به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه، روزانه سخنران های بسیاری در مجالس حسینی به بیان محتوا پرداخته و به ذهن های علاقه مند جهت می دهد. سخنران اصولا نقش محتوایی مراسم ها را برعهده دارد که می توان نبود آن را به ظرفی بدون غذا برای مراسم تشبیه کرد.

گاهی اتفاق می افتد که این مسیر به درستی پیموده نمیشود و اهمال در کنترل محتوای ظرف به تهدیدی بر علیه اهداف مقدس تبدیل می شود.

و این بی اهمیت بودن نسبت به محتوای ارائه شده از سوی برخی و عدم نظارت بر سخنرانان مدعو در مجالس ، بنزینی است که بر آتش هرج و مرجی که سوء استفاده گرانِ از مذهب، بر افروخته اند ریخته می شود.

سخنران انقلابی نداریم یا سخنرانان ساماندهی نمی شوند؟

این روز ها که دغدغه این است که برخی از مجالس عزاداری سخنران انقلابی ندارد و بدون محتوا برگزار می شود و از آن بیشتر عدم ساماندهی مجالس عزا باعث شده است تا این موضوع تقویت یافته و هر روز سخنرانان مذهبی زیاد شود.

حال در ذهن ها این سوال ایجاد می شود که افزایش تعداد هیئت ها با شکل و شمایل گوناگون خوب است یا بد؟ کدام اولویت دارد، استفاده از هیئت و مراسم های مذهبی برای جهت گیری انقلاب اسلامی یا سکونت این مراسم ها در اسلام جدا از سیاست؟

روضه و سخنرانی که قرار است روحیه انقلابی گری آن تن دشمنان را بلرزاند، در جایی بقدری ساکن و بدون سیاست است که آدمی تعجب می کند، اسلام مگر اینقدر هم بی سیاست می شود؟

علی ای حال با گسترش هیئت ها و مجالس حسینی این سوال مطرح می شود که آیا اهمیت تعداد ظرف است یا محتوایی که در آن ریخته می شود؟ آیا قرار بود این قدر هیئت در کشور با تعداد بالا و بدون ساماندهی وجود داشته باشد؟ کدام مهم تر است، ساخت نیروهای هم تراز انقلاب با محتوای انقلابی یا تعدد سخنران های مختلف که برخی با هدف خاص و گرایش مشخص فعالیت می کنند؟

افرادی که در بعضی اوقات بدون توجه به ریشه اصلی وظیفه خود که تبلیغ اسلام و انقلاب است، متاسفانه به جای نمایش ماهیت و اب زلال انقلاب اسلامی به مسائل فرعی پرداخته اند.

عدم ساماندهی و نظارت بر عملکرد برخی سخنرانان و مداح ها موجب هدر رفتن توان نیروهای انقلابی شده و ضروری است تا مسئولین در این امر ورود پیدا کنند.

نظارت بر محتوای سخنران ها وجود ندارد

این موضوع در جایی مهم می شود که برخی از مسئولین و متدینین شهر به سخنران های مجالسی که ماهیت آنها برای مردم مشخص نیست، ضریب داده و آنها را به مجالس مهم خود دعوت می کنند. برگزاری مجالس امام حسین(ع) بسیار اهمیت دارد و از ثواب بیشماری برخوردار است، ولی آیا نظارتی بر محتوای ارائه شده از سوی خطیبان انجام می گیرد که چطور برخی آگاهانه و برخی ناآگاهانه اهدافی را دنبال می کنند؟

اگر در ماهیت مراسم های مذهبی کمی دقت شود، آن را می توان به طور کلی به دو بال محتوایی و احساسی و یا شعور و شور تجزیه کرد که متشکل از سخنران و مداح است. البته برخی از هیئت ها به کارهای تربیتی هم مشغول هستند که تمام آن برپایه بروز محتوا در این میان معطوف می شود.

اصل اسلام رها شده و به فرع پرداخته می شود

داستان به اینجا ختم نمی شود بلکه در برخی مراسم ها افرادی به عنوان سخنران شرکت می کنند که بجای نمایش ریشه اصلی اسلام و نگاه اصیل اصول انقلابی آن به شاخ و برگ آن پرداخته و مردم را به جای دین اسلام مجذوب خود می کنند.

و فریاد مسیحایی سر می دهند و با حواریون اطراف خود سعی دارند روحی تازه به مردم ببخشند.خصوصیتی که در برخی از رفتارهای مبلغان دیده می شود و هیچ سنخیتی با اسلام و انقلاب ندارد.

عشق و ارادت به افراد در پیروی از نظام و انقلاب اسلامی رقم می خورد و اشخاص در این مسیر تحقق پیدا می کنند و نباید مصداق ها و خودمحوری اصل قرار بگیرد ولی متاسفانه برخی از دست اندر کاران در این امر بی توجه بوده و زمینه را برای بروز این مصداق ها مهیا می کنند.

دشمن در برخی از مسئولین نفوذ کرده است

این افراد با ابزار قرار گرفتن از سوی دشمن در مراسم ها و قدرت های انقلابی ما (هیئت و عزاداری) نفوذ کرده و می خواهند از نقطه ای به ما ضربه بزنند که انقلاب به پیروزی رسیده است. حال این نکته حائز اهمیت است که این صحنه نیازمند نظارت بیشتر مردم انقلابی و مطالبه آنهاست تا این مسیر مقدس همچنان پاک و مطهر باقی بماند و این مسنلزم کسب شناخت بیشتر نسبت به مبلغین و سخنران هایی است که نقش محتوایی دارند.

هر گونه غفلت ااز این مهم راهی برای نفوذ در ذهن جوانان و نیروهایی می شود که می توانستند انقلابی باشند ولی نشدند.

انتهای پیام/