به گزارش گلستان ما به نقل از رادکانا ، کربلا در حقیقت دو وجه دارد یک وجه فرم آن و در وجه دیگر محتوی کربلاست.

بی شک فرم برگزاری مراسم ها، دسته روی ها، زنجیرزنی ها و سینه زنی ها، نوحه خواندن ها، تعزیه گردانی ها، تکیه داری ها و… که شکل ظاهری و ادب به ساحت مقدس ائمه معصومین خصوصا در برگزاری و چگونگی برگزاری مراسم واقعه کربلاست و باید گفت اجرای دستور الهی توسط اباعبدالله و فرم مبارزه در دشت نینوا نیز در این قالب می گنجد یعنی شکل کار که همیشه محدود به زمان و مکان و وقت خاص است و البته باید الگوی صحیح از این واقعه بر اساس خود واقعه گرفته شود.

اما وجه دوم آن محتوای کربلاست؛ چنانکه اباعبدالله در مکان کربلا و عصر و زمان خود چند ساعتی به جنگ و جدال با آل ابی سفیان پرداخت و رسالت خود را در زمین کربلا با شهادت خود و یارانش انجام داد که محتوا، حقیقت وجودی مفاهیم جریان اسلام است که در فرم حادثه کربلا بشکلی که پیش آمد برای ماندگاری محتوی اسلام صورت پذیرفت تا روش و سیره جد بزرگوار اباعبدالله چنانکه خود آن حضرت فرمودند از بین نرود.

محتوی نباید فدای فرم و شکل شود و همچنین بلعکس…

و از طرفی اگر محتوی، فرم و شکل نداشته باشد پذیرفتن باورها سخت می شود چنانکه در اسلام بعد از بوجود آمدن اسلام در سرزمین عربستان محتوی اسلام بوسیله شکل و فرمهای مختلف به مردم معرفی شد چنانکه چگونه نماز خوانده شود، چگونه حج بجا آورده شود، چگونه با دیگران برخورد شود و…..محتوی از بین رفتنی نیست و با شکل و فرم معرفی می شود…

فرم و شکل برای همه قابل هضم است و هر کسی، از افراد عام گرفته تا کوچک، بزرگ، پیر، جوان… برای همه قابل قبول است ولی محتوی ممکن است برای همه قابل فهم نباشد و در درک محتوی دچار اشتباه شوند و در انتخاب اشتباه کنند، چنانکه عدم درک صحیح محتوی اسلام بود که مردم چون قائل به شکل و فرم بودند و ظاهر کار را دیدند در نتیجه آل ابی سفیان امام عصرشان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را خروج کننده از اسلام معرفی کردند و خارجی خواندند و مردمی که توان تشخیص نداشتند و فقط به فرم و شکل کار نگاه می کردند با حکم شریح به جنگ محتوای دین (اباعبدالله) رفتند.

چنانکه در جنگ صفین معاویه با بر نیزه کردن قرآن ها از طریق فرم و شکل به جنگ محتوی دین (علی بن ابی طالب) رفت و مردم ظاهر بین شکل ظاهری را بر محتوی و حقیقت ترجیح دادند و گول شکل و ظاهر انتزاعی را خوردند و از حقیقت و محتوی اسلام و قرآن ناطق علی بن ابی طالب باز ماندند لذا دشمنان همیشه از طریق فرم سعی در مختوش کردن محتوی برمی آیند و اگر نتوانند محتوی را آسیب بزنند سعی می کنند با شکل و فرم انحراف در اصول وارد نمایند.

در طول تاریخ تشیع بواسطه غنای اندیشه و فکر ائمه دین و عالمان وارسته نتوانستند بر محتوی رفتار تشیع که مرکز و حقیقت دین است ( ولایت و رهبری ) را نابود کنند و لذا امویان و عباسیان دست به حذف فیزیکی می زدند شاید بعد از واقعه کربلا بشود مشهورترین حذف فیزیکی را حذف امام رضا در مشهد طوس دانست که چون نتوانستند با فرم و شکل ظاهری امام را دور بزنند لذا به حذف امام دست زدند ولی آنقدر محتوی (امام رضا (ع)) برای مردم معرفی شده بود که باز با فرم و شکل خاص امام را حذف کردند.

