به گزارش گلستان ما به نقل از طوبی گلستان، محسن رایجی فعال فرهنگی در یادداشتی در خصوص اوضاع مسلمانان میانمار نوشته است که در ادامه آن را می خوانیم؛

«... فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفاً مَا كَانَ بِهِ مَلُوماً بَلْ كَانَ بِهِ عِنْدِي جَدِيراً ...»(خطبه ی 27  نهج البلاغه )

همزمان با ایام حج و عید سعید قربان مسلمانان میانمار مجددا توسط نیروهای دولتی و بودائیان افراطی این کشور مورد هجوم وحشیانه قرار گرفته اند. در این میان مطابق معمول نهاد های به اصطلاح بین المللی و مدعیان دروغین حقوق بشر و دولت های دروغگوی غربی با سکوتی معنادار بار دیگر هویت جنایت کار و استاندارد های دوگانه خویش را در تاریخ ثبت نمودند خصوصا برخی حاکمان جنایت کار کشور های اسلامی که این بار هم خنجر خیانت و سکوتشان در قلب امت اسلامی فرو رفت.

 با وجود تاکید مقام معظم رهبری بر این موضوع که مسئولين در این مورد ورود حقوقی داشته باشند، سایه ی سکوت سنگین مرموز و نامبارکی این روز ها مقامات و صاحب منصبان کشور را در برابر این جنایت هولناک در برگرفته. آیا قابل قبول است کشوری که خود را حامی جهانی مستضعفان معرفی کرده و چشم میلیون ها مظلوم را به سمت خود خیره نگه داشته است تنها به محکومیتی چند جمله ای و آن هم از سر اجبار افکار عمومی بسنده کند ؟!

 آیا ما که عنوانِ زمینه سازِ  افراشتنِ رایتِ جهان گستر مهدوی را یدک می کشیم از نجات چند مسلمان بی پناه میانماری نیز عاجزیم ؟! فی الحال شرع مقدس اسلام تعیین گر منافع و مصالح ملی ماست یا بالعکس ؟! اگر دیروز مقابله ی عملی با مسلمان کشی هرزگوین در قلب اروپا مصلحت بود  امروز نیز مقابله با جنایت خونخواران بودایی مسلک شرق آسیا نیز  نیاز است .

 اگر امروز صف آرایی در برابر جبهه ی تکفیری صهیونیستی منطقه در دستور کار قرار گرفته، پشتیبانی از مسلمانان بی دفاع میانمار نیز فریضه ای است غیر قابل چشم پوشی . فی الحال بر ما چه گذشته است که دیروز خشاب اسلحه های ما در بوسنی پر می شد و امروز صدایمان جوهره ی یک فریاد علیه میانمار را ندارد ؟! بی شک برای مسئولین ما فاجعه است که حتی حامیان داعش نیز در دفاع از مسلمانان روهینگیا از ما پیشی گرفته و سیاسیون ما از تبین یک موضع مقتدرانه نیز دریغ می کنند .

آیا لازم نیست در چنین شرایطی از امت اسلامی به ویژه حج گزاران، صدای رسای محکومیت مشرکان و جنایت کاران و حمایت از مظلومان میانمار شنیده شود؟

لازم است دستگاه دیپلماسی و شخص وزیر محترم امور خارجه آقای دکتر ظریف برای رساندن صدای این مسلمانان مظلوم به جهانیان اقدام کنند، نه اینکه در این اوضاع نا به احوال میانمار در کنسرت حضور پیدا کند. اقدامات دیپلماتیک و رسانه ای مسئولان باید فراتر از یک اظهار نظر کوتاه در شبکه های اجتماعی باشد.

چرا دستگاه دیپلماسی از ظرفیت هایی چون جنبش عدم تعهد و یا مجموعه های متشکل از کشور های اسلامی در این راستا استفاده نمی کند؟ چرا مسئولان بلندپایه جمهوری اسلامی، روسای قوا و خصوصا شخص رئیس جمهور در قبال این جنایات سکوت کرده اند؟

هیهات که ما فریاد های ظلم ستیزانه ی خود را به تَبَع صاحب منصبان مصلحت معاش در سینه حبس کنیم .

و السلام علی من التبع الهدی و دین الحق ...

انتهای پیام/