به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، سعدی یکی از بزرگترین شعرای کشورمان ایران است که در قرن هفتم هجری زندگی می‌کرد.

آثار به جا مانده از این شاعر بزرگ، کتاب گلستان بوستان و دیوان اشعار است که هر کدام نشان‌دهنده زیبایی و عمق زبان فارسی هستند. در این آثار، تصویر روشنی از ارزش‌های اخلاقی و دینی مردم ایران به خوبی ارائه شده است.

اشعار اخلاقی و پند آموزی که با زبان و بیان ساده و روان و در عین حال با استفاده از طنز و لطیفه سروده شده که در آن‌ها به مسائل اجتماعی و سیاسی و بویژه انسان دوستی توجه کامل شده است.

سعدی به عنوان نماد فرهنگ دینی و ایرانی شناخته می‌شود و آثارشان جزء منابع اصلی آموزش اخلاق و ادب به شمار می‌رود، ایشان دارای شخصیت ارزنده‌ای بودند و با معارف اسلامی کاملاً آشنایی داشتند و در آثاری که از ایشان به جا مانده بینیم که آموزه‌های دینی در قالب حکایت‌های آموزنده‌ای بیان می‌کنند که برای خواننده و شنونده بسیار شیرین و پند آموز است.

محتوای غنی و دیدگاه اجتماعی و دینی این شاعر بزرگ در آثارشان باعث شده که اشعار سعدی تا به امروز مورد استقبال مردم قرار بگیرد ایشان برای انتقال پیام به مخاطب از شیواترین سخنان استفاده می‌کردند.

نگاه شریعت مدارانه سعدی به موضوعات و بار عاطفی که در کلام سعدی وجود دارد، او را از بسیاری از شعرا، متمایز می‌کند.  

در اشعار ایشان مفاهیم ارزشمندی مثل توکل به خدا، احترام به والدین، نیکی کردن در حق دیگران، عدالت و… به وفور دیده می‌شود و همچنین استفاده از آیات و احادیث نبوی یکی از نکات بسیار مهم در آثار این شاعر بزرگ است.

یک موضوع مهم در آثار سعدی این است که بسیاری از جملات و ابیات این شاعر بزرگ به صورت ضرب‌المثل وارد زبان مردم شده و این نشان دهنده تاثیر عمیق این آثار بر فرهنگ ایرانی است.

به عنوان نمونه ضرب المثل معروف:
عاقبت گرگ زاده گرگ شود گرچه با آدمی بزرگ شود و یا چو دخلت نیست خرج آهسته‌تر کن.
بیت معروف «بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند» نمادی از نگاه جهانی و انسان دوستانه سعدی است.