به گزارش گلستان ما به نقل از نیلکوه، بحران هسته‌ای ایران در طول یک دهه تحریم نفس‌گیر، قبل از اینکه ایران را زمین‌گیر کرده باشد، غرب را نگران کرد. این نگرانی باعث شد قدرت‌های بزرگ و بازیگران مغرور پای میز مذاکره آمده و بین موقعیت استراتژیک ایران و سایر کشورهای هم تیپ از نگاه ظاهری تفاوت قائل شوند؛ زیرا ایران توانایی‌هایی دارد که در جهان منحصربه‌فرد است.

بر طبق گزارش آماری بریتیش پترولیوم در ژوئن سال 2015 ایران با دارا بودن 8/157 میلیارد بشکه ذخایر نفت دارنده 3/9 درصد ذخایر نفت جهان بوده و مقام چهارم (از حدود 400 میلیارد بشکه نفت ونزوئلا و کانادا فقط 100 میلیارد بشکه آن قابل‌رقابت و ارزش با نفت ایران است؛ زیرا حدود300 میلیارد بشکه نفت استحصالی آنان نفت شل بوده که باقیمت بسیار گران استخراج می‌گردد) و 34 تریلیون مترمکعب گاز یعنی2/18 مقام اول ذخایر گاز جهان را دارا است.

این ذخایر استراتژیک در مقابل 8/5 میلیارد بشکه یعنی 3/0 درصد نفت و 5/1 تریلیون مترمکعب گاز یعنی 8/0 درصد ذخایر نفت و گاز اتحادیه اروپایی، به معنی گنجی است که خیل گدایان را به‌سوی خود می‌کشاند.

پس از یک دهه فشار بی‌رحمانه بر ملت شرافتمند ایران، امروز اروپایی‌ها سینه‌خیز از زیر سیم‌خاردار و باعجله تمام خود را رسانده‌اند و در حال سبقت از یکدیگرند. این در حالی است که اگر منطقه ناامن می‌شد صنایع جهان دچار آسیبی می‌شد که خسارت آن بسیار فراتر از خسارات جنگ جهانی دوم بود؛ زیرا جهان صنعتی در حال حاضر آلترناتیوی برای چنین ماده حیاتی ندارد. سایر منابع انرژی هم گران‌تر از نفت بوده و همچنین ارزش سوختی نفت را ندارند.

حوزه خلیج‌فارس به‌تنهایی 800 میلیارد بشکه نفت را در خود جای‌داده که این به معنی انبار باروت جهان است.

غرب علاوه بر نیاز به انرژی ایران و منطقه، می‌داند که ایران نیاز به سرمایه‌گذاری بزرگ اقتصادی در منابع و صنایع خود داشته و علاوه بر این موارد بازار بزرگی برای فروش محصولات آن‌ها نیز است. بازیگران عاقل نه‌تنها به انبار باروت آتش نمی‌افکنند بلکه همواره نگاهی محتاطانه به آن داشته و امنیت آن را نیز حفظ می‌کنند.

اما آن چیزی که می‌تواند باعث نگرانی ما شود، نه فروش نفت و گاز و منابعمان و نه حتی در اختیار گذاشتن بازارمان است. بلکه امنیتی است که این بازار بزرگ نیاز دارد. نباید به بهانه حفاظت از منافعشان شریک آن شوند.

پیشینه ورود و خروج آن‌ها به حوزه‌های مختلف اقتصادی جهان نشان از آن دارد که آن‌ها درصدد دخالت در امور مناطق بوده و سعی می‌کنند نگاهشان به اقتصاد را با امنیت گره بزنند. همیشه می‌تواند نگاه مثبتی به تحولات آتی داشته و مثبت نگری کرد، اما آیا می‌تواند اطمینان داشت که این مثبت نگری از جانب آن‌ها نیز محترم انگاشته شود؟ آیا تاریخ گواه چنین رویدادی بوده است؟

سیاست «ورود آزاد، مداخله ممنوع» باید نگاه ما به غرب باشد. حراست و پاسداری از ارزش‌های انقلاب، حفظ نظام و آرمان‌های انقلاب، ارزش‌های اسلامی، ایران و هویت ایرانی در کنار منافع ملی می‌تواند ما را در اتخاذ رویکردی برابر کمک کند.

*دکتر قربان خسروی- استاد علوم سیاسی دانشگاه‌های استان گلستان

انتهای پیام/