به گزارش گستان ما به نقل از زرین نامه ؛ وقتی چند سال پیش این استان از مازندران جدا می شد، سرسبزی و طراوتش نگذاشت نامی غیر از "گلستان" برای این سرزمین انتخاب شود اما امروز به همت قاتلان و مجرمان طبیعت هر لحظه یک گام به کابوس سقوط از کوه سبز به دره خشک نزدیک تر می شود. خروج کامیون کامیون الوار از جنگل‌های گلستان حکایت از قطع درختان این منطقه دارد که ظاهراً نهاد خاصی با آن مقابله نمی‌کند.

در حالی که بسیاری از شهرستان های گلستان با تنش شدید آبی مواجه هستند و حجم وسیعی از محصولات کشاورزی به این دلیل خسارت دیده اند، انتقال آب به استان های همجوار از جمله سمنان نیز معضل جدیدی است که این روزها به سایر چالش های زیست محیطی این استان اضافه شده تا آنجا که ذخیرگاه سرخداری که به تازگی برای ثبت در فهرست آثار میراث تاریخ طبیعی ملی به عنوان یک کاندیدای جدی مطرح شده را با خطر نابودی مواجه کرده است.

اگر به طور جداگانه به منابع طبیعی و اقلیم چهارگانه گلستان نگاهی بیاندازیم به تنش های شدید آبی، وقوع آتش سوزی های مکرر و قطع بی رویه درختان در شهرستان علی آبادکتول که یکی از زیستگاه های ارزشمند کشور با تنوع گونه های جانوری حتی فرا تر از جنگل گلستان بر می خوریم که در خطر انقراض قرار گرفته اند. البته از گرمای بی سابقه در 70 سال گذشته گنبد کاووس و زلزله های مکرر اطراف و در اوج شگفتی وقوع سیلاب ها در شهرستان های همجوار آن نمی توان به سادگی و به عنوان یک اتفاق معمولی گذشت.

تاسف بار تر از این مسایل، وجود حجم وسیع زبال و آلودگی در حاشیه 2 بندر ساحلی بندرگز و بندر ترکمن استان گلستان است که اگر از پایین آمدن سطح آب دریا بخاطر گرمای بی سابقه هم بگذریم از ظلم مردم و گردشگران در سواحل آن آسان نمی توان گذشت.

البته مشکلات دریا به همین 2 ساحل بسنده نمی شود و در شرایطی که از جزیره آشوراده برای تبدیل به یک قطب گردشگری و "کیش" شمال ایران به صحبت به میان است، اما هنوز فضا و زیرساخت ها آن هم برای حضور گردشگران فراهم نشده است.

شرایط زیست محیطی در گلستان بسیار بحرانی و خطر ناک است اما بنظر عده ای دلشان می خواهد مردم با مسایل دیگری سرگرم شوند تا آن ها نیز به خیانت و غارت خود در طبیعت ادامه دهند.

البته ما نیز بی تقصیر نیستیم که منتظریم حتما ً کار به استخوانمان برسد تا باور کنیم در بحران قرار داریم و نابودی در انتظار گلستان ماست.

نرگس تجری

انتهای پیام/