به گزارش گلستان ما، ابراهیم رئیسی و حسن روحانی تنها دو فرد و یا رئیس دو قوه نیستند؛ بلکه دو تفکر و نماینده دو جریان فکری هستند .از ابتدای استقرار نظام جمهوری اسلامی ما شاهد ظهور و بروز چنین تفکراتی و پرچمداری دو جریان فکری بوده ایم و بعد از این نیز همین خواهد بود.

اما این دو و این مقطع با همه دوره ها از جهاتی متفاوت و احتمالا بعید بنظر می رسد که در آینده چنین موردی تکرار شود.چراکه رئیسی اولین رئیس قوه قضائیه است که پیش از انتصاب به چنین مسولیتی در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام نموده و در دومین دوره یک رئیس جمهور ، توانسته است یک تفکر ناب اسلامی_ انقلابی را بر سر دست بگیرد و به یک جریان عمومی و سراسری تبدیل کند و حتی تا آستانه یک پیروزی بزرگ پیش برود و...

از همان مرحله ورود به انتخابات و بعد از اعلام نتایج آن و بالاخص سعه صدری که از خود نشان داد و سرمایه اجتماعی خود برای چنین روزها و روزهای سرنوشت ساز سالهای آینده نمود؛ بعنوان پدیده ای نو در داخل و خارج از کشور مطرح گردید.

در حالی که جریان تجدد گرا  و تجدید نظر طلب _که همه ظرفیت های داخلی و خارجی خود را علیه آیت الله رئیسی به میدان آورده بود _انتخابات ریاست جمهوری را پایان کار او تحلیل می کرد.اما از خرداد سال۹۶تا همین روز که شاهد سفر رئیسی به تبریز و اهتمام به امور مردم این استان بودیم ؛ او از حرکت باز نایستاده و بر همان سبیل مدیریت جهادی و انقلابی به یک کار قوی اهتمام ورزیده است.

 رئیسی با آن سرمایه و توشه جهادی و انقلابی و مردمی درست در مقطعی عهده دار ریاست قوه قضاییه شد که نظام جمهوری اسلامی تحت حملات سنگین در جنگ تحمیلی ادراکی و شناختی دشمنان و ایادی داخلی آنان به ناکارآمدی و عدم امکان اصلاح آن به دلیل گسترش فساد اقتصادی و سیاسی متهم می گردید.

اما بزودی همگان در داخل و خارج متوجه شدند که رئیسی بعنوان اولین انتصاب راهبردی در گام دوم انقلاب اسلامی ، بر اساس اصل بازآفرینی عهده دار یک مبارزه بسیار بزرگ و یک جراحی سرنوشت ساز شده است.

اکنون براساس نظرسنجی های علمی و گزارش های میدانی به جرات می توان گفت که رئیسی و ستاد مدیریتی آن در تهران به پرچمدار عملی و باورمندانه گام دوم انقلاب اسلامی تبدیل شده است که اگر تمامی اجزای این قوه با تحولات مدیریتی در سراسر کشور همراه شود ،می توان انتظار یک انقلاب بزرگ در کشور داشت

اکنون دیگر رئیسی یک فرد و یا یک رئیس قوه مثل سایر روسای قوای دیگر نظام نیست؛ همچنانکه حسن روحانی یک فرد و یک رئیس قوه نیست .بلکه این دو ، دو تفکر و دو جریان را رهبری می کنند.دو جریان عمده در مدیریت عالی کشور با اختلاف مبنایی در  دو تفکر . 

رئیسی معتقد به فقاهت و اجتهاد پویای سنتی (تحت وحی و سنت) و در نتیجه  برآیند چنین بینشی یک مدیریت اسلامی و انقلابی ناب است.اما روحانی معتقد به تفکری بینابینی(اعتدالی)که تکلیف خود را نمی داند؛ به بعض معتقد و ملتزم است و به بعضی معتقد و ملتزم نیست. اظهارات و مواضع وی در تمام این ۶سال همین را نشان می دهد.  

 رئیسی به هجوم تبلیغاتی و رسانه ای دشمنان و ایادی داخلی آن بی توجه و کار خود را با تکیه بر توان داخلی و نیز  توکل به خدا و توسل به ائمه اطهار (ع) انجام می دهد.اما حسن روحانی و مدیرانش گرفتار یک ورطه هولناک در فضای مجازی و رسانه ای شده اند و خواسته یا ناخواسته عمده وقت آنان مصروف این فضاها می گردد.

 رئیسی به انقلاب و نظام اسلامی حداکثری  و شیوه ه‏ای نوین برای ایجاد تمدن اسلامی مستقل معتقد است و با تکیه بر توان ایران و ایرانی پیشرفت توام با عدالت را پیگیری می کند، اما روحانی تنها با تکیه بر نام اسلام و بخشی از ارزش‏های فردی آن، جامعه را به سوی لیبرالیسم و آثار ویرانگر فردی ، خانوادگی و اجتماعی می‏کشاند.

 رئیسی در تعیین مدیران و مسئولان بر شایستگی های فنی و متعهدانه تکیه می‏کند که گامی اساسی بسوی تحقق دولت اسلامی در زنجیره تمدن سازی نوین است اما روحانی و دولتش روی شرایطی تکیه کردند که راه را برای نفوذ فردی و جمعی و همچنین فسادهای اداری _ که این روزها خبر بازداشت ها و محاکمه شدن آنها به گوش می رسد _گشود و در یک کلام قوه مجریه را از ریل حرکت بسمت تشکیل دولت اسلامی و جامعه اسلامی خارج ساخته است.

امروز تحت همین تفکر و جریان اصیل است که  آیت الله رئیسی به نماد و مظهر مدیریت کارآمد انقلابی و کارآمدی نظام جمهوری اسلامی تحت ولایت امری  و امامت امت حضرت آیت الله العظمی خامنه ای مبدل شده است و امید و نگاه خوشبینانه به آینده در سایه چنین تفکر و جریان غالبی شکل گرفته است ؛یک امید صادق و متکی به واقعیتهای عینی که پیش چشم همگان است و در سفرهای استانی آیت الله رئیسی مورد قضاوت و تایید مردم است.

انتهاي پيام/