به گزارش گلستان ما، امروز هفدهم مرداد روز صاحب قلم و صدای رسای جامعه یعنی خبرنگار است امروز را به یاد خبرنگاری که در راه رسالتش شهید شد به این نام مزین کردند.
صدای مظلومان صدای معضلات صدای هنرمندان بی نام و نشان ، افشای جنایات و پرده برداری از دست های آلوده دشمنان ، آشناییی با بهشت های گمشده و ناشناخته های کشور عزیزمان ایران و گره هایی بسیاری که هر روز با قلم نحبف خبرنگاران باز می شود اما نه قلم دیده می شود و نه صاحب قلم .
با خودم می پرسم چرا صاحبان قلم و رسانه که از دورترین و محروم ترین نقاط کشور خبر می دهند از مشکلات فرهنگیان و ورزشکاران و قهرمانان و محرومین آبرودار نوشتند کسی را از دل خود خبر نکردند!
شاید از نجابتشان است شاید خدای نکرده ناامبد شده اند شاید عادت کردند خود را نبینند. یعنی خودشان را فراموش کردند ؟ و یا شاید هم ...
یعنی مسئولین عزیز ما نمی دانند که به جز معدود خبرنگاران که در رسانه دولتی مشغول به کار هستند حتی بیمه هم نیستند...یعنی نمی دانند در شرایط سخت آب و هوایی و حتی در شرایط سخت جنگ ، زلزله ، سیل و .. خبرنگاران ما جانشان را کف دستشان میگذارند و در قلب خطر می روند...
یعنی هنوز کسی نمی داند که خبرنگار شب و روز ندارد ، ساعت کاری ندارد ، اضافه کار و سختی کار و .. هیچ ندارد ...
یعن باور کنم که نمی دانند قلم شریف خلرنگار هر بار و در هر خبری وزن می شود و پس از درجه بندی و حتی شمردن کلمات آن دستمزد ناچیزی پرداخت می شود....
چطور می شود صدای رسای جامعه صدایش به جایی نرسیده باشد؟!
شاید اگر این نامهرلانی ها نبود و برخی مسئولین شان خبرنگار را درحد یک روابط عمومی و بدتر از آن در حد یک وزیتور برای تیلیغات و بهتر دیده شدن خودشان پایین نمی کشیدند و دغدغه نان و معیشت بسیاری از خبرنگاران را در حد حداقل ها رفع میکردند امروز جامعه بهتری داشتیم .
خبرنگار را حمایت کنیم ، خاطرش را آسوده و حرمت قلم و جایگاهش را درک کنیم جامعه ای که خبرنگارانش عزت داشته باشند روح امید و نشاط را به آن جامعه تزریق می کنند نگزاریم ناامیدی در پشت قلم خبرنگاران پنهان شود و روح جامعه را آزار دهد .
تا دیر نشده باید کاری کرد.
به قلم: مریم شریفی
انتهاي پيام/
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد