به گزارش گلستان ما، محمدرضا بهرامی نویسنده و پژوهشگر گلستانی طی یادداشتی می‌نویسد: برای زنده نگه داشتن فرهنگ ناب عاشورا و تبیین فلسفه نگریستن و گریستن در این رویداد، از اندیشه و قلم، یاری طلبیدم تا بر اساس رسالتی که بر دوش هست در روشنگری این مهم، ادای دینی نمایم.

عاشورا را بایست در تمام ابعاد آن تدوین و عمل کرد؛ در عاشورا، اول نماز حسین است و بعد عزای حسین. اول شعور حسین است و بعد شور حسین. اول بالیدن است و بعد نالیدن، اول نگریستن و زیستن است و بعد گریستن.

برخلاف برخی كه تنها گريستن عاشورا را تبليغ می كنند، بایست گفت عاشورا هم گريستن است و هم نگريستن؛ اگر برخی به گريه و ماتم در عزاداريها بسنده می كنند و برخی ديگر خواستار معارف هستند هر دو تفكر اشتباه است؛ چرا كه اين دو بايد باهم باشد و اين دو با هم بوده كه مکتب عاشورا را تا كنون زنده نگه داشته و نگه خواهد داشت.

همه اهل بيت(ع)، عاشورا را با معجونی از شور و شعور برای ما به يادگار گذاشته اند؛ چرا كه آنها هم مجلس روضه می گرفتند و اشك می ريختن و هم معرفت افزایی و اين دو را با هم داشتند.  

شعاع ژرف و جهانگیر عاشورا را با صرفا گریستن برعطشان و مظلوم بودن و نیز تلقی های شخصی، سلیقه ای و جناحی محدود و محصور نگردانیم.

خلاصه کردن حماسه عاشورا در گریستن بر «عطش» و چشم‌ بستن بر پیام‌های انسان‌ساز و زیبایی‌های متعالی و شگفت این نهضت بزرگ، ستمی بزرگ بر خاندان رسالت است. مگر روایت حضرت زینب(س) از صحنه کربلا را نشنیده‌ایم که فرمود: «ما رایت الا جمیلا».

در شرایط بحرانی کرونایی یکی از بهترین راهبردها در تفهیم این رابطه، بهره‌گیری از ظرفیت‌های فضای مجازی و رسانه و نیز منبر علما و صاحبان‌نظر که ارجح هستند، می باشد که می توان به صورت پخش آنلاین و اینترنتی و یا مراسم در فضای باز در قالب های کوچک تر و فاصله گذاری بیشتر داشت و بعبارتی نفس عزاداری را رعایت و الگوساز کرد.

انتهای پیام/