چنانکه قاتل (عبدالله مامون) خود بر سرش خاکروبه می ریخت، لباس سیاه پوشید و دستور عزاداری به همه دولتیان و مردم داد و چنانکه گذشت… یا در جریان صلح امام حسن فرم و شکل در خدمت محدود کردن حقیقت بکار رفت… و دلیل مسموم شدن همه ائمه بواسطه غنای حقیقت بوده و فرم و شکل کار را طراحی برای مخدوش کردن یا نهایتا حذف فیزیکی ائمه معصوم نموده اند.

می بینیم همه جا فرم و شکل و ظاهر کار در خدمت صاحبان قدرت برای مخدوش کردن محتوی، باطن و حقیقت است.

ولی گاهی بر اثر آسیب رسیدن به اصل دین و یا نابود شدن اصول حقه دین و یا محدود شدن معارف و حقایق دین اصحاب قدرت فضای تنفس یافته و با تمام توان بر حقیقت دین می تازند شاید نمونه کاملی از بکار گرفتن فرم و شکل در جهت نابودی حقیقت در واقعه کربلا به شکل کامل آن اتفاق افتاده و مردمی فرم زده، ظاهربین با طراحی صاحبان قدرت در آزمونی بزرگ حقیقت، محتوی و معنی دین را تنها گذاشته و بر امام حی خروج کرده و به امام باطل پیوستند و فاجعه کربلا رقم خورد.

فردای کربلا خواستند با فرمی جدید و شکلی نو و ظاهری فریبکارانه تر اهل بیت امام و خاندان نبوت را سوار بر شتران برهنه در شهرها گردانده تا به هدم کامل دین بپردازند و اینبار فرم را برای نابودی اصل حقیقت بکار بستند اما… در یک طراحی بی نظیر دختر پرده نشین علی بن ابی طالب حضرت زینب (س) بار امام حی را بر دوش گرفت و همه فرمها و ظاهرها و شکلهای انتزاعی را پاره پاره کرد و هر تکه اش را همچون ابر که خورشید براید محو شد و رسالت امام حی را به تمامه کامل کرد و محتوی و حقیقت و باطن را بر کرسی نشاند.

اما امروز نیز روز دیگریست…

حقیقت راه حسین (ع) همچنان تا خورشید می دمد، خواهد ماند و ولایت به شکل ولایت فقیه متجلی (همچنانکه وقتی نیاز بود در زمان امام حی حضرت زینب (س) این بار را بدوش کشیده است) و تنها راه پیروزی با تغییر در فرم ها، شکل ها و ظاهر هاست تا چشم عامه عوام را عوض کرده و زهر خود را بنام شکر در حلق خلایق بریزند.

فرم همان فرم و محتوی همان محتوی است باید بهوش بود تا جای این دو تغییر نکند.

باید فرم را به اندازه فرم و محتوی را به اندازه محتوی نه افراد نه تفریط به مردم ارائه داد.

شاید برخی بخواهند با افزودن فرم حرف حقیقت را مخدوش کنند و از از فرم بهره برداری کنند بلکه نباید فرم فدای محتوی شود و بلعکس.

حقیقت امام حسین پاسداشت راه امام حسبن است

امام حسین در نماز متجلی است، امام حسین در امر به معروف و نهی از منکر متجلی است.

امروز برای مخدوش کردن امر به معروف و نهی از منکر امام حسین (ع) در آستانه بزرگترین امر به معروف تاریخ حضرت اباعبدالله الحسین (ع) با حربه فرم و ظاهر به جنگ محتوی یا فرهنگ ابا عبدالله الحسین آمده اند و با اسید پاشی امر به معروف را می خواهند مخدوش کنند.

ما بعنوان رهرو ابا عبدالله باید بفهمیم که این اصل (امر به معروف و نهی از منکر) چقدر اهمیت دارد که در آستانه ایام محرم به این خبط بزرگ دست می زنند مومن باید کیس و زیرک باشد…

اباعبدالله زنده است تا امر به معروف و نهی از منکر زنده است، اباعبدالله زنده است تا نماز و احکام اسلام زنده است.

حقیقت اباعبدالله فقط فرم و شکل نیست حقیقت ابا عبدالله احکام حقه اسلام همچون نماز و امر به معروف و نهی از منکر است، فرم و محتوی باید به یک اندازه باشد هم باید به شکل پرداخت هم به حقیقت و افراط و تفریط جایز نیست.

نویسنده رادکانا: محک