به گزارش گلستان ما به نقل از فارس، چهره های سیاسی که معمولا از راهبردهای منتهی به سازش دفاع می کنند، سعی می کنند با اشاره به مشکلات اقتصادی پیش روی مردم، توصیه های سازشکارانه خود را فرمولیزه کرده و نشان دهند که چطور می توانند نجات دهنده اقتصاد کشور باشند.

این سازشکاران به خوبی می دانند که فشارهای اقتصادی بر مردم با این هدف صورت می‌گیرد که بهانه کافی در اختیار این طیف از سیاست ورزان قرار بگیرد تا به پشتوانه آتشی که بیگانگان بر سفره های مردم می اندازند، می توانند کالاهای سازشکارانه خود را بفروشند.

در واقع آنها که دم از سازش و مصالحه و امتیاز دادن به دشمن می زنند، همزمان با دشمنانی همراهی می کنند که معیشت مردم را هدف قرار داده و سعی می کنند تا مردم را به این نقطه برسانند که باید به حرف سازشکاران گوش دهند و از آنها دستوربگیرند.

شاید به همین خاطر است که معمولا دو سال پیش از هر انتخابات مهم در ایران، موجی از فشارهای اقتصادی آغاز می شود تا نتیجه اش، تصمیم اشتباه مردم در اعتماد به سازشکاران باشد در سال 1374 یعنی دو سال پیش از انتخابات دوم خرداد، موجی از تحریم ها، ایران را هدف قرار داد.

بسیاری از سفرای غربی ایران را به بهانه های واهی ترک کردند و نتیجه اش فشاری بی سابقه بر ایران بود. با اینکه دولت وقت در ایران خود داعیه سازش داشت، اما در نهایت فشارها چنان شد تا چهره ای که شعار بهبود روابط با غرب سرمی داد در انتخابات به پیروزی برسد.

در سال 1390 یعنی دو سال پیش از انتخابات ریاست جمهوری 92 باز هم همین استراتژی تکرار شد و سعی شد معیشت مردم هدف قرار داده شود تا مردم به سمت طیف سازشکار تمایل نشان بدهند و خسته از مقاومت، سعی کنند اقتصاد خود را تجات دهند.

در آستانه انتخابات 1400 بازهم همین روند در حال تکرار است و موجی از فشارهای اقتصادی شروع شده تا در نهایت مردم به این نتیجه برسند که باید از سازش دفاع نمایند.

البته مردم ایران بارها نشان داده اند که حامی راهبرد مقاومت هستند با این حال همدستی سازشکاران با تحریم کنندگان نشان می دهد که در واقع همان ها که داعیه نجات اقتصاد ایران را دارند، در عمل برای تحریم و ایجاد تنگناهای اقتصادی چراغ سبز نشان می دهند.

به عبارت دیگر، اگر کسانی در داخل نباشند که با کوچکترین فشاری، شعار امتیاز دادن به غرب را مطرح کنند، غربی ها به چه امیدی اقتصاد کشور را به گروگان گرفته و معیشت مردم را دچار سختی کنند؟

تجربه چهار دهه پس از انقلاب نشان می دهد که هربار مردم از مقاومت دفاع کرده و ایستادگی کرده اند، نتیجه اش گشایش های بیشتر اقتصادی بوده است. مانند دوران دفاع مقدس که پیروزی بر اثر مقاومت، به توسعه در سالهای بعد منتهی شد.

با این حال هربار ایران به سمت سازش پیش رفته است، جز فشار بیشتر در آینده نتیجه ای نگرفته است و بنابراین سازشکاران، همان تحریم کنندگان هستند که نقاب دلسوزی بر چهره زده اند و باید مراقب این کاسبان سازش بود.

مهدی گیوه‌کی

انتهای پیام/