به گزارش گلستان ما، سید مصطفی میرعرب رضی سردبیر پایگاه خبری تیتر آزاد، در نکوهش انتخاب نماینده مجلس بر اساس قرابت قومی و قبیله ای یا حزبی در یادداشتی نوشت: روز گذشته در حالیکه برای گرفتن داروهای فرزندم به داروخانه رفته بودم، دو نفر را دیدم که در حال سخن گفتن در مورد انتخابات بودند.

یکی از آنها می‌گفت: من به فلانی که یکی از نماینده های ادوار گذشته بوده است، رای نمی دهم.

دومی پرسید، چرا؟ مگر موردی در وی هست؟

اولی پاسخ داد، یادت نیست، در زمان نمایندگی هیچ یک از ما که از نزدیکانش بودیم را سر کار نبرد، بسیار هم خودش را می گرفت و فقط برای خودش کار کرد.

من گفتم: آن بنده خدا که کلی برای منطقه موثر بود. قسمت زیادی از کارهای عمرانی حوزه انتخابیه که امروز شاهد آن هستیم بخاطر تلاشهای آن بنده خداست.

فرد اول گفت: درست است که برای حوزه انتخابیه کارهای مفیدی انجام داده، اما مانند چند نماینده دیگر شهرستان که برای روستاهای خود کار کردند و نزدیکان خود را سر کار بردند، نبود. تعدادی از نمایندگان پیشین به مردم کمک بلاعوض می دادند. تا کسی می گفت نیازمندم، حداقل ۵۰ هزارتومان هم شده به آنها می دادند. اما این چی، نه تنها پولی نمی داد، بلکه خیلی هم کم به حوزه انتخابیه می آمد، در حالیکه بقیه اینجوری نیستند و نبودند.

فرد دوم گفت: خوب این فرد کارهای زیادی انجام داده، اما اینکه زیاد نمی آمد و خودش را می گرفت و برای روستای خود کاری نکرد چه؟!

من حیرت زده شده بودم، پرسیدم؛ آیا شما به فلانی یا فلانی که نماینده‌های پیشین بودید رای می دهید؟

نفر اول گفت نه.

در همین حین نفر دوم هم گفت نه، آنها تنها برای اقوام و نزدیکان خود کار می کنند.

بهت و حیرت من دو چندان شد، پرسیدم؛ شما که الان فلانی را بخاطر ندیده گرفتن اقوام شماطت میکرید، چه شد که برای رای دادن به یکی از افرادی که به دیدگاه شما نزدیک است موضع می گیرید؟

اولی گفت: خوب او که برای ما تلاش نمی کند، برای اقوام خود تلاش می کند.

دومی گفت، فلانی هم که برای سرمایه داران تلاش می کند و بدرد ما نمی خورد.

من داشتم دیوانه می‌شدم، به آنها گفتم: خوب اگر یکی از اقوام شما که بسیار به نزدیکان توجه دارد کاندیدا شود به وی رای می دهید؟

هر دو همزمان گفتند: بله.

من گفتم: خوب در این صورت بقیه مردم چی، آنها به چه امیدی به این کاندیدا رای دهند؟

اولی گفت: آن مشکل آنهاست. هر کسی باید سعی کند نماینده خودش را به مجلس بفرستد، وقتی نماینده ما به مجلس رفت، آنها که مبارزه را باخته‌اند، باید برای ۴ سال آینده تلاش کنند.

با تعجب از آن دو پرسیدم، آیا شما مسلمان هستید؟!

ناگهان ناراحت شدند و بگونه‌ای عصبی به من گفتند: مواظب حرف زدنت باش.

من که کمی احساس خطر می کردم، با تن صدایی پایین و با لحنی خندان گفتم: آخر در دین ما می گویند، هر آنچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز مپسند.

نفر دوم که معقولتر به نظر می رسید گفت: متلک می اندازی؟!

گفتم : نه، فقط خواستم تلنگری زده باشم.

اولی گفت: من خود تمام احادیث را حفظ هستم، تو نیاز نیست یادآوری کنی.

نفر دوم گفت: ای بابا، گیرم من و فامیلم هم رعایت کردیم، چه می شود، بقیه کار خود را می کنند و آخرش سر ما بی کلاه می ماند.

دقایقی به فکر فرو رفتم، صدای داروخانچی را ضعیف میشیدم که اسامی افراد را می خواند تا داروهایشان را بگیرند.

