به گزارش گلستان ما ؛ ظلمت شب هر لحظه غلیظ تر و متراکم تر می شود. ماه در جنگ با ابر های تیره ، زخم برداشته ولی هنوز سو سو می زند. خیمه هایی کوچک ، چونان کودکانی غریب و بی پناه گرد هم آمده و فردا را انتظار می کشند. فردا از همیشه نزدیک تر است. فقط چند جرعه تشنگی و بی تابی تا فردا باقی مانده است. در بیرون خیام ، باد سایه های افتخار را متلاطم ساخته است.

سایه های ابهت ، عشق و ایثار ، جلوه ای از بهشت . سکوت و اتحاد رمل های صحرا در زیر پاهای سردار می شکنند.آزاده ترین سردار در این تیره شب خیانت و نامردی ،  بیرون خیام چه می کند؟ امام در این شبان تیره تر از نامردی و نامردمی  ، در این آرامش قبل از طوفان در حلقه ای از گرگ صفتان  پیمان شکن چونان کوهی استوار لرزه بر اندام بزدلانی انداخته است که اگر خورشید عاشورا نبود ، آثار ترس و ذلت شان تا ابدالدهر در پستوهای جهالت شان باقی می ماند.

لاکن تقدیر بر این است که طلایی خورشید ، در لاجوردی آسمان نینوا به سرخی گراید و این سرخی تا ابد الآباد در یادمان آزادگان جهان مأوی گزیند. این درخشان ترین جلوه آزادگی در همه اعصار خواهد درخشید و یادمان این عظمتْ ، همیشه مانا و پایدار خواهد ماند.

اما در تاریکی خیمه های تنهایی ، طفلکان سر بر دوش مادران نهاده و هر از گاهی قطرات اشک مادران ، لب های خشکیده آنان را می جنباند. مادرانی که فردا را از خاطر می گذرانند . فردایی که کهکشانی از نور در حمله بی شمار خفاش صفتانی قرار می گیرد که ذلت و ننگ این جنگ تا ابد بر پیشانی شان خواهد ماند.

فردا « زاری آب» ، « ناله باد» ، «نفیر نی» ،  «صدای ضجه کودکان»  از نینوا نیوش می شود و تا غروب خورشید غمبارش هزاران دسیسه و نیرنگ باقی و جاری ...

جائی که نجابت اسبها زیر سم نامردی و نعره های مستانه پیروزترین شکست خورده های تاریخ به تاراج می رود و هر چه تیغ و سنان از تیزی و برندگی و زخم گریزان ...

 رنگ فردا و جنس فردا از  تطور و چندگانگی نیست. فردا را هر گونه که بنگری دو حالت است : خیر و شر ، سپیدی و سیاهی ، جهل و ظلمت ، آب و تشنگی ، رشادت و ترس ،  حد وسطی وجود ندارد.  آنان که فردا را حماسه زدند افتخار تاریخ را رقم زدند که تاریخ به خود می بالد از این جوانمردی ها و رشادت ها ...

و آنان که جهل آفریدند در این وادی  ، واژه های  شرمساری ، ذلت ، نامردی ، خیانت ، انزجار را سربلند کردند چرا که ملاک دانایی و نادانی را به سخره گرفتند .

باشد که نسیمی از طوفان کربلا و نَمی از اقیانوس بیکران عاشورا جان های خسته و خمود ما را لطافت بخشد و در سایه سار آستان حضرتش توفیق خدمت گزاری و سیاه پوشی و آگاهی بخشی ...

وحید حاج سعیدی