سقوط دولت یمن و روی کار آمدن انصارالله و حضور معترضان در جنوب این کشور در مرز با عربستان، تحرکات داعش متشکل از 50 گروه در شمال عربستان و اعلام آن بر سیطره کامل بر مکه مکرمه و از سوی دیگر تشدید اختلافات این کشور با ایران در مناطق شیعه نشین شرقی عربستان از جمله بحران هایی است که این کشور را درگیر خود کرده است و علاوه بر آن مشکلات داخلی این کشور هر چند خیلی بزرگی نیست اما هر لحظه آمادگی تبدیل به بحران را دارد.

عربستان سعودی طی چند روز اخیر صحنه بروز دو حادثه داخلی بود که سکوت جامعه جهانی را شکست و نگاه ها را متوجه وضعیت داخلی این کشور کرد.

حادثه نخست در رابطه با اهل تسنن بوده، جایی که یک جوان عربستانی به نام «عبدالعزیز الرشید» به سوی یک خودروی حامل دو شهروند آمریکایی عضو یک شرکت نظامی مسئول آموزش نیروهای گارد ملی سعودی تیراندازی کرد و در پی آن یکی از آن ها به قتل رسیدند و یک نفر دیگر نیز زخمی شد.

اما دومین حادثه مربوط به صدور حکم اعدام شیخ «نمر باقر النمر» از سوی دادگاه کیفری عربستان سعودی است که به اتهام خروج از دستورات ولی امر، ایجاد فتنه طایفه ای، هدایت اعتراضات مردمی علیه نظام حاکم، کشیدن اسلحه به روی نیروهای امنیتی، ایجاد هرج و مرج، درخواست خروج نیروهای عربستان از خاک بحرین و پیوستن دو استان شیعه نشین الاحساء و قطیف عربستان به اراضی بحرین محکوم شده است.

از آنجایی که این حکم از سوی دادگاه استیناف قابل تجدید نظر است اما حتی اگر دادگاه تجدید نظر هم آن را تائید کند حکم آن به شورای عالی قضایی برای تصویب ارائه می شود و پس از آن نیز باید به تائید پادشاه عربستان برسد. بنابراین اجرای قانونی حکم به چندین ماه زمان نیاز دارد.

البته بعید است پادشاه عربستان سعودی در شرایط کنونی این کشور که با بحران داخلی و خارجی روبرو است، اجرای حکم اعدام شیخ « النمر» را تسریع بخشد، مگر اینکه خواهان دامن زدن به کشمکش با ایران و شعله ور ساختن آتش ناآرامی ها در منطقه «الشرقیه» و در میان شهروندان اهل تشیع باشد.

هر چند نحوه تعامل پادشاه عربستان سعودی با این مسئله مشخص نیست ولی برای امنیت عربستان هم که شده نباید حکم اعدام اجرایی شود، زیرا این اعدام می تواند سبب رسیدن دومینوی بیداری اسلامی به عربستان باشد.

در پایان ذکر این نکته مهم است که در دوران آزادی ها و انقلاب ها که بر عدالت اجتماعی و مبارزه با فساد تاکید دارند، خروج از دستور ولی امر، به عنوان جرمی که مستحق مجازات اعدام باشد و به یک مسئله بحث برانگیز و جنجالی تبدیل شود، نیست و اگر اینگونه است پس چرا عربستان سعودی رسما از برنامه «مناصحه» (برنامه ای برای نصیحت زندانیان سیاسی با اندیشه های افراطی) برای تعامل با روحانیون موجود در زندان ها و بازداشتگاه های این کشور استفاده می کند، در حالی که شماری از این روحانیون در انواع تحریک ها علیه نظام آل سعود و برخی حملات خونین مشارکت داشته اند؟

نویسنده: سعید حسینی