به گزارش گلستان ما به نقل از آوای ترکمن ، با گسترش مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی ، محمد رضا شاه برای سرکوب بیشتر مبارزات مردمی در اوایل بهمن 1350 با الگوگیری از دستگاه امنیتی انگلیس تشکیلات جدیدی تحت عنوان کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک-شهربانی راه اندازی کرد و با استقرار آن در این مکان و به کارگیری خشن ترین و بی رحم ترین بازجویان و شکنجه گران کار سرکوب مخالفان و مبارزان انقلاب اسلامی را دنبال کرد به گونه ای که تعدادی از آنان زیر شکنجه های بی رحمانه و طاقت فرسا شهید شدند.

در سال 79 با ابتکار وزیر اطلاعات وقت علی یونسی این مکان تبدیل به موزه عبرت ایران شد تا گوشه ای از جنایات رژیم سلطنتی پهلوی به تصویرکشیده و به نسلهای آینده ارائه شود تا بخشی از زوایای پنهان و تاریک معاصر را روشن نماید.

با ورود به این مکان در وهله نخست پلاکهای حکاکی شده فراوانی از نام افراد به چشم می خوردکه حاکی از نام انقلابیونی است که از آغاز تشکیل شکنجه گاه ساواک و شهربانی شاهنشاهی تا انحلال آن از یک روز تا هزار و صد و چهل شبانه روز در این شکنجه گاه مخوف به سر برده اند.

در این شکنجه گاه مخوف 74نوع شکنجه توسط شکنجه گران ساواک که زیر نظر شکنجه گران غرب آموزش دیده بودند از جمله قفس داغ ، فروبردن سوزن داغ زیر ناخن ، دواندن با پا های زخمی ، آویزان کردن زندانی به صورت صلیب و شکنجه های طاقت فرسای زیادی که قلم قاصر از بیان آن است برای زندانیان انقلابی مدافع امام خمینی (ره) اجرا می شد.

شکنجه گرانی وحشی که از جمله آرش و منوچهری که معروف به دراکولای آن زندان لقب گرفته بودند که به طرز فجیعی با زندانیان برخورد می کردند که هم اکنون نیز عده ای از زندانیان با شنیدن نام این شکنجه گران مو بر بدنشان سیخ می شود.در میان این شخصیتها با انقلابیونی نیز آشنا می شوید که از لوطی های (حاج رضایی) زمان پهلوی بودند که با عشق به شاه گاها چهره رهبران شاخص این رژیم را بر بدن خود حک کردند اما با شناختی که از امام خمینی (ره) و مبارزات ایشان بدست آوردند در زمره دوستداران امام خمینی (ره) قرار گرفتند که در مقابل طاغوت ایستادند و از مواضع قبل خود عقب نشینی کردندو در راه پیروزی انقلاب و عقب نشینی از مواضع قبل خود توسط ساواک تیرباران شدند.

در حد معمول گنجایش این زندان 200نفر است اما در ایام 15خرداد و 16 آذر زندانیان این شکنجه گاه تا 800نفر را هم در بر می گرفت.

این زندان مخوف در 4طبقه با اتاقهایی تاریک و ترسناک که بعضا زندانیان تا مدتها رنگ آفتاب و آسمان را نمی دیدند را شامل می شد.سلولهای انفرادی و عمومی آن گنجایش بسیار کمی دارد تا جاییکه در سلولهای انفرادی که گنجایش بسیار کمی دارد 4نفر را به زور درآن جا می دادند که افراد برای خوابیدن نوبتی با یکدیگر جاهایشان را عوض می کردند.

وضعیت اسفناک بهداشتی در این زندان به نحوی زجر آور بود که گاها زخمهای زندانیان به عفونتهای شدیدی تبدیل می شد.آری جوانان انقلابی کشور برای رسیدن به این انقلاب زخمها و شکنجه های فراوانی را تحمل کردند تا اسلام و انقلاب حفظ شود.

انتهای پیام/