ناگهان یکی به من گفت، میرعرب شما هستید؟!

گفتم؛ بله

گفت داروخانچی صدایت می کند.

اطرافم را نگاه کردم، دیدم آن دو رفته اند و داروخانچی معترض از این که چند بار صدایم کرده است.

آری آن دو مرا به فکری عمیقی فرو بردند. که چرا در حوزه انتخابیه‌ای که مردم آن به دینداری و تدین شهره هستند، بیشتر مردم قومی و قبیله‌ای رای می دهند؟!

چرا آن عده که قوم و قبیله‌ای ندارند، یا حزبی رای می‌دهند و یا برای رای دادن به کاندیدایی خاص سهم خواهی می‌کنند؟!

در همین حین زمزمه‌ای در گوشم می گفت، خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو!

شیطان را لعنت کردم.

با خود گفتم من به وظیفه ام عمل می کنم. برای تغییر وضعیت هم تا می توانم روشنگری می کنم، انشاالله که اوضاع درست بشود.

اما میدانم که نمی توانم کسی را مجبور به کاری بکنم.

آری ای همشهریان عزیز، این ماجرا را تعریف کردم تا بگویم، هر آنچه  می کشیم از خویشتن است!

نماینده مجلس، در وهله اول باید نماینده کل ملت ایران باشد و مصلحت کشور را در نظر بگیرد والا روز به روز بر مشکلات کشور افزوده می شود.

کاندیدای منتخب باید نماینده تمام کسانی باشد که به وی رای داده یا نداده‌اند. زیرا در غیر اینصورت، سهم خواهی منطقه‌ای آغاز شده و مناطق کم جمعیت در محرومیت باقی می مانند.

رقابت انتخابی تنها برای این است که از بین افراد تایید صلاحیت شده، بهترین آنها به مجلس راه پیدا کند تا بیشترین ثمره را برای کشور و منطقه داشته باشد.

اما متاسفانه به غلط در بین ما جا افتاده است که رقابت انتخاباتی یعنی، رقابت احزاب یا اقوام برای در دست گرفتن قدرت به نفع منافع حزبی یا قومیتی و از آن بدتر اینکه اکثر کاندیداها هم اینگونه می اندیشند.

باور کنید تا زمانیکه فکر خود را اصلاح نکنیم، منطقه و کشور در مشکلات غوطه ور خواهد ماند، زیرا وحدت و عزمی برای ساخت ایران عزیز وجود ندارد.

سرمایه ها بجای آنکه برای اشتغالزایی و عمران هزینه شود، برای تبلیغ نماینده‌ها به صورت خرد پولهایی در دست نیازمندان و بصورت رقمهای نجومی برای تطمیع صاحبات ثروت، قدرت و احزاب خرج می‌شود.

با ادامه این تفکر، نه تنها شغلی ایجاد نمی شود بلکه مشاغل اندک دولتی و غیر دولتی بصورتی ناعادلانه به اقوام نماینده منتخب می رسد.

همشهریان عزیز، بیایید ماهیگیری یاد بگیریم نه اینکه به گرفتن ماهی بسنده کنیم!

بیایید نماینده‌ای به مجلس بفرستیم که برنامه‌ای برای حل ریشه‌ای مشکلات کشور داشته و قوانینی را تصویب کند که به نفع کل هموطنان ما باشد. یادمان نرود که اگر صنعت، کشاورزی و ... در کشور رونق بگیرد، شرایط اشتغال بهتر می شود و افراد زیادی سر کار می روند.

عزیزان من، فرصت طلبان از دادن ماهی به ما خوشحال می شوند زیرا با دادن ماهی، ما را به خود محتاج می کنند و تا این نیازمندی در ما باشد، انتخاب مجدد آنها ضمانت می شود!

در آخر امیدوارم، انتخاب نماینده یازدهمین دوره انتخابات مجلس در حوزه انتخابیه آزادشهر و رامیان بر اساس شاخصهای امام خمینی (ره) و امام خامنه‌ای انتخاب شود و ما فردی متدین، شجاع، طعم فقر چشیده، عدم وابستگی به جریانهای ثروت و قدرت .... ، معتقد به اقتصاد مقاومتی، با بصیرت، دشمن شناس و انقلابی را راهی مجلس کنیم.

انتهای پیام/