به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، تحریم اقتصادی آمریکا در طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی ایران هزینه سنگینی را بر اقتصاد ایران تحمیل کرده است.

اما ما به ازای تحریم آمریکا در اولین گام، تقویت خود باوری و پیشرفت ایران در عرصه‌های مختلف صنعتی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی و نظامی بوده است.

نکته مهم این است که درجریان تحریم‌های اقتصادی آمریکا و به موازات آن تهدیدهای نظامی خسارات وارده بر آمریکا بیش از ایران بوده است. که به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌شود:

نخست، خسارت نظامی آمریکا در مقابل قدرت گرفتن ایران درمنطقه است  واین قدرت منطقه‌ای برای ایران از نظر آمریکا بسیار مهم است. اگر چنین نبود این همه فشار بر ایران وجود نداشت. چرا که به میزان قدرت گرفتن ایران در منطقه از قدرت آمریکا در منطقه کاسته شده است.

نمونه‌های فراوانی از نمایش اقتدار ایران در مقابله با تهدیدهای آمریکا وجود دارد. از مهم‌ترین اهداف آمریکا در افغانستان مهار ایران بود که پس از ۲۰ سال با صرف هزینه ۷ تریلیون دلار در افغانستان مفتضحانه از این گرداب دهشتناک خارج شد.

ایجاد ده پایگاه در ترکیه عمدتاً باهدف مهار ایران است. پایگاه‌های آمریکا در عراق، سوریه، عربستان، اردن، امارات، بحرین، قطر، آذربایجان با هدف مهار ایران است. اگر قدرت گرفتن ایران در منطقه حائز اهمیت نبود این همه هزینه و این همه هجمه نظامی و اقتصادی در مقابل ایران معنا نداشت. پس گسترش نفوذ ایران در منطقه برای آمریکا محرز شده است. 

پیامد دوم، ناگزیری به مذاکره و اقدام پیشدستانه علیرغم بدعهدی‌های آشکار در قضیه برجام است. قابل ذکر است که نفس مذاکره شاید قدمی در جهت بهبود روابط بین المللی ایجاد کند اما پافشاری آشکار از سوی مسئولین سیاسی جمهوری اسلامی ایران برای مذاکره با آمریکا، امتیازی برای اعمال فشار بیشترآمریکا بر ایران است. چرا که احساس نیاز به مذاکره از سوی ایران، آمریکا را در موضع قدرت بیشتری قرار می‌دهد.

اگر چه برای استیفای حق زایل شده ایران باید حق را از حلقوم آمریکا ولو به زبان مذاکره کشید اما به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی همه مسایل کشور را نباید به نتایج مذاکرات گره زد و با توجه به تجربه زیسته بدعهدی آمریکا نباید به تعهدات آمریکا دل بست. 

دستاورد سوم، خسران منطقه‌ای آمریکا در جریان تحریم قابل جبران نیست چرا که آمریکا باشکل گیری نفرت جهانی ناشی از نقش زورمدارانه‌اش جایی در منطقه وبلکه جهان ندارد. اما جبران تحریم اقتصادی ایران باکسب وجاهت منطقه‌ای وبلکه جهانی مشروط به اصلاح نظام مدیریت و مناسب سازی سبک زندگی ایرانی اسلامی و الگوی مصرف قابل جبران است. 

پیامد چهارم، پیمان سازمان اوراسیایی میان دولتی شانگهای که از سال ۱۹۹۶ توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان. متاقبا ازبکستان با هدف برقراری موازنه در برابر نفوذ آمریکا وناتو در منطقه پایه گذاری شدواکنون ایران از ۲۰۱۷ عضو رسمی این سازمان اعلام شد. ایجاد پول واحد سازمان شانگهای به پیشنهاد ایران در اجلاس مربوط و طرح راهبردی دلار زدایی در چهار چوب کشورهای روسیه، چین، هند و ایران فرصت جدیدی برای مقابله با تحریم آمریکاست.

نکته پنجم، همراه کردن کشورهای مورد غضب آمریکا از جمله روسیه و چین همچنین بهره گیری از فرصت بریکس که ۴۵ درصد اقتصاد جهان را دربردارد فرصت ویژه‌ای برای ایران است. چرا که بریکس بیشترین سهم از تولید ناخالص داخلی و اقتصاد جهان را در حد ۵/۳۱ درصد در مقایسه با بلوک‌های اقتصادی از جمله گروه ۷ با ۷/۳۰ درصد را به خود اختصاص داه است.

همچنین پنج کشور عضو یک چهارم جمعیت جهان یعنی ۳میلیارد و ۱۸۷ میلیون نفر در سال ۲۰۲۱ را دارا هستند و امروز ۴۰ درصد جمعیت جهان را پوشش می‌دهد.

نکته ششم، یکی از نتایج تحریم آمریکا خود تحریمی است چرا که در جریان تحریم ایران متحدان اقتصادی و سیاسی ایران در معرض تحریم‌هایی قرار می‌گیرند و افزایش کشورها در پروسه تحریم طبیعتا دسترسی آمریکا به منابع جهان را کمتر خواهد شد.

علاوه بر آن تعیین تعرفه‌های سنگین آمریکا علیه همه کشورها از جمله اروپا، انزوای اقتصادی آمریکا و همسویی جهانی را بهمراه دارد. مع الوصف، دود تحریم به چشم آمریکا وخاکسترش بر سر خود است.