جاموندید ، توضیح میدی در این مورد؟

متاسفانه به خاطر کمبود مربی که داشتیم و کم کاری  مسئولین امسال اعزام نداشتیم ، بازی های لیگ برتر رو که از دست دادیم  ولی اگه تلاش می کردیم ، ضعف هامون رو از بین می بردیم می تونستیم با تجربه ای که از سال های پیش داشتیم در مسابقاتی که ۲۳ شهریور ماه آغاز لیگ دسته یک شرکت کنیم و امسال رو بدون بازی نمونیم که متاسفانه به دلیل نبود مربی از دسته یک هم باز موندیم.

**آینده این رشته رو چطور می بینی ؟

به نظر من اگه فردی نباشه که دلش برای این تیم بسوزه یعنی دلسوز نباشه متاسفانه این رشته رفته رفته از گلستان حذف میشه چون باید بچه ها تمرین هارو چه از لحاظ تکنیک ، چه ازنظر حمایتی  هم باید یک فرد کنترل کنه و وقتی اون فرد نباشه ثبات در تیم ازبین میره.

**صحبت شما با مسئولان این رشته چیه ؟

توجه بیشتری باید بشه ، باید مربی های خبره ای برای این رشته ها تربیت کنند ، مربی حاضر ما خانم حسینی بسیار مربی لایق و با تجربه ای هستند ولی داشتن یک مربی کافی نیست ، ماباید تعداد مربیان رو بیشتر کنیم تا در صورتیکه مشکلی برای مربی پیش آمد و تنوستند سر تمرین حاضر بشن یک مربی دیگه ای باشه که بتونه کار ایشونو انجام بده.

** آینده درسی تو، تو چی میبینی میشه همزمان هم به موفقیت درسی دست یافت و هم ورزشی ؟

ورزش فکر آدم رو باز میکنه ، خدارو شکر تا به حال در دروس هم موفقیت داشته ام ، با برنامه ریزی میشه هم تمرین ها رو انجام داد و هم درس ها رو به خوبی خوند

**توصیه شما به نوجوونا

نوجوانایی که سرعتشون زیاده و آمادگی جسمانی دارند می تونند به این رشته روی بیارند  و جدای از همه این رشته بسیار پرهیجانه و واقعا نمیشه حس اون لحظه رو که داری میدویی و از حریف میزنی جلو رو توصیف کنی

**موفقیت هاتو مرهون و مدیون چه چیزها و چه کسایی می دونی؟

 دلسوزی های خانم حسینی ، پشتیبانی های مادرم و در آخر تمرین های بسیار

**اولین چیزی که باشنیدن این کلمات به ذهنت میرسه چیه ؟

راگبی  : هیجان وسرعت
کنکور : آزمایش
ورزش : شادی
فوتبال  : تخمه
خطا    : عصبانیت
 مادر   : عشق
قهرمانی : هیپ-هیپ-هورا

از اینکه در این مصاحبه شرکت کردی بسیار ممنوم و آرزوی موفقیت برات دارم.